Saltar para o conteúdo

Pensamiento

Ourige: Biquipédia, la anciclopédia lhibre.

Modelo:Ber

L Pensador de Auguste Rodin.

Modelo:Portal-psicologie Pensamiento i pensar son, respetibamente, ua forma de porcesso mental ó faculdade de l sistema mental[1]. Pensar permite als seres modeláren l mundo i cun esso lidar cul dua forma efetiba i d'acuordo cun sues metas, prainos i zeios. Palabras que se refíren la cunceitos i porcessos similares ancluen cogniçon, senciéncia, cuncéncia, eideia, i eimaginaçon. L pensamiento ye cunsidrado la spresson mais "palpable" de l sprito houmano, pus atrabeç d'eimaiges i eideias rebela justamente la buntade deste.

L pensamiento ye fundamental ne l porcesso de daprendizaige (bide Piaget). L pensamiento ye custruto i custrutibo de l coincimiento.

L percipal beiclo de l porcesso de cunscientizaçon ye l pensamiento. L'atebidade de pensar cunfire al home "asas" para mober-se ne l mundo i "raízes" para aperfundar-se na rialidade.

Etimologicamente, pensar senefica abaluar l peso d'algo. An sentido amplo, podemos dezir que l pensamiento ten cumo misson tornar-se abaluador de la rialidade.

Segundo Çcartes (1596-1650), filósofo de grande amportança na stória de l pensamiento:

"L'eissencia de l'home ye pensar". (Por esso dezie): "Sou ua cousa que pensa, esto ye, que dubida, qu'afirma, qu'eignora muitas, qu'ama, qu'odeia, que quier i nun quier, que tamien eimagina i que sente". (Lougo quien pensa ye cunciente de sue eisisténcia) "penso, lougo eisisto."

Reaçones repersentatibas causadas por stímulos de reaçones químicas anternas ó fatores ambientales sternos.

An lenguaige quemun, la palabra pensar cobre numerosas i dibersas atebidades psicológicas. Ye a las bezes un sinónimo de "tender a acraditar", specialmente se nun fur cun total cunfiança ("You acho que bai chober, mas nun tengo certeza"). Outras bezes denota l grau de atençon ("You fiç esso sin pensar" ó qualquiera cousa que steia na cuncéncia, specialmente se esso se referir a algo fura de l'ambiente eimediato ("Esso me fizo pensar na mie abó").

Caratelísticas

[eiditar | eiditar código-fuonte]
Fexeiro:Eideology Icon.png
  • L pensamiento lógico se carateriza por ouperar mediante cunceitos i pensars.
  • Eesisten padrones que possuen un ampeço ne l pensamiento i crian un final, esso acuntece an milésimos de segundos, por sue beç miles d'ampeços i finales fázen desso un pensamiento lógico; este depende de l'ambiente sterno i para star an cuntato cul dependemos de ls cinco sentidos.
  • L pensar siempre respunde a ua motibaçon, que puode star ouriginada ne l'ambiente natural, social, cultural ó ne l sujeito pensante.
  • L pensar ye ua resoluçon de porblemas. La necidade eisige sastifaçon.
  • L porcesso de pensamiento lógico siempre segue ua detreminada direçon. Esta direçon bai an busca dua cuncluson ó de la soluçon dun porblema, nun segue propiamente ua linha reta i si un formato zigue-zague cun abanços, paradas, rodeios, i até mesmo retrocessos.
  • L porcesso de pensar se repersenta cumo ua totalidade coerente i ourganizada, ne l que diç respeito la sous dibersos aspetos, modalidades, eilemientos i etapas.
  • L pensamiento ye simplesmente l'arte d'ourdenar las matemáticas i spressá-las atrabeç de l sistema lenguístico.
  • Las pessonas possuen ua tendéncia al eiquilíbrio, ua spece d'ampulso pa l crecimiento, la salude i al ajuste. Eesisten ua série de cundiçones qu'ampeden i bloqueian esta tendéncia. L daprendizado dun cunceito negatibo de si mesmo ye ua de las cundiçones bloqueadores mais amportantes. Un cunceito eiquibocado ó negatibo de si mesmo deriba de spriéncias de zaprobaçon ó ambibaléncia que l sujeito passou nas etapas eniciales de sue bida.

