Galileu Galilei

Ourige: Biquipédia, la anciclopédia lhibre.
(Ancaminamiento de Galileu)
Galileu Galilei
Nacimiento 15 de febreiro de 1564
Pisa
Muorte 8 de janeiro de 1642 (77 anhos)
Florença
Nacionalidade Eitaliano
Assinatura
Galileo Signature.svg
Ourientador(es) Ostelio Rici
Ourientado(s) Benedetto Castelli, Mario Guiduci, Bincenzo Bibiani
Campo(s) Matemática

Galileu Galilei (an eitaliano: Galileo Galilei) (Pisa, 15 de febreiro de 1564Florença, 8 de janeiro de 1642) fui un físico, matemático, astrónomo i filósofo eitaliano que tubo un papel preponderante na chamada reboluçon científica.

Galileu era l filho mais bielho de l alaudista Bincenzo Galilei i de Giulia Ammannati. Bibiu la maior parte de sue bida an Pisa i an Florença, na época antegrantes de l Gran-ducado de la Toscana.

Galileu Galilei zambolbiu ls purmeiros studos sistemáticos de l mobimiento ouniformemente acelerado i de l mobimiento de l péndulo. Çcubriu la lhei de ls cuorpos i enunciou l percípio de l'einércia i l cunceito de referencial einercial, eideias precursoras de la macánica newtoniana. Galileu melhorou seneficatibamente l telscópio refrator i cul çcubriu las manchas solares, las muntanhas de la Lhuna, las fases de Bénus, quatro de ls satélites de Júpiter[1], ls anielhos de Saturno, las streilhas de la Bie Lhátea. Estas çcubiertas cuntribuírun muito na defesa de l heiliocentrismo. Assi i todo la percipal cuntribuiçon de Galileu fui pa l método científico, pus la ciéncia assentaba nua metodologie aristotélica.

L físico zambolbiu inda bários strumientos cumo la baláncia heidrostática, un tipo de cumpasso geométrico que premetie medir anglos i árias, l termómetro de Galileu i l precursor de l reloijo de péndulo. L método ampírico, defendido por Galileu, custitui un corte cul método aristotélico mais abstrato outelizado nessa época, debido a el Galileu ye cunsidrado cumo l "pai de la ciéncia moderna".

Studos an Pisa[eiditar | eiditar código-fuonte]

L termómetro de Galileu. L sou funcionamiento baseia-se na çcubierta de que la densidade dun lhíquido, i lhougo tamien la fuorça d'ampulson por este eisercida, depende de la temperatura.

Chegou a ser çtinado a la carreira relegiosa, mas l pai del querie que fusse médico i por esso anscrebiu-lo na Ounibersidade de Pisa. Inda assi zeistiu de studar medecina i decediu estudar matemática. Fui nessa época qu'ambentou la baláncia heidrostática, cun un macanismo que çcrebiu ne l brebe tratado "La bilancetta", publicado an 1644. Durante l curso de medecina çcubriu l'eisocronismo de l péndulo, detreminando que l sou período nun depende de la massa, mas solo de l cumprimiento de l filo. Fui l purmeiro a pensar qu'este fenómeno premetirie fazer reloijos muito mais percisos, i yá ne l final de la sue bida benerie a trabalhar ne l macanismo de scapo que mais tarde ourigenarie l reloijo de péndulo.[2][3]

Nun chega a acabar ls studos i decide buoltar la Florença adonde dá aulas particulares para subrebibir i cuntina ls sous studos de matemática, macánica i heidrostática.

