Vincent van Gogh

Ourige: Biquipédia, la anciclopédia lhibre.
Vincent van Gogh
Outo-Retrato, 1887
Nome cumpleto Vincent Willem van Gogh
Nacimiento 30 de márcio de 1853
Groot Zundert, Brabante de l Norte
 Países Baixos
Muorte 29 de júlio de 1890 (37 anhos)
Auvers-sur-Oise, Aubergne
 Fráncia
Nacionalidade Houlandés
Acupaçon Pintor
Anfluéncias
Percipales trabalhos Ls Comedores de Patata; Ls Girassoles; La Nuite Strelhada; Retrato de l Dr. Gachet
Mobimiento stético Pós-ampressionismo

Vincent Willem van Gogh ( pernúncia ajuda · fexeiro · scuitar) (Zundert, 30 de Márcio de 1853Auvers-sur-Oise, 29 de Júlio de 1890) fui un pintor pós-ampressionista houlandés, frequentemente cunsidrado un de ls maiores de todos ls tiempos.[1]

Sue bida fui marcada por fracassos. El falhou an todos ls aspetos amportantes pa l sou mundo, an sue época. Fui ancapaç de custituir família, custear la própia susisténcia ó até mesmo manter cuntatos sociales. Als 37 anhos, sucumbiu a ua malina mental, matando-se.

La sue fama póstuma creciu specialmente passado l'eisibiçon de 71 de las sues telas an Paris, a 17 de Márcio de 1901. Solamente passado la sue muorte sue obra fui amplamente recoincida.

Van Gogh ye cunsidrado pioneiro na lhigaçon de las tendéncias ampressionistas culas aspiraçones modernistas, sendo la sue anfluéncia reconhecida an bariadas frentes de l'arte de l seclo XX, cumo por eisemplo l spressionismo, l faubismo i l abstracionismo.

L Museu Van Gogh an Amsterdan ye dedicado als sous trabalhos i als de ls sous cuntemporáneos.

Purmeiros anhos[eiditar | eiditar código-fuonte]

Vincent an 1866

Vincent naciu an Zundert, ua cidade cerca de Breda, na porbíncia de Brabante de l Norte, ne ls Países Baixos (mais coincidos ne l Brasil i an Pertual cumo Houlanda). Era filho de Theodorus, un pastor de la Eigreija Reformada Houlandesa, i de Anna Cornelia Carbentus. Recebiu l mesmo nome de sou abó paterno i tamien daquel que serie l primogénito de la família, muorto antes mesmo de nacer eisatamente un anho antes de sou nacimiento. Specula-se[2] qu'este fato tenga anfluenciado perfundamente ciertos aspetos de sue personalidade, i que detreminadas caratelísticas de sue pintura (cumo l'outelizaçon de pares de figuras masculinas) téngan sido motibadas por esso. Al todo, Vincent tubo dous armanos: Theodorus, apelidado de Theo, i Cornelius (Quelor); i trés armanas: Elisabeth, Anna i Willemina (Will).

Vincent era ua nino séria, queto i antrospetibo. Zambolbiu atrabeç de ls anhos ua grande amisade i fuorte lhigaçon cun sou armano mais nuobo, Theo. La basta correspundéncia antre Theo i Vincent fui perserbada i publicada an 1914, trazendo la público einúmaros detalhes de la bida pribada de l pintor, bien cumo de sue personalidade. Ye atrabeç destas cartas que se sabe que fui Theo quien suportou financeiramente l'armano durante l mais de la sue bida.

Als 16 anhos, por requemendaçon de sou tio Vincent (ó Cent), ampeçou a trabalhar para un comerciante d'arte stablecido na Haia, na ampresa Goupil & Cie. Quatro anhos depuis fui trasferido para Lhondres, i depuis para Paris.[1]

Inda assi, Vincent staba cada beç mais antressado an assuntos relegiosos, i acabou por ser demitido de la galerie. El anton decidiu retornar a la Anglaterra para fazer un trabalho sin remuneraçon. Durante l Natal, Van Gogh retornou para casa i ampeçou a trabalhar nua lhibrarie. El quedou seis meses ne l nuobo amprego, adonde gastaba la maior parte de sou tiempo traduzindo la Bíblia.

