Strangeirismo
Strangeirismo ye l'uso de palabra, spresson ó custruçon strangeira que tenga ó nun eiquibalentes. Ye l porcesso qu'antroduç palabras benidas d'outros lhénguas na lhéngua mirandesa. D'acuordo cul lhéngua d'ourige, las palabras recíben nomes specíficos, tales cumo anglicismo (de l'anglés), galicismo ó francesismo (de l francés), spanholismo ó castelhanismo (de l spanhol), italianismo (de l'eitaliano) etc. L strangeirismo ten dues catadories: an beç de la correspondente an nuossa lhéngua. Ye apuntada nas gramáticas normatibas cumo un bício de lhenguaige, l que, hai muito, ye tenido cumo ua bison simplista por dibersos lhenguistas.
Normatebidade
[eiditar | eiditar código-fuonte]Drento de l ámbito de la gramática normatiba, causo se use un strangeirismo que possua eiquibalente bernácula adequada carateriza-se l bício de lhenguaige cumo barbarismo (pa ls lhatinos, qualquiera strangeiro era bárbaro). Alguns gramáticos mais rígidos cunsidran que qualquiera strangeirismo, tenga el eiquibalente bernácula ó nó, ye cunsidrado barbarismo. L termo barbarismo tamien ten l seneficado cuntemporáneo de crueldade. Por fin, outro tipo de strangeirismo ye l idiotismo, que se dá quando se traduç lhiteralmente spresson ó custruçon strangeira que nun faga sentido an nuossa lhéngua, an beç de se adotar traduçon lhibre.
Figura de lhenguaige
[eiditar | eiditar código-fuonte]Por bezes, l strangeirismo puode ser cunsidrado ua figura de lhenguaige tamien, cuntanto que la palabra strangeira eisista i seia ousada frequentemente ó tenga popularidade ne l dialeto.