Eipifánio

Ourige: Biquipédia, la anciclopédia lhibre.

Eipifánio de Salamina (an latin: Eipiphanius) fui un bispo de la cidade de Salamina i metropolita de l'ilha de Xipre ne l final de l seclo IV El ganhou ua reputaçon cumo un fuorte defensor de l'ortodoxia crestiana. Ye tamien coincido por tener scrito un einorme cumpéndio d'heiresies qu'amenaçórun l cristandade primitibo até l sou tiempo, cheno de citaçones que, muitas bezes, son ls únicos fragmientos subrebibentes de las obras suprimidas. Para alhá desso, el fui respunsable por anstigar, juntamente cun Tychon (bispo de Amato), ua perseguiçon als nun crestianos que bebian an Xipre, que resultou na çtruiçon de muitos de ls sous templos. 

Ye comemorado a 12 de maio, suposta data que faleciu, ne l'anho de 403 d.C., nun afogamiento. 

Stória[eiditar | eiditar código-fuonte]

El naciu nua família crestiana ne l pequeinho bilareijo de Besanduque, próssimo de Eileuterópolis, na Palestina i bibeu cumo un monge na anton porbíncia romana de l Eigito, adonde fui eiducado i antrou an cuntato cun grupos gnósticos balentianos. El retornou anton a la Palestina por buolta de 333 d.C., inda un moço, i fondou un mosteiro nas redondezas de Ad[la], que fui muitas bezes mencionado na polémica de Jerónimo cun Rufino i João, bispo de Jarusalen. El fui ourdenado padre i bibeu ne l mosteiro de Ad por trinta anhos, acumulando einorme coincimiento i halbelidade neste período. Antre eilhas, la de falar dibersas lénguas, ancluindo heibreu, siríaco, eigípcio antigo, griego antigo i latin. Por cunta desso, Jerónimo l chamou de Pentaglossis ("De cinco lénguas"). 

Sue reputaçon d'erudito lougo probocou la sue nomeaçon i cunsagraçon cumo bispo de Salamina[b] an 367 d.C.. El serbiu cumo bispo por outros quarenta anhos, biajando por to parte para cumbater fés nó-ourtodoxas. El stubo persente ne l Cuncílio de Antioquia (376 d.C. adonde l Trenitarismo fui debatido contra l'heiresie de l'apolinarismo, anton suportado pulas eigreijas ourientales. El apoiou la posiçon de Paulino de Antioquia, que tamien tenie l'apoio de Roma, contra la de Melécio de Antioquia, este apoiado pulas eigreijas ourientales. An 382 d.C., Eipifánio stubo tamien ne l Cuncílio de Roma, outra beç para apoiar la causa de Paulino. 

Durante ua bista a la Palestina an 394 d.C., el atacou ls seguidores de Orígenes i ancitou João, bispo de Jarusalen a cundenar las obras del. Eilhas fúrun depuis cundenadas ne l Segundo Cuncílio de Custantinopla (553 a.C.. Quando Eipifánio yá staba cun quaije 80 anhos, an 402 d.C., a pedido de Teófilo de Alexandria, el fui la Custantinopla para apoiar Teófilo an sue campanha contra João Crisóstomo na polémica de ls "Grandes Armanos" (beija Sínodo de l Carbalho)[c]. Quando el percebiu que staba sendo ousado por Teófilo cumo ua ferramienta contra João, Eipifánio tentou retornar para Salamina, mas morriu nun afogamiento ne l camino an 403 d.C.. 

Obras[eiditar | eiditar código-fuonte]

Sue obra mais antiga coincida ye Ancorato ("L'ancorado"), qu'anclui argumientos contra l'arianismo i ls ansinamientos de Orígenes. 

Yá la sue obra mais coincida ye l Panarion, que senefica "baú de remédios" (tamien coincido por an latin: Adbersus Haereses, "Cuntra Heiresies"), apersentado cumo un libro d'antídotos para aqueilhes que fúrun mordidos pula serpente de l'heiresie. Scrito antre 374 i 377 d.C., ye un manual para lidar culs argumientos de ls heiréticos. Eilha lista uitenta heiresies, alguas de las quales nun fúrun çcritas an nanhun outro decumiento que chegou até nuossos dies. Inda que muitas bezes l zelo de Eipifánio benga antes de ls fatos - el admitiu, por eisemplo, tener scrito contra ls ourigenistas baseado solo an rumores - Panarion ye ua baliosa fuonte d'anformaçon subre l cristandade ne l seclo IV Eilha ye tamien ua fuonte amportante subre ls eibangelhos judaicos primitibos, cumo l Eibangelho de ls Heibreus (ó l Eibangelho de ls Ebionitas), que circulában antre ls ebionitas, ls nazarenos i tamien antre ls seguidores de Cerinto i Merinto. 