An 1877 sue família mandou-lo para Amsterdan, adonde morou cun sou tio Jan. Vincent purparou-se pa ls eisames d'admisson de la Ounibersidade de Teologie cun sou tio Johannes Stricker (teólogo), mas trouxo ua raposa. Mudou-se anton pa la Bélgica, i outra beç fracassou ne ls studos de la scuola Missionária Protestante. An 1879, inda na Bélgica, ampeçou un trabalho temporairo cumo missionairo nua quemunidade pobre de mineiros.

Studos d'arte[eiditar | eiditar código-fuonte]

Ls Comedores de Patata, 1885

An 1880, Vincent decediu seguir la sugeston de l sou armano Theo i lhebar la pintura mais a sério. El partiu para Bruxelas para tomar aulas cun Willen Roelofs, que l cumbenciu a tentar la Academie Royal de Artes. Alhá studou el un pouco d'anatomie i de perspetiba.

An 1881, Van Gogh mudou-se cula família para Etten, adonde quedou amigo de Kee Vos-Stricker, sue prima i filha de Johannes Vicent Stricker. Al pedi-lo an casamiento, eilha recusou cun un enérgico "nunca". Mas, Van Gogh ansistiu an sue eideia, l que gerou cunflitos cun sou pai. Ne l final de l mesmo anho, Vincent partirie pa la Haia.

Na Haia, el juntou-se la sou primo, Anton Mauve, ne ls studos d'arte. Ambolbiu-se cun ua prostituta preinha i yá mai dun filho, coincida cumo Sien. Quando l pai de Van Gogh soube de l relacionamiento de l filho, eisigiu qu'el l'abandonasse.

An 1883, mudou-se para Nuenen (Houlanda) adonde se dedicou a la pintura. Alhá se apeixonou pula filha dua bezina, Margot Begemann. Decidírun casar-se, mas sues famílias nun aceitórun l casamiento, l que fizo cun que Margot tentasse matar-se.

An 1885, l pai de Van Gogh morriu d'anfarte. Neste mesmo anho el pintou aqueilha que ye cunsidrada la sue purmeira grande obra: Ls Comedores de Patata. An nobembre de l mesmo anho, muda-se para Antuérpia.

Cun poucos recursos, el preferie mandar denheiro para Theo an Paris, para qu'este le ambiasse material de pintura, a quemer ua buona refeiçon. Anquanto staba an Antuérpia, dedicou-se al studo de las quelores i bejitou museus, apreciando trabalhos percipalmente de Peter Paul Rubens, i tornou-se un bebedor frequente de absinto. Fui nesta altura qu'antrou an cuntato cula arte japonesa, de la qual se tornou ferboroso admirador i que mais tarde l'anfluenciarie pulas quelores fuortes i uso de las lhinhas.

An 1886, matriculou-se na École des Beaux-Arts de Antuérpia.

Paris[eiditar | eiditar código-fuonte]

Retrato de Père Tanguy, 1887

An márcio de 1886, Van Gogh mudou-se para Paris, adonde debediu un apartamiento an Montmartre cun Theo. Depuis, ls dous demudórun-se para un apartamiento maior na Rue Lepic, 54. Por alguns meses, Vincent trabalhou ne l Estúdio Cormon, adonde conheciu ls artistas John Peter Russell, Émile Bernard i Henri de Toulouse-Lautrec, antre outros.[1] Este radadeiro, alcóolatra, apersenta van Gogh al absinto, bubida popular de l'oucasion, que benerie a ser mui cunsumida pul pintor, que la retratou an Natureza Muorta cun Absinto. L'absinto tenie cumo percipal angrediente ua planta alucinógena de nome Artemesia absinthium i cuja graduaçon alcóolica era de 68%. L'absinto, tamien coincida cumo "fada berde" debido als eifeitos alucinógenos, fui respunsablizado por alucinaçones, surtos psicóticos i mesmo muortes.[3]

Atrabeç de Theo, conhece Monet, Renoir, Sisley, Pissarro, Degas, Signac i Seurat.[1]

Naqueilha época, l ampressionismo tomaba cunta de las galeries d'arte de Paris, mas Van Gogh tenie porblemas an assemilar esse nuobo cunceito de pintura. Vincent i Émile Bernard ampeçórun l'uso de la técnica de l pontilhismo, anspirados an Georges Seurat.