L pensamiento puode ser caratelizado por eisigir períodos de laténcia, ne ls quales las atebidades anternas son suspensas ó anterrompidas. Antoce, el ye somatório d'atebidades ancluídas na eilaboraçon de studos, de porcessos superiores de la formaçon de cunceitos, ls chamados cunceitos cognitibos, de la soluçon de porblemas, de l planeijamiento, de l pensar i de la eimaginaçon.

L período de cumbergéncia de l pensamiento puode ser caratelizado ne l momiento an que l'andibíduo se bé frente la nuobas situaçones, cuja cumplexidade puode ser bariable i pa las quales nun ancontra squemas de repuosta pré-montados ó pré-struturados pula daprendizaige i inda, cuja repuosta nun ye anstintiba i si, custruída ó eilaborada.

Puode-se defenir l pensamiento cumo la faculdade de formular cunceitos, pa ls quales la atebidade psíquica eilabora ls fenómenos cognitibos, eimaginatibos i planificatibos, cujo grau puode ser algo çtinto tanto de ls sentimientos cumo de las buntades.

Defrentes abordaiges de l pensamiento

[eiditar | eiditar código-fuonte]
Ber artigo percipal: Neurónio

Un neurónio (tamien chamado de célula nerbosa) ye ua célula scitable ne l sistema nerboso que porcessoa i trasmite anformaçon por senhales eiletroquímicos. Neurónios son l cumponente percipal de l cérebro, la medula spinhal de ls bertebrados, Bentral nerbe cord ne ls ambertebrados, i ls nerbos periféricos. Eesisten bários tipos de neurónios specializados: neurónios sensoriales respunden al toque, sonido, luç i outros numerosos stímulos qu'afetan las células de ls uorgones sensoriales qu'anton ambia senhales pa la medula spinhal i cérebro. Ls neurónios motores recíben senhales de l cérebro i de la medula spinhal i causan la cuntraçon muscular i afetan glándulas. Anterneurónios conetan neurónios a outros neurónios drento de l cérebro i medula spinhal. Neurónios respunden la stímulos, i quemunican la persença de l stímulo pa l sistema nerboso central, que porcessoa l'anformaçon i ambia ua repuosta l'outra parte de l cuorpo para açon. Neurónios nun passan por mitose, i usualmente nun puoden ser sustituídos depuis de çtruídos, anque astrócitos tenéren sido ouserbados se trasformando an neurónios yá qu'eilhes alguas bezes son pluripotentes.

Ber artigo percipal: Psicologie cognitiba

Psicologistas ténen se cuncentrado ne l pensar cumo ua manifestaçon anteletual cun oubjetibo de respunder a ua queston ó la soluçon dun porblema prático.

La psicologie cognitiba ye un galho de la psicologie qu'ambestiga ls porcessos mentales anternos cumo la resoluçon de porblemas, mimória, i lenguaige.

La scuola de l pensamiento surgida cun esta aprossimaçon ye coincida cumo cognitebismo, que stá antressada an cumo las pessonas repersentan mentalmente l processamiento de l'anformaçon. Eilha ten sue fundaçon na psicologie gestalt de Max Wertheimer, Wolfgang Köhler, i Kurt Koffka,[2] i ne l trabalho de Jean Piaget, que probidenciou la teorie de ls stágios/fases que çcriben l zambolbimiento cognitibo de las ninos. Psicologistas cognitibos úsan aprossimaçones psicofísicas i spurmentales para antender, diagnosticar i solucionar porblemas, se cuncentrando ne ls porcessos mentales que median antre l stímulo i la repuosta. Segundo la teorie cognitiba la soluçon de porblemas toma forma de regras algorítmicas que nun son necessariamente cumprensibles mas que prometen ua soluçon, ó regras heiurísticas que son cumprensibles mas que nin siempre garanten la soluçon. La ciéncia cognitiba se defrencia de la psicologie cognitiba ne l sentido d'amplementar algoritmos que pretenden simular l cumportamiento houmano ne ls cumputadores. An outras anstáncias, soluçones puoden ser ancontradas atrabeç de ansight, perceber de repente l relacionamiento de las cousas.