An 1588, cul apoio de Guidobaldo del Monte, matemático i admirador de la sue obra, Galileu fui nomeado pa la cátedra de matemática na Ounibersidade de Pisa [2]. Tamien an Pisa rializou las sues famosas spriéncias de queda de cuorpos an prainos anclinados. Nestas demunstra que la belocidade de queda nun depende de l peso. An 1590, publicou l pequeinho tratado "De motu", subre l mobimiento de ls cuorpos. Cun sues spriéncias de mobimiento de bolas an prainos anclinados aprossimou-se de l que serie mais tarde coincido cumo la purmeira lhei de Newton. Sues çcubiertas subre l mobimiento tubírun seneficado special pula abordaige matemática ousada para analisá-las. L'abordaige matemática tornarie-se la marca registrada de la física de ls seclos XVII i XVIII i por esta rezon Galileu serie chamado l "pai de la física matemática".[2]

Ls anhos an Pádua[eiditar | eiditar código-fuonte]

Cápia de l Sidereus Nuncius publicado an 1610.

An 1592, inda debido a l'anfluéncia de Guidobaldo del Monte, cunseguiu la cátedra de matemática na Ounibersidade de Pádua, adonde passou ls 18 anhos seguintes, "ls mais felizes de sue bida". Nesta ounibersidade ansinou geometrie, macánica i astronomie. An Pádua, çcubriu las lheis de l mobimiento parabólico[2].

L telscópio[eiditar | eiditar código-fuonte]

An 1609, tubo coincimiento dun telscópio que fui ouferecido por alto précio al doge de Beneza. Al saber que l strumiento era cumpuosto de dues lhentes nun tubo, Galileu lhougo custruiu un capaç d'oumentar trés bezes l tamanho aparente dun oubjeto, depuis outro de dieç bezes i, por fin, un capaç d'oumentar 30 bezes.[2]

Galileu nun ambentou l telscópio, cujo pedido de patente fui feito an 1608, por Hanes Lippershey, fabricante d'oclos de Middleburg, ne ls Países Baixos, an que la palabra "telscópio" tenga sido ambentado na Eitália an 1611.[2]

Mas Galileu fui l purmeiro a fazer uso científico de l telscópio, al fazer ouserbaçones astronómicas cul.[2] Çcubriu assi que la Bie Lhátea ye cumpuosta de miríades de streilhas (i nun era ua "eimanaçon" cumo se pensaba até essa época), çcubriu inda ls satélites de Júpiter, las muntanhas i crateras de la Lhuna. Todas essas çcubiertas fúrun feitas an márcio de 1610 i quemunicadas al mundo ne l lhibro Sidereus Nuncius ("L Mensageiro de las Streilhas") an márcio de l mesmo anho an Beneza[1]. L'ouserbaçon de ls satélites de Júpiter, lhebórun-lo a defender l sistema heiliocéntrico de Copérnico.

Recoincimiento público i purmeiros porblemas cula Anquesiçon[eiditar | eiditar código-fuonte]

L retombo de las çcubiertas astronómicas de Galileu fui eimediato, debido a la publicaçon de l Sidereus Nuncius fui nomeado matemático i filósofo gran-ducal, sin oubrigaçon d'ansinar. Antretanto ouserba las manchas solares i ls anielhos de Saturno, que cunfunde cun dous satélites debido a la baixa resoluçon de l sou telscópio. Ouserba inda las fases de Bénus, qu'outeliza cumo ua proba mais de l sistema heiliocéntrico. Abandonou anton Pádua i fui bibir an Florença.

An Florença[eiditar | eiditar código-fuonte]

La casa fiorentina de Galileu

La publicaçon de l Sidereus Nuncius suscitou recoincimiento mas tamien dibersas polémicas. Cula acusaçon d'haber se apossado, cul telscópio, dua çcubierta que nun le pertencie, fúrun puostas an dúbeda tamien la rialidade de sues çcubiertas. L'aristotélico Cremoneni recusou-se a mirar pul telscópio [4] anquanto l matemático bolonhés Antonio Mageni - que serie l'anspirador de l lhibelo antigalileiano Brebissima peregrinatio contra Nuncium Sidereum screbido por Martin Hotky - sin negar l'outelidade de l strumiento, sustentou l'eineisisténcia de las çcubiertas i Galileu an pessona, d'ampeço, percurou einutilmente demudar-le d'eideias.

