Ramiro I de las Astúrias

Ourige: Biquipédia, la anciclopédia lhibre.

Ramiro I (c. 790 — Liño, 850) fui Rei de las Astúrias i de la Galiza de 842 a 850.

Státua de Ramiro I de las Astúrias na Plaza de Oriente, an Madrid (L. S. Carmona, 1750-53).

Período i lhinhaige ramirense[eiditar | eiditar código-fuonte]

Ramiro I, l fundador de la dinastie de l Ramíreç, passou a la stória cumo un monarca einérgico: ls cronistas l antitulórun Virga Iustitiae (berga de la justícia), dado que derrotou cun brebidade àqueilhes que se rebelórun Assi i todo, cuntraditoriamente el própio acediu al trono ancabeçando ua rebuolta contra l hardeiro lhegítimo, l nobre de palácio chamado Nepociano, cunhado de Fonso II l Casto, que cuntaba cul apoio de la nobreza ouriental de la Galécia, tal qual anfórman la crónica albeldense i rotense

Ramiro I, que staba a la percura de mulhier na Bardúlia, tubo de retornar al stremo oucidental de la Gallaecie, cuncretamente als alredores de Lhugo, pa se ancontrar culs aristocratas galegos, que l apoiában para chubir al trono i depor Nepociano. Ua beç reunido un amportante cuntingente melitar de galhegos, deregiu-se de Lugo para Astúrias. {{Quote1|Quando l príncepe Ramiro quedou a saber l que passaba, refugiou-se nas partes de la Galiza i na cidade de Lhugo reuniu un eisército. Mais, passado un brebe spácio de tiempo, partiu contra ls astures

Frota de nabes scandinabas, possiblemente dinamarquesas, repersentadas nun manuscrito de l seclo XI.

De camino la Obiedo, acunteciu la purmeira cunfrontaçon antre el i Nepociano, cuncretamente ne l lhugar de Curniana na puonte subre l riu Narcea, adonde l eisército galhego derrota ls astures i bascos, cula fuga de Nepociano de l campo de batailha, cumo cunta la Crónica Obetense, Cui Nepotianus ocurrit ad ponten fluuii Narcea adgregata manu asturiensiun eit uasconun. Serie an 842 quando finalmente yá an Obiedo, cunseguiu amponer l sou gobierno subre la region de las Astúrias.

La cunfrontaçon antre Ramiro i Nepociano supuso ua guerra cebil, apoiada ne ls particularismos territoriales. Ramiro I, cuntou cul apoio melitar de dous amportantes cundes galhegos: Sonna i Cipion, an que pese a esto nun houbo antençon algua de criar un trono na parte oucidental, na Galiza propiamente dita, senó de arrebatar l trono yá assentado an Obiedo. Amostra desto pareça ser la custruçon dun paço an Naranco, a scassos quilómetros de la corte obetense, que segundo un recente studo de la Ounibersidade de Obiedo, possiblemente serbiu cumo corte alternatiba çtinado a la recepçon i atos judiciários adonde Ramiro i ls sous partidários se teran assentado antes de acaçar Nepociano.

Bandeira Real de Ramiro I

Ramiro I cunseguirá cunsulidar-se ne l trono sendo la cabeça ançcutible dua dinastie, que se sucederá por lhinha masculina até bien antrado l seclo XI. La maiorie de ls storiadores coinciden an assinalar la amportança para la Galiza de l candidato de la sue aristocracie ser l bencedor, assi Ramón Menéndez Pidal oupinou que "cun Ramiro I fui Galiza que prebaleciu ne l meio de la monarquie" cuncluson parecida a la que chegou Vicente Risco quando apuntaba, na sue Storia de Galicia, que "a partir de Ramiro I ampeçou-se un predomínio de la Galiza ne l meio de l reino oucidental". Para alhá desso, cun este monarca ampeçarie ua spanson territorial que acabarie ne l final de l seclo IX cula antegraçon de las cidades i tierras de la bacie de l Douro. A partir de l reino de Ramiro I, ampeçou ua sucesson patrilineal, de pais a filhos.

Antoce, l sou filho hardeiro, Ourdonho chubiu al trono an 850, mortuus est Ranimirus filius Veremudi rex Gallecie et filius eius Ourdonius sucessit in regno (muorto Ramiro, filho de Bermudo rei de la Galiza, sucediu-lo l sou filho Ourdonho ne l reino), tal qual cunta l castelhano Rodrigo Ximénez de Rada ne l seclo XII. An que pese a la brebidade de l sou reinado de dezesseis anhos, cunseguiu spalhar l reino até Lhion, Astorga, Tui i Amaia Patrícia segundo las crónicas de Fonso III. Durante l sou reinado, la Galiza biu-se atacada por ua baga de ancursones normandas que serien derrotadas pul conde Pedro. Cun Ourdonho I ampeça-se l grande porcesso de spanson territorial de la segunda metade de l seclo IX, que lhebarie la ancorporaçon pa l Christianorun Regnun de la Galiza meridional, trabalho que cumpletarie l sou filho Fonso III, nieto de Ramiro I.

Ber tamien[eiditar | eiditar código-fuonte]