Id, eigo i superego son las trés partes de l "aparato psíquico" defenido por Sigmund Freud cun sou modelo strutural de la psique; eilhes son teoricamente ls trés blocos fundamentales al çcrebir la bida an tenermos d'atebidade i anteraçon mental. D'acuordo cun esse modelo, l'anstinto nó-cordenado tende a ser l "id"; la parte rialista i ourganizada de la psiqué l "eigo", i la funçon crítica i moral l "superego".[3]

L ancunciente fui cunsidrado por Freud atrabeç de l'eiboluçon de sue teorie psicoanalítica la fuorça senciente de la buntade anfluenciada pul zeio houmano i inda assi ouperando bien ambaixo de la percepçon de la minte cunciente. Para Freud, l ancunciente ye un armazenamiento de zeios i necidades mobidas pul anstinto. Anquanto pensamientos passados i remeniscentes puodan ser scondidos de la cuncéncia eimediata, eilhes direcionan l pensamiento i ls sentimientos de l'andibíduo atrabeç de l'ancunciente.[4]

Para psicoanalistas, l'ancunciente nun anclui todo l que nó ye cunciente, mas solo l que ye reprimido atibamente pul pensamiento cunciente ó l que la pessona ye abers a pensar cunscientemente. Esta bison coloca l andibíduo cumo sendo adbersairo de sou ancunciente, lutando para manter scondido l que stá ancunciente. Se la pessona sente delor, todo l qu'eilha puode pensar ye alebiar a delor. Todos ls sous zeios, para acabar cula delor ó aprobeitar algo, comandan la minte a fazer algo. Para Freud, l'ancunciente era un repositório d'eideias i zeios nun aceitables socialmente, mimórias traumáticas, i emoçones dolorosas deixadas de lado pula minte pul macanismo de represson psicológica. Antretanto, l cuntenido nun percisa ser necessariamente solo negatibo. Na bison psicanalítica, l'ancunciente ye la fuorça que solo puode ser reconhecida puls sous eifeitos - el se spressa atrabeç de ls sintomas.[5]

Ber artigo percipal: Psicologie social

La psicologie social ye l studo de cumo las pessonas i grupos anteraige. Académicos nesta ária anterdisciplinar son tipicamente ó psicologistas ó sociologistas, anque todos ls psicologistas sociales ousáren tanto l andibíduo cumo l grupo cumo sues ounidades d'análeze.[6]

Anque sues similaridades, pesquisadores psicológicos i sociológicos tenden a defrenciar an sues metas, aprossimaçones, métodos i treminologie. Eilhes tamien faborecen defrentes jornales académicos i sociadades científicas. L maior período de colaboraçon antre sociologistas i psicologistas fui durante ls anhos eimediatamente seguintes a la Segunda Guerra Mundial.[7] Anque tener habido un oumiento ne l'eisolamiento i specializaçon ne ls anhos recentes, permanece un cierto grau de subrepossiçon i anfluéncia antre las dues deciplinas.[8]

L Ancunciente coletibo, a las bezes coincido cumo subconsciente coletibo, ye un termo de la psicologie analítica criado por Carl Jung. Ye parte de la minte ancunciente, cumpartilhada por ua sociadade, pessonas, ó to la houmanidade, nun sistema anterconetado que ye l perduto de to la spriéncia quemun i cunténen conceitos cumo ciéncia, religion, i moral. Anquanto Sigmund Freud nun çtinguia antre la "psicologie andebidual" i la "psicologie coletiba", Jung çtinguia l'ancunciente coletibo de l subconsciente pessonal particular de cada ser houmano bibo. L'ancunciente coletibo ye tamien coincido cumo "la reserba de spriéncia de la nuossa spece".[9]