Mais tarde, Mageni mudou d'eideia i cul tamien l'astrónomo baticano Christoph Clabius, que ne l ampeço habie afirmado que las çcubiertas éran solamente eilusones de ótica de las lhentes. Era, esta radadeira, ua oubjeçon na época nun facilmente refutable, dado que las lhentes podien oumentar la bison mas tamien deformá-la. Un apoio mui amportante fui dado la Galileu por Kepler, que bereficou l'eisisténcia afatiba de ls satélites de Júpiter, publicando an Francoforte an 1611 "Narratio de observatis a se quattuor Jovis satellibus erronibus".

Cesare Cremoneni

Yá que ls matemáticos de l "Coleijo Romano" éran cunsidrados las maiores outoridades daquel tiempo, an 29 de márcio de 1611, Galileo fui la Roma para apersentar las sues çcubiertas: fui recebido cun todas las honras pul própio papa Paulo V, puls cardeales Francesco Maria Del Monte i Maffeo Barbereni i pul príncepe Federico Cesi, que l'anscrebiu na Academia dei Lhincei, por el mesmo fundada habie uito anhos. An 1° d'abril, Galileu screbiu al secretairo ducal Belisario Binta que ls jesuítas "tenendo finalmente coincido la berdade de ls nuobos planetas, stan hai dous meses an cuntinas ouserbaçones, las quales cuntínan; i las tenemos cumparado culas mies, i sous resultados correspónden".

Galileu nun sabie mas que an 19 d'abril l cardeal Roberto Bellarmino habie ancarregado ls matemáticos baticanos d'aprontar-le ua relaçon subre nuobas çcubiertas feitas por "un baliente matemático por meio dun strumiento chamado canhon ó melhor oclos" i que la Cungregaçon de l Santo Oufício, ne l die 16 de maio, habie decedido questionar subre las relaçones eisistentes antre Galileu i l filósofo Cesare Cremoneni, hai tiempos suspeito d'heiresie pula anquesiçon de Pádua. Eibidentemente, na Eigreija stában bien persentes las cunsequéncias que "poderien tener estes singulares zambolbimientos de la ciéncia subre la cuncepçon giral de l mundo i assi, andiretamente, subre ls sacros percípios de la teologie tradecional». [5]

Antorno alle machie solari

An 1612, Galileu screbiu l "Çcurso subre las cousas que stan subre l'auga, ó que neilha se móben" - ne l qual apoiando-se na teorie de Arquimedes demunstraba, contra la teorie de Aristóteles, que ls cuorpos flutuában ó afundában na auga segundo sou peso specífico nó sue forma - probocando la polémica repuosta de l "Çcurso apologético subre l Çcurso de Galileu Galilei" de l lhiterato i aristotélico fiorentino Ludovico delle Colombe. An 2 d'outubre, ne l Palácio Pitti, persente l gran-duque i la gran-duquesa Cristina, i l cardeal Maffeo Barbereni, anton sou grande admirador, dou ua pública demunstraçon spurmental de l'assunto, negando defenitibamente las eideias de Colombe.

Ne l sou "Çcurso" Galileu acenaba tamien a las manchas solares, qu'el sustentaba yá haber ouserbado an Pádua an 1610, sin mas relatá-las: screbiu anton, ne l'anho seguinte, la "'Stória i demunstraçon subre las manchas solares i sous acidentes'", publicada an Roma pula Academia dei Lincei, an repuosta la trés cartas de l jesuíta Christoph Scheiner que, andereçadas ne l final de 1611 a Mark Welser, anunciában la sue çcubierta de las manchas solares. [6] La parte la queston de la prioridade de la çcubierta, [7] Scheiner sustentaba mal que las manchas cunsistian de chamas d'astros rodando al alredror de l Sol, anquanto Galileu las cunsidraba matéria fluida pertencente a la superfice de l própio Sol i rodante al alredror del mesmo por bies de la rotaçon de la streilha.