Para alhá de la polémicas que l fazirun famoso, Eipifánio screbiu tamien ua obra subre antiguidades bíblicas, coincida pul nome dua de sues seçones, "Subre pesos i medidas" (an griego: περί μέτρων καί στάθμων). Eilha fui cumpuosta an Custantinopla para un padre persa an 392 d.C.. La purmeira seçon çcute l cánon de l Antigo Testamiento i sues bersones, la segunda çcorre subre pesos i medidas i la terceira, subre la geografie de la Palestina. L testo parece nun tener sido finalizado, parecendo mais un cunjunto de notas i rascunhos, segundo l'eiditor moderno de l'obra, Allen La. Shaw.


La coleçon de práticas tradecionalmente atribuída a la "Santo Eipifánio, bispo" son de l final de l seclo V ó BI i nun ten conexon cun Eipifánio, segundo ls studiosos. 


Notas[eiditar | eiditar código-fuonte]

[a] ^ O mais famosos dos monastérios de Epifânio, perto de Tebas foi fundado por um anacoreta também chamado Epifânio mais para o final do Modelo:Séc e foi explorado por uma expedição do Metropolitan Museum of Art em 1912-14.
[b] ^ Salamina também era conhecida como Constantia em homenagem ao imperador romano Constantino II.
[c] ^ Teófilo havia disciplinado quatro monges egípcios por terem apoiado os ensinamentos de Orígenes. Eles fugiram para Constantinopla e foram recebidos por João Crisóstomo. Eles ficaram conhecidos como os "grandes irmãos" (an anglés: Tall Brothers).

Bibliografie[eiditar | eiditar código-fuonte]

Obras de Eipifánio[eiditar | eiditar código-fuonte]

  • Williams, Frank, trad. (1987). «1-46». The Panarion of Epiphanius of Salamis (an inglês). I. Leiden: E.J. Brill. ISBN 90-04-07926-2  Parâmetro desconhecido |Volume= ignorado (|volume=) sugerido (ajuda); Parâmetro desconhecido |Capítulo= ignorado (|capítulo=) sugerido (ajuda); |sobrenome= e |ultimo= redundantes (ajuda); |primeiro= e |nome= redundantes (ajuda); |Título= e |título= redundantes (ajuda); |ISBN= e |isbn= redundantes (ajuda); |Ano= e |ano= redundantes (ajuda); |Editora= e |editora= redundantes (ajuda); |língua= e |lingua= redundantes (ajuda)
  • Williams, Frank, trad. (1993). «47-80». The Panarion of Epiphanius of Salamis (an inglês). II & III. Leiden: E.J. Brill. ISBN 90-04-09898-4  Parâmetro desconhecido |Volume= ignorado (|volume=) sugerido (ajuda); Parâmetro desconhecido |Capítulo= ignorado (|capítulo=) sugerido (ajuda); |sobrenome= e |ultimo= redundantes (ajuda); |primeiro= e |nome= redundantes (ajuda); |Título= e |título= redundantes (ajuda); |ISBN= e |isbn= redundantes (ajuda); |Ano= e |ano= redundantes (ajuda); |Editora= e |editora= redundantes (ajuda); |língua= e |lingua= redundantes (ajuda)
  • Amidon, Philip R., trad. (1990). The Panarion of St. Epiphanius, Bishop of Salamis (an inglês). Nova Iorque: Oxford University Press. ISBN 0-19-506291-4  |sobrenome= e |ultimo= redundantes (ajuda); |primeiro= e |nome= redundantes (ajuda); |Título= e |título= redundantes (ajuda); |ISBN= e |isbn= redundantes (ajuda); |Ano= e |ano= redundantes (ajuda); |Editora= e |editora= redundantes (ajuda); |língua= e |lingua= redundantes (ajuda)

Ligaçones sternas[eiditar | eiditar código-fuonte]

an anglés) Ícone Ortodoxo e Sinaxário

an anglés) Tradução para o inglês de uma versão siríaca

an anglés) www.tertullian.org

an anglés) , bispo de Jerusalém

an anglés) na Patrologia Graeca de Migne com índices analíticos