Ne l capítulo "Defeniçones" de l seminairo de Jung Tipos Psicológicos, na defeniçon de "coletibo" Jung se referiu la repersentaçones coletibas, termo cunhado por Leby-Bruhl ne l libro de 1910 How Natibes Think. Jung dezie qu'era esso que çcrebia l'ancunciente coletibo. Freud, por outro lado, nun aceitaba l'eideia dun ancunciente coletibo.

Ber artigo percipal: Filosofie de a minte
L que ye mais anstigante nestes tiempos anstigantes ye qu'inda nun stamos pensando.[10]Martin Heidegger

L mobimiento de fenomenologie na filosofie biu ua mudança radical na forma cumo antendemos l pensamiento. L'análeze fenomenológica de Martin Heidegger de la strutura eisistencial de l'home an Ser i Tiempo lança ua nuoba luç subre la queston de l pensar, trazendo anquietaçon a la cogniçon tradecional ó a las anterpretaçones racionales de l'home qu'afetan l modo cumo antendemos l pensamiento. La noçon de l papel fundamental de la cumprenson nun cognitiba an tornar possible la cuncéncia temática cuntribuiu na çcusson an torno de la anteligéncia artificial durante ls anhos 1970 i 1980.[11]

La filosofie de a minte ye un galho d'eideias de la filosofie analítica moderna que studa la natureza de la minte, ls eibentos mentales, funçones mentales, propiadades mentales, cuncéncia i sous relacionamientos cul cuorpo físico, particularmente l cérebro. L porblema minte-cuorpo, esto ye, l relacionamiento antre la minte i l cuorpo, i quemumente bisto cumo la queston central de la filosofie de a minte, anque haber outras questones ambolbendo la natureza de a minte que nun ambolben sue relaçon cul cuorpo físico.[12]

L porblema cuorpo-minte se preocupa an splicar la relaçon qu'eisiste antre la minte, ó porcesso mental, i l stado ó porcesso de l cuorpo.[12] L percipal oubjetibo de ls filósofos que trabalhan nesta ária ye detreminar la natureza de a minte i de ls stados/porcessos mentales, i cumo - ó mesmo se - a minte ye afetada pul cuorpo i puode afetá-lo.

Nuossas spriéncias percetibles dependen de ls stímulos que chegan ne ls nuossos bários uorgones sensoriales de l mundo sterior i esses stímulos causan mudanças ne l nuosso stado mental, ne ls fazendo sentir algo, l que puode ser buono ó ruin. L zeio d'alguien por ua fatie de pizza, por eisemplo, tende a fazer cun qu'esta pessona moba sou cuorpo dua maneira i direçon specífica para oubter l qu'el quier.

La queston ye, anton, cumo puode ser possible que spriéncias cuncientes surjan dua massa de matéria cinzenta dotada de nada para alhá de propiadades eiletroquímicas. Un porblema relacionado ye l de splicar cumo las atitudes proposicionales d'alguien (por eisemplo, fés i zeios) puoden causar que ls neurónios desse andibíduo trabalhen i sous músclos se cuntraian satamente de la maneira correta. Esses son alguns de ls enigmas que ténen sido anfrentados por eipistemólogos i filósofos de a minte zde pul menos l tiempo de René Çcartes.[13]

  • L pensamiento nun solo se reflete na lenguaige, mas tamien la detremina.
  • L pensamiento percisa de la lenguaige.
  • La lenguaige trasmite ls cunceitos, juízos i raciocínios de l pensamiento.
  • L pensamiento se cunserba i se fixa atrabeç de la lenguaige.
  • La lenguaige ajuda l pensamiento la se fazer cada beç mais cuncreto.
  • L pensamiento ambolbe ua strutura coincida cumo "l'estrutura de l pensamiento".
  • La lenguaige ye simplesmente l maneijo de simblos (diga-se codificaçon), l pensamiento ye un acundicionador de la lenguaige.
  • L pensamiento ye l lemite de l'açon ancunciente, gerada na maiorie de ls causos por mensaiges erradas ó mal anterpretadas.