An 1611 fui cumbocado la Roma adonde apersentou las sues çcubiertas al Coleijo Romano de ls Jesuítas, adonde se ancontraba l feturo Papa Ourbano VIII, de quien quedou amigo, i l cardeal Roberto Bellarmino, que reconhece las sues çcubiertas. Ne l mesmo anho acede a la Academia dei Lincei.

An márcio de 1614 cumpletou ls studos subre l método para detreminar l peso de l aire, calculando sou peso cumo mínemo, defrente mas de zero. L'aire ye de fato cerca de 760 bezes mais lhebe que l'auga, mas ls studiosos de la época pensában, sin nanhun apoio spurmental, que l'aire nun tenie peso nanhun.

Antre 1613 i 1615 screbiu las famosas cartas copérnicas dirigidas la Benedetto Castelli, Pietro Dini i Cristina di Lorena. Nestas cartas, Galileu çcrebiu las sues eideias einobadoras, que gerórun mui scándalo ne ls meios cunserbadores, i que circulórun anque nunca tenéren sido publicadas, quedando assi ua debison d'apoiantes i d'oupositores nas dues percipales ounibersidades de la Eitália. Las passaiges mais polémicas son aqueilhas an que trascribe alguns passos de las Scrituras que debian ser anterpretados a la luç de l sistema heiliocéntrico, pa l qual Galileu nun tenie inda probas científicas totalmente cunclusibas. I este ampeçou a ser l percípio dun porblema feturo.

Fólio de Galileu, adonde retrata las fases de la Lhuna.

An 1616, la Anquesiçon (Tribunal de l Santo Oufício) pernunciou-se subre la Teorie Heiliocéntrica declarando que l'afirmaçon de que l Sol ye l centro eimoble de l Ouniberso era heirética i que la de que a tierra se mobe staba "teologicamente" mal, assi i todo nada fura pronunciado la nible científico. L lhibro de Copérnico De revolutionibus orbium coelestium, antre outros subre l mesmo tema, fui ancluído ne l Index librorum prohibitorum (Índice de ls lhibros proibidos). Fui proibido falar de l'heiliocentrismo cumo rialidade física, mas era premetido referir-se a el cumo heipótese matemática (d'acuordo cun esta eideia l lhibro de Copérnico ye retirado de l Index passados quatro anhos, cun poucas altaraçones). Anque que nanhun de ls lhibros de Galileu fui nesta altura ancluído ne l Index, el fui inda assi cumbocado la Roma para sponer ls sous nuobos argumientos. Tubo assi l'ouportunidade de defender las sues eideias delantre l Tribunal de l Santo Oufício deregido por Roberto Bellarmino, que decidiu nun haber probas suficientes para cuncluir que la Tierra se mobie i que por esso admoestou Galileu a abandonar la defesa de la teorie heiliocéntrica fuora cumo ferramienta matemática cumbeniente para çcrebir l mobimiento de ls cuorpos celhestres. Tenendo Galileu persistido an ir mais lhoinge nas sues eideias, fui anton proibido de dibulgá-las ó ansiná-las.

Bússola melitar de Galileu.

Anque de las admoestaçones, ancorajado pula antrada an funçones an 1623 de l nuobo Papa Ourbano BIII, sou amigo i un sprito mais progressibo i mais antressado nas ciéncias de l que l sou predecessor (qu'afinal nada tubo diretamente a ber cula sentença de l tribunal), publicou nesse mesmo anho Eil Saggiatore (L Analisador), dedicado al nuobo Papa, para cumbater la física aristotélica i stablecer la matemática cumo fundamiento de las ciéncias eisatas. Nel pon an causa muitas eideias de Aristóteles subre mobimiento, antre eilhas la de que ls cuorpos pesados caien mais rápido que ls lhebes. Galileu defendiu qu'oubjetos lhebes i pesados caien cula mesma belocidade na ouséncia d'atrito, diç-se que chubiu a la torre de Pisa i dende lhançou oubjetos cun bários pesos, mas essa stória nunca fui cunfirmada. Este lhibro era tamien la repuosta a ua polémica que mantenie cul jesuíta Ourazio Grassi que defendie l modelo cosmológico de Tycho Brahe segundo l qual la Tierra staba fixa ne l centro de l Ouniberso, mas ls planetas i outros astros rodában al alredror de l Sol, que por sue beç rodaba al alredror de la Tierra. Ourazio Grassi defendie tamien que ls cometas éran cuorpos celhestres, l que ye correto, anquanto Galileu defendie mal que éran perduto de la luç solar subre l'oupor atmosférico.