A partir de sue stada an Paris, Van Gogh abandona sue temática sombrie i ouscura de camponeses i sues obras recében tons mais claros. Son desta época ls quadros Mulhier sentada ne l Café du Tambourin, La puonte Grande Jatte subre l Sena, Quatro Girassoles, ls Retratos de Père Tanguy, antre outros.[1]

An 1887, conhece Paul Gauguin, i mais pa l final de l'anho spone an Montmartre. Ne l anho seguinte, decide mudar-se de Paris.

Arles[eiditar | eiditar código-fuonte]

Terraço de l Café an Arles a la Nuite, 1888

Vincent van Gogh chegou an Arles, ne l Sul de Fráncia, ne l die 21 de febreiro de 1888. La cidade era un lhocal que l'ampressionaba pulas paisaiges i adonde speraba fundar ua quelónia d'artistas.

Cun oubjetibo de decorar la sue casa an Arles (coincida cumo La Casa Amarielha, retratada nua de sues obras), Van Gogh pintou la série de quadros cun girassoles, de ls quales un se tornarie nua de sues obras mais coincidas. De ls artistas que deixara an Paris, solo Gauguin respundiu al cumbite feito para se anstalar an Arles. L Binhedo Burmeilho, único quadro bendido durante la sue bida, fui pintado nesta altura. El l bendiu por 400 francos.

Gauguin i Van Gogh partilhában ua admiraçon mútua, mas la relaçon antre ambos staba lhoinge de ser pacífica i las çcussones, frequentes. Para repersentar las relaçones abaladas antre ls dous, Van Gogh pinta la La Cadeira de Van Gogh i la La Cadeira de Gauguin, ambas de dezembre de 1888. Las dues cadeiras stan bazies, cun oubjetos que reperséntan las defrenças antre ls dous pintores. La cadeira de van Gogh ye sin braços, simples, cun assento de palha; la de Gauguin ten assento stofado i ten braços.

Mediante ls dibersos cunflitos, Gauguin pensa an deixar Arles: "Vincent i you nun podemos simplesmente bibir juntos an paç, debido a l'ancumpatiblidade de temperamientos", queixou-se el la Theo. Gauguin sentie-se anquemodado culas bariaçones d'houmor de Vincent pula presson eisercida por eilhas.

An 23 de dezembre de 1888, passado la salida de Gauguin para ua caminada, van Gogh sigue-lo i surprende-lo cun ua nabalha abierta. Gauguin assusta-se i decide pernoitar nua penson. Trastornado i cun remorso pul feito, Vincent corta un cacho de sue oureilha dreita, qu'ambrulha nun lhenço i lhieba, cumo persente, a ua prostituta sue amiga, Rachel. Vincent retorna a la sue casa i deita-se para drumir cumo se nada acuntecera. La polícia ye abisada i ancontra-lo sin sentidos i cheno de sangre. L'artista ye ancaminhado al spital de la cidade.[4] Gauguin anton manda un telgrama para Theo i buolta para Paris, cuidando melhor nun bejitar Vincent ne l spital.

Vincent passa 14 dies ne l spital, al final de ls quales retorna a la casa amarielha. An sou retorno pinta l Outo-Retrato cula Oureilha Cortada. L'eipisódio trágico cumbenciu van Gogh de l'ampossiblidade de montar ua quemunidade d'artistas an Arles.[1]

L stilo de pintura acumpanhou la mudança psicológica i Van Gogh trocou l pontilhado por pequeinhas pinceladas.

Quatro sumanas passado sou retorno de l spital, van Gogh apersenta sintomas de paranóia i eimagina que le quieren ambanenar. Ls cidadanos de Arles, aprensibos, pieden sou anternamiento defenitibo. Sendo assi, van Gogh passa a bibir ne l spital de Arles cumo paciente i preso.

Rejeitado pul amigo Gauguin i pula cidade, çcartados sous planos de la quemunidade d'artistas, agraba-se la depresson de van Gogh, que tenie cumo único amigo sou armano Theo, que por sue beç staba por casar. L casamiento de Theo custribui pa l'anquietaçon de Vincent, que teme pul afastamiento de l'armano.[1]

Saint-Rémy[eiditar | eiditar código-fuonte]

La Nuite Strelhada, 1889

An 1889, als 36 anhos, pediu para ser anternado ne l spital psiquiátrico an Saint-Paul-de-Mausole, acerca de Saint-Rémy-de-Provence, na Probença. La region de l'asilo tenie muitas searas de trigo, binhas i oulibales, que trasformórun-se na percipal fuonte d'anspiraçon pa ls quadros seguintes, que marcórun nuoba mudança de stilo: las pequeinhas pinceladas eiboluírun para rebuoltas spiraladas.[1]