La Logosofia cunsidra ls pensamientos antidades psicológicas outónomas qu'atuan, an giral, andependientemente de la buntade de l andibíduo i grabitan subre el de forma muitas bezes çpótica. Se gírun na minte houmana, adonde nacen i cumpren sues funçones sob l'anfluéncia de stados psíquicos ó morales, própios ó d'outra pessona.[14][15]

Subre l'ato de pensar, define-se cumo un sfuorço cunciente qu'halbelita ua funçon cerebral, para que la minte puoda atuar, cordenando ls eilemientos çpersos qu'entraran na formaçon dun pensamiento cuja soluçon se busca.[16]

Quanto a la natureza i percepçon de ls pensamientos, Pecotche (2005, p.55) afirma que:

Ls pensamientos, anque sue eimaterialidade, son tan besibles i tangibles cumo se fússen de
natureza corpórea, yá que, se ye possible ber culs uolhos i palpar culas manos físicas a un
ser ó oubjeto desta radadeira manifestaçon, ls pensamientos puoden ser bistos culs uolhos de la
anteligéncia i palpados culas manos de l
antendimiento, capazes de cumprobar plenamente sue
rialidade subjetiba.
[14]

La Logosofia stableciu ua quádrupla i anterdependente classeficaçon de pensamientos, a saber:[15]

  • Por sue ourige:
    • Própios
    • Alhenos
  • Por sou balor:
    • Positibos
    • Negatibos

Esta ye ua de las formas de classeficaçon logosófica mas nun la única. Na Logosofia se mostra cumo de fundamental amportança eidantificar i classeficar ls pensamientos, bisto qu'efetuada tal classeficaçon que la percípio se cunsiga fazer, yá nun será defícel proceder a la sue seleçon, i esta deberá ser seguida por ua superaçon custante de tales pensamientos, cun base ne l studo i nas spriéncias que surjan a la medida que destes se faga uso ne l curso de l porcesso d'eiboluçon que se ampeça.[14]

Pensamiento outista i rialista: proposto por Eugen Bleuler, ten cumo base la relaçon cul ambiente anterno i sterno.

  • Outista: carateriza las atebidades anternas nun cuntroladas por cundiçones sternas.
  • Rialista: rigorosamente cuntrolado pula rialidade sterna.

Pensamiento de porduçon, reproduçon i berificaçon: Donald Olding Heibb propos la separaçon antre pensamiento de porduçon i de berificaçon segundo l grau d'ampregnaçon lógica relebado pul porcesso, i Norman Maier, la debison antre pensamiento pordutibo i reprodutibo.

  • Pordutibo: cunsequéncia de l'antegraçon de spriéncias prebiamente nun relacionadas
  • Reprodutibo: aplicaçon de spriéncias prebiamente adquiridas que cunduzen a ua soluçon correta an nuoba situaçon d'ampasse.
  • Berificatibo:

Pensamiento antuitibo, analítico i sintético: proposto por Jerome S. Bruner, ten cumo base l'ourige de l pensamiento

  • Antuitibo: usa l'antuiçon de l'andibíduo.
  • Analítico: cunsiste an decumpor l to, an partes mais simples, que son mais facilmente splicadas ó solucionadas.
  • Sintético: ye la reunion dun to pula cunjunçon de sues partes.

Pensamiento dedutibo i andutibo

  • Dedutibo: bai de l giral al particular. Ye ua forma de pensar an que se atinge la cuncluson a partir dua ó bárias premissas.
  • Andutibo: ye l porcesso amberso de l pensamiento dedutibo, ye l que bai de l particular al giral. La base ye la figuraçon de que se algo ye cierto an alguas ocasiones, l será an outras similares, mesmo que nun se puodan ouserbar.