La cundanaçon de Galileu pul Santo Oufício[eiditar | eiditar código-fuonte]

L papa Ourbano VIII, que chegou a afirmar que "la Eigreija nun tenie cundenado i nun cundenarie la doutrina de Copérnico cumo heirética, mas solo cumo temerária" i tenie sido teçtemunha de defesa ne l porcesso de 1616, recebiu Galileu ne l Baticano an seis oudiéncias an que le oufereciu honraries, denheiro (pensones de promoçon académica i apoio científico) i requemendaçones. Inda assi, l Papa nun aceitou l pedido de Galileu de rebogar l decreto de 1616 contra l heiliocentrismo. Al cuntrairo, ancorajou Galileu a cuntinar ls sous studos subre l mesmo, mas siempre cumo ua heipótese matemática útele porque semplificaba ls calclos de las órbitas de ls astros i seneficában un abanço cientifico qu'inda nun starie totalmente maduro pa la época.

Galileu frente al tribunal de l'anquesiçon Romana, pintura de Cristiano Banti

Fui neste cuntesto que Galileu screbiu Dialogo di Galileo Galilei sopra i due Massimi Sistemi del Mondo Tolemaico i Copernicano, por bezes abrebiado para Dialogo sopra i due massimi sistemi del mondo (Diálogo subre ls dous percipales sistemas de l mundo) cumpletado an 1630 i publicado an 1632, adonde boltou a defender l sistema heliocéntrico i a outelizar cumo proba la sue teorie ancorreta de las marés. Ye un diálogo antre trés personaiges: Salbiati (que defende l'heiliocentrismo), Simplício (que defende l geocentrismo i ye un cachico tonto) i Sagredo (un personaige neutro, mas que acaba por cuncordar cun Salbiati). Esta obra fui seminal al porcesso de la Anquesiçon contra Galileu. A esto se debe la stória cumplexa que lhebou a la sue publicaçon.

L Papa tenie sugerido la Galileu screbir un lhibro an que ls dous puntos de bista, l'helio- i l geocentrismo, fússen defendidos an eigualdade de cundiçones i an que las sues oupeniones pessonales tamien fússen defendidas, i aceitou dar-le l Amprimatur causo este fusse l causo. Starien assi abiertas las possiblidades de lhebar l'heiliocentrismo adelantre eileminando las ribalidades académicas i çputas ounibersitárias, al mesmo tiempo que serien possiblemente purparadas abordaiges teológicas mais claras. An 1630, cula obra acabada, Galileu biajou la Roma para apersentá-la pessonalmente al Papa. Este fizo solo ua lheitura brebíssema i antrega-lo als censores de l Baticano para abaluar se staba d'acuordo cul decreto de 1616. Mas bárias rezones i an particular l'eignoráncia de ls censores an astronomie lhebórun a un grande atraso nesta abaluaçon, pus rialmente l lhibro bultaba a ancalhar an aspetos de ls defensores de l geocentrismo i dua façon de la çputa académica. Na fin fúrun rializadas solo alguas spriéncias.

L Papa suspeitaba que l boubo personaige era ua caricatura del própio, l que nun era ciertmente l'antençon de Galileu, i sentiu-se stremamente traído na cunfiança que tenie depositado nel. Galileu perdiu assi l mais poderoso de ls sous aliados. Assi i todo, estas son speculaçones, porque nun hai registo de Galileu ó de l Baticano que lhében a dezir este tipo de pensamientos.