Auvers[eiditar | eiditar código-fuonte]

Retrato de l Dr. Gachet, obra de 1890

An maio de 1890, Vincent deixou la clínica i demudou-se de nuobo para acerca de Paris (an Auvers-sur-Oise), adonde podie star mais acerca de l sou armano i frequentar las cunsultas de l doutor Paul Gachet, un specialista habituado a lhidar cun artistas, recomendado por Camille Pissarro. Gachet nun cunseguiu melhories ne l stado de sprito de Vincent, mas fui l'anspiraçon pa l coincido Retrato de l Doutor Gachet. An Auvers Van Gogh porduç cerca d'uitenta pinturas.[1]

Antretanto, la depresson agrabou-se, i a 27 de Júlio de 1890, depuis de sumanas d'antensa atebidade criatiba (nesta época Van Gogh pinta, an média, un quadro por die),[5] Van Gogh derige-se al campo adonde çparou un tiro contra l peito. Arrastrou-se de buolta a la penson adonde se anstalara i adonde morriu dous dies depuis, ne ls braços de Theo.[1] Las sues redadeiras palabras, derigidas a Theo, tenerien sido: "La tristesse durera toujours" (an francés, "La tristeza durará pa siempre").[6]

La malina[eiditar | eiditar código-fuonte]

Na oucasion, l diagnóstico de Van Gogh fala perturbaçones eipiléticas, inda que l diretor de l'asilo, Dr. Peyron, sequiera fusse specialista an psiquiatrie. Las crises acuntecian de tiempos an tiempos, antecedidas por sonoléncia i an seguida tristeza. Tenien la média de duraçon de dues a quatro sumanas, período ne l qual Van Gogh nun cunseguie pintar. Nestas crises predonimában la bioléncia i las alucinaçones. Inda assi, Van Gogh tenie cuncéncia de sue malina i le era repulsibo bibir culs outros anfermos mentales de l'anstituiçon.[1]

"Passado la spriéncia de ls ataques repetidos, cumbén-me l'houmildade. Assi antoce: pacéncia. Sofrir sin se queixar ye la única liçon que se debe daprender nesta bida."
Vincent Van Gogh

La malina de Van Gogh fui analisada durante ls anhos posteriores i eisisten bárias teses subre l diagnóstico. Alguns cumo l doutor Dietrich Blumer, an artigo publicado ne l American Journal of Psychiatry, mantén l diagnóstico d'eipilepsia de l lhobo temporal, agrabada pul uso de l absinto.[4]

Segundo alguns, Vincent tenerie sofrido de xantopsie (bison de ls oubjetos an amarielho), por esso eisageraba ne l'amarielho an sues telas. Esta xantopsie puode ó nun tener aparecido pul eicesso d'angeston d'absinto, que cuntén tujona, ua toxina. Outra teorie serie que doutor Gachet tenerie andicado l'uso de digitalis pa l tratamiento d'eipilepsie, l que poderie tener porbocado bison amarelhada a Van Gogh.[7] Outros decumientos relátan inda que na berdade Van Gogh serie daltónico.

Hai inda diagnósticos de squizofrenie[8] i de trastorno bipolar de l'houmor, sendo este redadeiro l diagnóstico mais aceito.[4][9][10][11]

Custa que na família de Van Gogh eisistírun outros causos de trastorno mental: Théo sofriu depresson i ansiadade i morriu de "deméncia paralítica" (neurossífelis), ne l Anstituto Médico para Doentes Mentales an Utrecht. Wilhelmina era squizofrénica i bibiu durante 40 anhos neste mesmo anstituto i Cornelius matou-se als 33 anhos d'eidade.[6][12]

Percipales obras[eiditar | eiditar código-fuonte]

Haia[eiditar | eiditar código-fuonte]

  • Sorrow (lhitografie, 1882)
  • Home Bielho cula Cabeça an Sues Manos ("At Eternity's Gate") (lhitografie, 1882)

Nuenen[eiditar | eiditar código-fuonte]

Antuérpia[eiditar | eiditar código-fuonte]

Paris[eiditar | eiditar código-fuonte]

Arles[eiditar | eiditar código-fuonte]

