Esopo

Ourige: Biquipédia, la anciclopédia lhibre.
Esopo
de Diego Velásquez.

Esopo fui un scritor de la Grécia Antiga la quien son atribuídas bárias fábulas populares. A el se atribui la paternidade de las fábulas cumo género literairo.

Malgrado sue eisisténcia permaneça an dada medida ancierta i pouco se saba quanto a l'ourige de bárias de sues obras, sous cuntos se desseminórun an muitas lénguas pula tradiçon oural. An muitos de sous scritos, ls animales falan i ténen caratelísticas houmanas.

Las fábulas de Esopo serbiran cumo base para recriaçones d'outros scritores al longo de ls seclos, cumo Fedro i La Fontaine.

Biografie[eiditar | eiditar código-fuonte]

L fabulista griego tenerie nacido ne l final de l seclo VII a.C. ó ne l'ampeço de l seclo VI a.C.. Heiráclides de l Punto na obra Acerca de ls Samios, afirmaba que Sopo nacera na Trácia. Cierto ye que morriu an Delfos, tenendo sido eisecutado anjustamente, segundo çcribe Heiródoto (Stórias, II, 134) i l Suda. Segundo Heiródoto, Sopo fui scrabo de l filósofo Janto (Xanto), un cidadano de Samos, juntamente cun ua outra scraba chamada Ródope.

Las fábulas de Esopo i outras possiblemente a el atribuídas fúrun reunidas pula purmeira beç por Demétrio de Faleros, ne l'ampeço de l seclo III a.C..

Aristóteles afirmou na Retórica que Esopo tenerie ua beç çcursado na Assembleia de Samos an defesa dun demagogo. Platon cita l nome de Esopo ne l diálogo Fédon (60c-61a), l que faç muitos la cuncluíren que sues fábulas éran mui coincidas nesse momiento stórico posterior.

Fábulas[eiditar | eiditar código-fuonte]

Antretanto, fui-le atribuído un cunjunto de pequeinhas stórias, de caráter moral i alegórico, cujos papéis percipales éran zambolbidos por animales. Na Atenas de l seclo V a.C., essas fábulas éran coincidas i apreciadas.

Las fábulas que le son atribuídas sugíren normas de cunduta que son eisemplificadas pula açon de ls animales (mas tamien d'homes, diuses i mesmo cousas inanimadas). Sopo partie de la cultura popular para cumpor sous scritos. Ls sous animales falan, cometen erros, son sábios ó tolos, malos ó buonos, satamente cumo ls homes. L'antençon de Sopo, an sues fábulas, era amostrar cumo ls seres houmanos podien agir, para bien ó para mal.

Eimaiges[eiditar | eiditar código-fuonte]

La Checharra i la Formiga.
Busto de Esopo ne l Museu Pushkin.
Esopo
cumo çcrito na Crónica de Nuremberg de Hartmann Schedel. Eiqui el ye mostrado usando roupa almana de l seclo XV.
Fontana Maggiore, (t: Fuonte Maior) an Perugie na Eitália, sculpida antre 1275-78 por Nicola Pisano i Giobanni Pisano. Mostra detalhes de las fábulas L Lobo i la Garça i L Lobo i la Canhona.

Bibliografie[eiditar | eiditar código-fuonte]

  • AVELEZA, Manuel. As Fábulas de Esopo (Texto Bilíngüe). Rio de Janeiro: Thex, 1999, ISBN 8585575956.
  • (an pertués) Fábulas de Esopo - Drummond, Regina. Editora Paulus, ISBN 8534905452.
  • Diogenes Laertios. Vidas e Doutrinas de Filósofos Ilustres (trad. Mario da Gama Kury). Brasília: UnB, 1987.
  • Platão. Fedão. Tradução Carlos Alberto Nunes. Belém: UFPA, 1973.
  • O PENSADOR, site, Pesquisado na Internet. Disponível em <http://pensador.uol.com.br/autor/esopo/biografia/> 05/11/2015, . Acesso em 05/11/2015.

Lhigaçones sternas[eiditar | eiditar código-fuonte]