Cápia de Discorsi e Dimostrazioni Matematiche Intorno a Due Nuove Scienze publicada an Lheiden an 1638.

Galileu era crestiano ferboroso, mas tenie un temperamiento cunflituoso i bibieu nua época atribulada na qual la Eigreija Católica andurecie la sue begiláncia subre la doutrina para fazer frente a las derrotas que sofrie pula Reforma Protestante. L Papa sentiu que l'aceitaçon de l modelo heiliocéntrico cumo ferramienta matemática tenie sido ultrapassada i cumbocou Galileu a Roma para ser julgado, anque este se ancuntrar bastante malo. Passado un julgamiento lhongo i atribulado fui cundanado a abjurar publicamente las sues eideias i a la prison por tiempo andefenido. Ls lhibros de Galileu fúrun ancluídos ne l Index, censurados i proibidos, mas fúrun publicados ne ls Países Baixos, adonde l protestantismo tenie yá sustituído l catolicismo, l que habie tornado la region lhibre de la censura de l Santo Oufício. Galileu habie scolhido percisamente la Houlanda para eisecutar ua spriéncia cul telscópio qu'antes custruíra. Reza la lhenda que, al salir de l tribunal passado sue cundanaçon, dixo ua frase célebre: "Eppur si muove!", ó seia, "assi i todo, eilha se mexe", referindo-se a la Tierra. Galileu cunsigue quemutar la pena de prison a cunfinamiento, purmeiro ne l palácio de l'ambaixador de l Gran-duque de la Toscana an Roma, depuis na casa de l'arcebispo Picolomeni an Siena i apuis na sue própia casa de campo an Arcetri.

Túmulo de Galileu na basílica de Santa Croce an Florença.

An 1638, quando yá staba cumpletamente ciego, publicou Discorsi e Dimostrazioni Matematiche Intorno a Due Nuove Scienze an Leiden, na Houlanda, la sue obra mais amportante. Neilha çcute las lheis de l mobimiento i la strutura de la matéria.

Hai muitos eiquíbocos quanto a la muorte de Galileu, pus nun fui el l cientista queimado bibo por sue cuncepçon astronómica, mas Giordano Bruno (1548-1600) qu'habie sido cundanado a la muorte por heiresie ne ls tribunales de la Anquesiçon al defender eideias parecidas. Galileo Galilei, na berdade, muorre an Arcetri rodeado pula sue filha Marie Celhestre i ls sous deciplos, de forma piedosa i de fé eisemplar. Fui anterrado na Basílica de Santa Cruç an Florença, adonde tamien stan Machiabelli i Michelangelo, l que proba que la purmeira cundanaçon nun poderie tener sido la de culpa d'heiresie mas la de solamente "heiresie formal".

Ne l decorrer de ls seclos, la Eigreija Católica rebiu las sues posiçones ne l cunfronto cun Galileu. An 1846, son remobidas todas las obras qu'apoian l sistema coperniciano de la berson rebista de l Index Librorum Prohibitorum. An 1992, mais de trés seclos passados de la sue cundanaçon, ye ampeçada la rebison de l sou porcesso que decide pula sue absolbiçon an 1999. Assi i todo la rebison de la cundanaçon nun ten nada a ber cul sistema heiliocéntrico porque esse nunca fui oubjeto de ls porcessos.

La defesa de l'heiliocentrismo i l porcesso de l Santo Oufício[eiditar | eiditar código-fuonte]

Ls outores mediebales aceitában que la Tierra era redonda, mas acraditában ne l geocentrismo cumo fura struturado por Aristóteles i Ptolomeu.