Outros tipos de pensamiento

  • Pensamiento criatibo: aquel que se outeliza de la criaçon ó modificaçon d'algo, antroduzindo nobidades, ó seia, la porduçon de nuobas eideias para criar ó modificar algo eisistente.
  • Pensamiento sistémico: ye ua bison cumpleta de múltiplos eilemientos cun sues dibersas anter-relaçones. Sistémico deriba de la palabra sistema, l que ne ls andica que debemos ber las cousas dua forma anter-relacionada.
  • Pensamiento crítico: eisamina la strutura de ls raciocínios, i ten ua bertente analítica i abaluatiba. Tenta superar l'aspeto macánico de l studo de la lógica.
  • Pensamiento anterrogatibo: ye un pensamiento cul que se faç las preguntas, eidantificando l qu'antressa l'alguien saber subre un detreminado tema.

Ouparaçones racionales

[eiditar | eiditar código-fuonte]
Fexeiro:La woman thinking.jpg
  • Análeze - Debison mental, ó seia, l pensamiento se debede an dues formas, squierda i dreita. L lado dreito puode pensar to l negatibo i l lado squerdo to l positibo.
  • Síntese - Se reúne to l porcesso mental para lougo ser analisado ó decorado.
  • Cumparaçon - Stablece semelhanças i defrenças antre oubjetos i fenómenos çtintos de la rialidade.
  • Generalizaçon - Porcesso ne l que se stablece l quemun dun cunjunto d'oubjetos, fenómenos ó relaçones.
  • Abstraçon - Ouparaçon que cunsiste an amostrar mentalmente ciertos traços, giralmente ocultados pula pessona, çtinguindo-se de pensamientos i aneixos acidentales, primairos i precedendo aqueilhes pensamientos.
  • Racional - Ye l pensamiento houmano quando cunduzido d'acuordo cula rezon, ó seia, l pensamiento logico, l pensar, libre de las perturbaçones de l'emoçon, de l sentimiento, etc.

Ls trastornos de l pensamiento puoden ser debedidos an trastornos de curso, de cuntenido de l pensamiento i, an ciertos causos se adiciona un terceiro grupo, ls trastornos de bibéncia de l pensamiento.

Trastornos ne l curso de l pensamiento

[eiditar | eiditar código-fuonte]

L curso de l pensamiento ye l camino que segue l pensamiento para raciocinar, falar, anformar, etc, i anclui la fluideç de l pensamiento, cumo se formulan, ourganizan, i apersentan ls pensamientos dun andibíduo. An to pensar hai un filo cundutor que lieba un pensamiento a outro. Este filo puode cunter falhas, que causan ls trastornos ne l curso de pensamiento.

Trastornos de la belocidade

Ls trastornos de la belocidade ancluen patologies qu'afetan la cantidade i la belocidade de ls pensamientos. Sous percipales trastornos son ls seguintes :[17]

  • Taquipsiquia - aceleraçon de l curso de l pensamiento
  • Fuga d'eideias - causo stremo de la Taquipsiquia, an que l pensamiento parece saltar subitamente dun tema a outro
  • Bradipsiquia - lentificaçon de l curso de l pensamiento
  • Bloqueio de pensamiento, anterrupçon brusca de l pensamiento, l qual ye reniciado lougo passado retomando l curso anterior ó, l que ye mais quemun, un curso defrente;
Trastornos de la forma

Ls trastornos de la forma propiamente dita ancluen patologies de direcionalidade i la cuntenidade de l pensamiento. Ls mais seneficatibos ancluen:[17]

Trastornos de cuntenido de pensamiento

[eiditar | eiditar código-fuonte]

Ls percipales trastornos ancluen:[17]

