Maia
![]() |
![]() |
Brason | Bandeira |
![]() | |
![]() | |
Gentílico | Maiato |
Ária | 82.99 km² |
Populaçon | 135678 hab. (2015) |
Densidade populacional | 82.99 hab./km² |
N.º de freguesies | 10 |
Fundaçon de l munecípio (ó foral) |
1519 |
Region | Norte |
Subregion | Grande Porto |
Çtrito | Porto |
Antiga porbíncia | Douro Litoral |
Ourago | Nossa Senhora do Bom Despacho (Padroeira do munecípio da Maia) i S. Miguel |
Feriado municipal | Segunda passado l 2.º demingo de júlio |
Código postal | 4470 / 4475 |
Andereço de ls Paços de l Cunceilho |
Praça de l Doutor José Viera de Carbalho |
Sítio oufecial | www.cm-maia.pt |
Andereço de correio eiletrónico |
geral@cm-maia.pt |
Munecípios de Pertual ![]() |
La Maia ye ua cidade pertuesa lhocalizada na sub-region de la Ária Metropolitana de l Porto, pertencendo a la region de l Norte i al çtrito de l Porto.
Ye sede de l munecípio de la Maia que ten ua ária total de 82,99 Km2[1], 134.977 habitantes[2] an 2021 i ua densidade populacional de 1.626 habitantes por Km2, subdebidido an 10 freguesies[3]L munecípio ye lhemitado la norte puls munecípios de la Trofa i de Santo Tirso, la lheste por Balongo, la sudeste por Gondomar, la sul pul Porto, la sudoeste por Matosinhos i la noroiste por Bila de l Cunde.
Defeniçon
[eiditar | eiditar código-fuonte]L cunceilho de la Maia recebiu carta de foral an 1519, anque eisistiren bruxedos pré-stóricos de persença houmana i refréncias l'este ajuntamiento que remontan al domínio romano. La stória desta cidade cunfundiu-se muitas bezes cul çtino de Pertual, particularmente durante l porcesso de andependéncia, cun special çtaque para Gonçalo Mendes de la Maia, “L Lhidador”.
La Maia cumporta ua dualidade resultante de l'anterseçon dun passado stórico cun ua nuoba era de zambolbimiento. Por un lhado, eisisten fuortes eidantidades andebiduales de cada parte de l munecípio, deribadas de raízes culturales, stóricas i relegiosas milenares, percipalmente nas zonas rurales, adonde predomina l'agricultura; Por outro, la Maia ye atualmente un de ls munecípios mais abançados de l paíç, cun un papel amportante na andústria, inobaçon i nuobas tecnologies, custituindo un eisemplar de zambolbimiento eiquenómico i ambiental.
Toponímia
[eiditar | eiditar código-fuonte]L nome ouriginalmente dado puls romanos fui "Pallantia" (Paláncia an pertués atual), sendo este antretanto altarado puls romanos ó puls ambasores suebos pa la forma semelhante a l'atual.[4]
L porcesso eibolutibo atualmente mais aceite resulta dua análeze de 1976 de la Anscriçon de Albarelhos, çcubierta nua época relatibamente recente (agosto de 1972). Na Anscriçon de Albarelhos, lé-se “MADEQUIS(ENSES) STATUERUNT LADRONO CAMALI F(ILIO) ANTONIO A(NIMO) I(IBENTES) MO(NUMENTUM).” (trad.: “Ls Madequisenses erigiran de lhibre buntade este monumiento la Lhadronus Antonius, filho de Camadus”), sendo l gentílico arcaico madequisenses deribado de l chamadeiro pré-romano Madia.[5] L nome desta anscriçon refire-se antes a la zona an que fui ancontrada (lhugar de Subre Sá, freguesie de Albarelhos), i por esso l sou cuntenido nun se refire necessariamente als habitantes de l Castro de Albarelhos. Para alhá desso, sabe-se que se ancontraba çlocada de l sou cuntesto arqueológico ouriginal a la data de la sue çcubierta. A toponímia desta zona ye inda ancierta, particularmente debido a l'auséncia de refréncias cronológicas, pul que l termo madequisensesse puode referir tanto als habitantes de l Castro de Albarelhos cumo als antigos habitantes de l Castélo de la Maia.[6] Esta teorie ye reforçada pul fato de l radical mad-, d'ourige ando-ouropeia, star frequentemente associado al seneficado “tierra húmida”. Assi, puode-se deduzir que ls antigos habitantes de las Tierras de la Maia reconhecian la basta rede heidrográfica de la region, tal cumo se puode berificar atualmente. Esta suposiçon ye tamien suportada ne l gentílico Uliaincae, (relatibo al chamadeiro Uliainca, mui probabelmente referente al Castro de Albarelhos, ó al Castélo de la Maia cun menor porbabelidade), bisto que l radical ando-ouropeu uli- acumula tamien seneficado semelhante.[5] Madea deberie ser na rialidade l fonema ouriginal, tenendo sofrido la seguinte eiboluçon fonética: Madea > Madie > Maia. La forma “Amaia” i eiquibalentes, punto de partida d'outra teorie, puode ser facilmente justificable pulas frequentes cunfusones cul artigo defenido “la”, pul que la spresson “la Maia” (cul “la” acrecentado pul pobo an associaçon a ua antidade femenina) era por bezes sustituída por “Amaia”.[5]
Stória
[eiditar | eiditar código-fuonte]L território atualmente correspondente al munecípio de la Maia ye yá habitado zde la Pré-Stória. Fúrun ancontrados einúmaros bruxedos pré-stóricos, cumo arte rupestre, cun special çtaque pa la Piedra Partida de Ardeganes, mamoas, bárias peças de cerámica, arpones i puntas de seta de l período Calcolítico (particularmente de l Neocalcolítico), de la Eidade de l Bronze i de la Eidade de l Fierro.[7]
Geografie
[eiditar | eiditar código-fuonte]L cunceilho de la Maia ye lemitado la noroiste por Bila de l Cunde, la norte pula Trofa, la nordeste por Santo Tirso, l'este por Balongo, la sudeste por Gondomar, la sul pul Porto i la sudoeste por Matosinhos.
Refréncias
- ↑ Instituto Geográfico Português, Carta Administrativa Oficial de Portugal (CAOP), versão 2013 Arquibado an 2013-12-09 ne l Wayback Machine. Modelo:Wayback (ficheiro Excel zipado)
- ↑ «Conheça o seu Município». www.pordata.pt. Cunsultado an 29 de janeiro de 2022
- ↑ Diário da República, Reorganização administrativa do território das freguesias, Lei n.º 11-A/2013, de 28 de janeiro, Anexo I.
- ↑ Erro de citaçon: Etiqueta
<ref>
inválida; não foi fornecido texto para as refs de nome:14
- ↑ 5,0 5,1 5,2 Silva, Armando Coelho F. da (1979). «Organizações gentilícias entre Leça e Ave» (PDF). Colóquio de História Regional e Local, Santo Tirso: 79-90. Cunsultado an 2 de júlio de 2015
- ↑ Guerra, Amilcar (2004). «Algumas questões de toponímia pré-romana do ocidente peninsular» (PDF). Palaeohispanica. 3: 101-112. Cunsultado an 10 de júnio de 2016
- ↑ Câmara Municipal da Maia (dezembro de 2008). Revisão do Plano Director Municipal da Maia; Relatório: Anexo II - Caracterização do património arqueológico. Arquibado an 2017-04-09 ne l Wayback Machine.