L sistema cosmológico, na ciéncia, ansinaba que la Tierra staba parada ne l centro de l'ouniberso i ls outros cuorpos orbitában an circlos cuncéntricos al sou redror. La Eigreija Católica aceitaba esse modelo cumo siempre aceitou ls modelos científicos de cada época, zde que séian cumpatibles cula berdade rebelada. Assi i todo essa nun era ua certeza tradecional na ciéncia de la época i nó era un porblema çcutido. L'heiliocentrismo yá era ua eideia antiga i que nunca çpertou grande antresse nin cumplicaçon. Essa bison geocéntrica tradecional para alguns hoije fui abalada por Nicolau Copérnico que se lhemitou a dezir l que yá tenie sido dibulgado puls monges copistas an sous manuscritos, qu'an 1514 ampeçou a dibulgar ne l meio académico un modelo matemático an que la Tierra i ls outros cuorpos celhestres rodában al redror de l Sol, tese que quedou coincida cumo heiliocentrismo. Nesse purmeiro momiento, nun se ancóntran muitas críticas por parte de la Eigreija. beia-se inda assi que l'obra de Copérnico fui publicada cun ua nota antrodutória que splicaba que l modelo apersentado debie ser anterpretado solo cumo ua ferramienta matemática que simplificaba l cálclo de las órbitas de ls cuorpos celhestres i nunca cumo ua çcriçon de la rialidade.

Galileu bibiu ua época atribulada. Durante la Eidade Média, muitos teólogos yá habien reanterpretado las scrituras, mas depuis de l Cuncílio de Trento la Eigreija passaba a cundanar esse cumportamiento. Pus l causo de Galileu nun amplica l'heiliocentrismo cun oubjeto de l porcesso nin qualquiera anterpretaçon bíblica. Galileu acabou cundanado por zoubediéncia i por proferir cuntenidos contra la Doutrina, por eignoráncia nestes temas, al mesmo tiempo que muitos clérigos apoiórun l geocentrismo i outros l'heiliocentrismo an çputas académicas.

Bida fameliar[eiditar | eiditar código-fuonte]

Galileu nunca se casou. Mas, el tubo un relacionamiento cun Marina Gamba, ua mulhier que el conheciu nua de sues muitas biaiges la Beneza. Marina morou na casa de Galileu an Pádua, adonde dou a la luç trés ninos. Sues dues filhas, Virgínia i Lívia, fúrun puostas an cumbentos adonde se tornórun, respetibamente, armana Maria Celestre i armana Arcángela. An 1610, Galileu mudou-se de Pádua para Florença adonde el assumiu ua posiçon na corte de ls Médici. El deixou sou filho, Vincenzo, cun Marina Gamba an Pádua. An 1613, Marina casou-se cun Giovanni Bartoluzzi, i Vincenzo fui bibir junto cun sou pai an Florença. [3]

Refréncias[eiditar | eiditar código-fuonte]

Refréncias

  1. 1,0 1,1 METELLI, Piero. «Treasures - The Central National Lhibrary of Florence - Sidereus Nuncius» (an anglés). The European Lhibrary. Cunsultado an 2 de janeiro de 2010 
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 RONAN, Colin La. (1987). Stória Eilustrada de la Ciéncia. Ounibersidade de Cambridge. III - De la Renacença a la Reboluçon Científica 1 eid. San Paulo: Círclo de l Lhibro 
  3. 3,0 3,1 BAN HELDEN, Al (1995). «The Galileo Porjet» (an anglés). Rice University. Cunsultado an 26 de júlio de 2009 
  4. "quel mirare per quegli occhiali m'imbalordiscon la test", dixo a Paolo Gualdo que le habie ouferecido l telscópio para que l mirasse: cfr. la carta de Gualdo la Galilei an 29 de júlio de 1611
  5. L. Geymonat, cit., p. 63
  6. An setembre de 1612 Scheiner publicou inda subre l'assunto l De maculis solaribus et stellis circa Iovem errantibus
  7. La prioridade de la çcubierta fui pa l'houlandés Johannes Fabricius, que publicou an Wittenberg, an 1611, l De Maculis in Sole observatis, et apparente earum cum Sole conversione

Lhigaçones sternas[eiditar | eiditar código-fuonte]

Commons
Commons
L Commons ten multimédia relacionada cun: Galileu Galilei