Toleráncia
Nota: Pa outros segneficados, cunsulta Toleráncia (zambiguaçon).
La toleráncia, de l latin tolerare (aguantar, suportar), ye un termo que define l grau d'aceitaçon delantre dun eilemiento cuntrairo a ua regra moral, cultural, cebil ó física.
De l punto de bista de la sociadade, a toleráncia ye la capacidade dua pessona ó grupo social d'aceitar outra pessona ó grupo social, que ten ua atitude defrente de las que son la norma ne l sou própio grupo. Nua cuncepçon moderna ye tamien l'atitude pessonal i quemunitária d'aceitar balores defrentes daqueles adotados pul grupo de pertença ouriginal.
L cunceito de toleráncia se aplica an dibersos domínios:
- Toleráncia social: atitude dua pessona ó dun grupo social delantre daquilo que ye defrente de sous balores morales ó de sues normas.
- Toleráncia cebil: çcrepáncia antre la legislaçon, la sue aplicaçon i la ampunidade.
- Toleráncia segundo Locke : «parar de cumbater l que nun se puode mudar».
- Toleráncia relegiosa: atitude respeitosa i cumbebial delantre de las cunfissones de fé defrentes de la sue.
- Toleráncia farmacológica ó medicamentosa: diminuiçon de la respunsebidade a un fármaco, ó seia, la diminuiçon de l'eifeito farmacológico cula admenistraçon repetida de la sustáncia.
- Toleráncia técnica: borda de erro aceitable (ber Toleráncia (angenharie)), ó capacidade de resisténcia a ua fuorça sterna.
- Toleráncia: an geston de riscos custitui l nible de risco aceitable normalmente defenido por critérios pré-stablecidos.
Lhigaçones sternas
[eiditar | eiditar código-fuonte]