Saint-Rémy[eiditar | eiditar código-fuonte]

Auvers-sur-Oise[eiditar | eiditar código-fuonte]

Curjidades[eiditar | eiditar código-fuonte]

Modelo:Trebia

Outo-Retrato cula Oureilha Anfaixada, 1889
  • Sou armano Theo morriu seis meses depuis de la muorte de Vincent, an 25 de janeiro de 1891, an Utrecht. Sue mulhier Johanna ancarregou-se de lhebar sou cuorpo para ser anterrado lhado a lhado cul de Vincent, an Auvers-sur-Oise, adonde dambos dous stan até hoije.[1]
  • Van Gogh bendiu ua única tela anquanto bibo, La Binha Ancarnada, por 400 francos. An 1990, cien anhos passado sue muorte, outra tela sue, Retrato de l Dr. Gachet, alcançou l balor de US$ 82,5 milhones, un recorde até anton.[5]
  • La frase atribuída a el: Miu melhor quadro ye aquel qu'eimaginei deitado na cama, atrabeç de la fumaça de l cachimbo i que nunca cheguei a pintar. ye na berdade de l personaige Cyprien ne l lhibro de Joris-Karl Huysmanes, En Ménage. Van Gogh cita essa passaige nua carta la Émile Bernard.

Ber tamien[eiditar | eiditar código-fuonte]

Refréncias

  1. 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 Vincent Van Gogh. Köln: Taschen. 1990. ISBN 3-8228-0480-0  Parâmetro desconhecido |subrenome= ignorado (ajuda); |nome1= sem |sobrenome1= em Authors list (ajuda)
  2. Lubin, Albert J. (1972). Stranger on the earth: La psychological biography of Vincent van Gogh. [S.l.]: Holt Rinehart, and Winston. pp. 82–84. ISBN 0-03-091352-7 
  3. «Esto ye: La buolta de la fada berde» (an pertués). Cunsultado an 26 de dezembre de 2008 
  4. 4,0 4,1 4,2 «La malina de van Gogh». Portalmedico (an pertués). Cunsultado an 21 de dezembre de 2008. Cópia arquibada an 3 de dezembre de 2008 
  5. 5,0 5,1 «Pintor houlandés Van Gogh». Uol Eiducaçon (an pertués). 1 de agosto de 2005. Cunsultado an 20 de dezembre de 2008 
  6. 6,0 6,1 Targas Yacubian, Elza Márcia. «L'eipilepsie retratada al lhargo de la stória». Cun ciéncia (an pertués). Cunsultado an 26 de dezembre de 2008 
  7. «La bida eimita l'arte (i al alrobés) Eidiçon 175». Galileu.com (an pertués). Febreiro de 2006. Cunsultado an 21 de dezembre de 2008. Cópia arquibada an 19 de febreiro de 2009 
  8. Génio artístico i lhoucura: Strindberg i Van Gogh. Barcelona: Acantilado  Parâmetro desconhecido |subrenome= ignorado (ajuda); |nome1= sem |sobrenome1= em Authors list (ajuda)
  9. Gramary, Adrian (Júnio de 2005). «Saude-mental.net - La malina de van Gogh» (PDF) (an pertués). Cunsultado an 21 de dezembre de 2008. Cópia arquibada (PDF) an 11 de júnio de 2009 
  10. «Sob Génios Lhoucos». Psiquiatria giral (an pertués). Dezembre de 2004. Cunsultado an 21 de dezembre de 2008 
  11. «Un an cada quatro brasileiros ten algun tipo de trastorno emocional». Associaçon Brasileira de Psiquiatria (an pertués). 15 de outubre de 2006. Cunsultado an 21 de dezembre de 2008. Cópia arquibada an 11 de febreiro de 2009 
  12. «Saint-Rèmy 3rd May 1889 - 16th May 1890». Van Gogh. Almanha: Thames and Hudson. 1974. p. 189. 0 500 20092 0  Parâmetro desconhecido |subrenome= ignorado (ajuda); |nome1= sem |sobrenome1= em Authors list (ajuda)

Lhigaçones sternas[eiditar | eiditar código-fuonte]

Ls outros porjetos Wikimedia tamien ténen material subre este tema:
Wikiquote Citaçones ne l Wikiquote
Commons Eimaiges i média ne l Commons

Modelo:Vincent van Gogh