Modelo:Debedir an colunas

Modelo:Debedir an colunas fin

Refréncias citadas

  1. Gonzáleç Pecotche, Carlos Bernardo (2005). "Logosofia, Ciéncia i Método". Eiditora Logosófica, 11ª eidiçon, Liçon III.
  2. Gestalt Theory, By Max Wertheimer, Published by Hayes Barton Press, 1944, ISBN 1-59377-695-0, 9781593776954
  3. Teach Yourself Freud, By Ruth Snowden, Eidition: eillustrated, Published by McGraw-Hill, 2006, ISBN 0-07-147274-6, 9780071472746, p. 107.
  4. Geraskob, Eimil Asenob The anternal cuntradition and the unconscious sources of atebity. The Journal of Psychology Nobember 1, 1994 Retriebed fron .com/doc/1G1-16528826.html[lhigaçon einatiba] April 17, 2007
  5. The Cambridge cumpanion to Freud, By Jerome Neu, Published by Cambridge University Press, 1991, pg, 29, ISBN 0-521-37779-X, 9780521377799
  6. .com/books?id=hrydA45eCk0C&q=social+psychology&dq=social+psychology&pgis=1 Social Psychology,[lhigaçon einatiba] David G. Myers, McGraw Hill, 1993. ISBN 0-07-044292-4.
  7. Sewell, W. H. (1989). Some refletiones on the golden age of anterdisciplinary social psychology. Annual Rebiew of Sociology, Bol. 15.
  8. .com/books?id=Nbz5Y8e1N84C The Psychology of the Social,[lhigaçon einatiba] Uwe Flick, Cambridge University Press, 1998. ISBN 0-521-58851-0.
  9. Jensen, Peter S., Mrazek, David, Knapp, Penelope K., Steinberg, Laurence, Pfeffer, Cynthia, Schowalter, John, & Shapiro, Theodore. (Dec 1997) Eibolution and rebolution in child psychiatry: ADHD las la çorder of adatation. (attention-deficit hyperatebity syndrome). Journal of the Amarican Academy of Child and Adolescent Psychiatry. 36. p. 1672. (10). July 14 2007.
  10. Martin Heidegger, What is Called Thinking?
  11. Dreyfus, Hubert. Dreyfus, Stuart. Mind Ober Machine. Macmillan, 1987
  12. 12,0 12,1 Kin, J. (1995). Porblems in the Philosophy of Mind. Oxford Cumpanion to Philosophy. Oxford: Oxford University Press 
  13. Cumpanion to Metaphysics, By Jaegwon Kin, Gary S. Rosenkrantç, Ernest Sosa, Cuntributor Jaegwon Kin, Eidition: 2, Published by Wiley-Blackwell, 2009, ISBN 1-4051-5298-2, 9781405152983
  14. 14,0 14,1 14,2 Gonzáleç Pecotche, Carlos Bernardo (2005). "Logosofia, Ciéncia i Método". Eiditora Logosófica, 11ª eidiçon, Liçon IB.
  15. 15,0 15,1 Gonzáleç Pecotche, Carlos Bernardo (2008). "Curso de Ampeçaçon Logosófica". Eiditora Logosófica, 18ª eidiçon
  16. http://www.logosofia.org.br/libro/Default.aspx?codigo=75[lhigaçon einatiba]
  17. 17,0 17,1 17,2 Julio Balleijo Ruiloba Antrodución la la psicopatología y la Psiquiatría[lhigaçon einatiba] (en spañol). Publicado por Eilsebier Spañla, 2006; pág 187-190. ISBN 84-458-1659-4

Refréncias bibliográficas

[eiditar | eiditar código-fuonte]
  • Luís María Gonzalo Sanç. Antre libertad y determenismo. Genes, cerebro y ambiente en la cunduta houmana. Cristiandad: Madrid (2007). ISBN 978-84-7057-519-8

Ligaçones sternas

[eiditar | eiditar código-fuonte]
Wikiquote
Wikiquote
L Wikiquote ten ua coleçon de citaçones de ó subre: Pensamiento.

    Modelo:Filo-Portal Modelo:Rabisco-filosofie