Eça de Queirós

Ourige: Biquipédia, la anciclopédia lhibre.

José Maria de Eça de Queirós (Póboa de Barzin, 25 de Nobembre de 1845Paris, 16 de Agosto de 1900) ue un de ls mais cunceituados scritores de todos ls tiempos. Fui autor, antre outros remanses de amportáncia recoincida, de Ls Maias i L crime de l Padre Amaro este último por muitos cunsidrado l melhor remanse rialista pertués de l seclo XIX.

Eça de Queirós

Biografie[eiditar | eiditar código-fuonte]

Státua de Eça de Queirós, na Praça de l Almada na Póboa de Barzin.

José Maria de Eça de Queirós naciu an Nobembro de 1845, nua casa de la praça de l Almada na Póboa de Barzin, ne l centro de la cidade; fui batizado na Eigreija Matriç de Bila de l Conde. Filho de José Maria Teixeira de Queirós, nacido ne l Riu de Janeiro an 1820, i de Carolina Augusta Pereira d'Eça, nacida an Monçon an 1826.[1]

Eça de Queirós fui batizado cumo "filho natural de José Maria d'Almeida de Teixeira de Queiroz i de Mai ancógnita", fórmula quemun que traduzie la seluçon ousada an causo parecidos ne ls registos de batismo quando la mai pertencie a stratos sociales eilebados.

Ua de las teses para tentar justeficar l fato de l pais de l scritor nun se tenéren casado antes de l sou nacimiento sustenta que Carolina Augusta Pereira de Eça nun tenerie oubtenido l neçairo cunsentimiento de la parte de sue mai, yá biúda de l coronel José Pereira de Eça.

De fato, seis dies passado la muorte de la abó que a esso se ouponerie, casórun-se ls pais de Eça de Queirós, quando l nino tenie quaije quatro anhos. Por bie dessas cuntingéncias fui antregue a ua ama, als cuidados de quien quedou até passar para la casa de Berdemilho an Aradas, Abeiro, la casa de la sue abó paterna que an 1855 morriu.

Nessa altura, fui anternado ne l Coleijo de la Lapa, ne l Porto, dadonde saliu an 1861, cun zasseis anhos, pa la Ounibersidade de Coimbra adonde studou Dreito.

Para alhá de l escritor, l casal tenerie mais seis filhos.

Státua na Póboa de Barzin.
Státua na Póboa de Barzin.

L pai era magistrado, formado an Dreito por Coimbra. Fui juiç anstrutor de l célebre porcesso de Camilo Castelo Branco, juiç de la Relaçon i de l Supremo Tribunal de Lhisboua, persidente de l Tribunal de l Quemércio, deputado por Abeiro, fidalgo cabalheiro de la Casa Rial, par de l Reino i de l Cunseilho de Sue Majestade. Fui inda scritor i poeta.

An Coimbra, Eça fui amigo de Antero de Quental. Ls sous purmeiros trabalhos, publicados abulso na rebista "Gazeta de Portugal", fúrun depuis puosto an lhibro, publicado depuis de la sue muorte cul títalo Prosas Bárbaras.

An 1869 i 1870, Eça de Queirós fizo ua biaige de seis sumanas al Ouriente (de 23 de Outubre de 1869 a 3 de Janeiro de 1870), an cumpanha de D. Luís de Castro, 5.º Conde de Resende, armano de la sue fetura mulhier, Emília de Castro, tenendo assistido ne l Eigito a la einouguraçon de l canhal de l Suez: ls jornales de l Cairo refíren «Le Comte de Rezende, grand amiral de Portugal et chevalier de Queiroz».[2] Besitórun, eigualmente, la Palestina. Aprobeitou las notas de biaige para alguns de l sous trabalhos, l mais notable de ls quales l L mistério de la strada de Sintra, an 1870, i La relíquia, publicado an 1887. An 1871, fui un de l partecipantes de las chamadas Cunferéncias de l Casino.

Quando fui çpachado mais tarde cumo admenistrador munecipal de Leirie, screbiu la sue purmeira nobela rialista, L Crime de l Padre Amaro, que apareciu an 1875.

Tenendo antrado na carreira diplomática, Eça de Queirós passou ls anhos mais pordutibos de la sue bida an Anglaterra, cumo cónsul de Pertual an Newcastle i an Bristol. Screbiu anton alguns de ls sous trabalhos mais amportantes, La Capital, scrito nua prosa hábil, chena de rialismo. Las sues obras mais coincidas, Ls Maias i L Mandarin, fúrun scritas an Bristol i Paris, respetibamiente.

Sou redadeiro lhibro fui La Eilustre Casa de Ramires, subre un fidalgo de l séc XIX cun porblemas para se recunceliar cula grandeza de sue lhinhaige. Ye anremanse eimaginatibo, antremeado cun capítulos dua abintura de bingança bárbela que se passa ne l seclo XII, scrita por Gonçalo Mendes Ramires, l protagonista. Trata-se dua nobela chamada La Torre de D. Ramires, an que antepassados de Gonçalo son retratados cumo torres de honra sanguínea, que cuntrástan cula lhassidon moral i anteletual de l rapaç.

Morriu an 16 de Agosto de 1900 an Paris. Tubo funerales nacionales. Stá sepultado an Santa Cruç de l Douro.

Ls sous trabalhos fúrun traduzidos an cerca de binte lhénguas.

Fui tamien l outor de la Correspundéncia de Fradique Mendes i La Capital, obra an que la eilaboraçon fui cuncluída pul filho i publicada, apuis de muorto, an 1925. Fradique Mendes, abintureiro fitício eimaginado por Eça i Ramalho Ortigão, aparece tamien ne l Mistério de la Strada de Sintra.

Sumário de l Tiempo[eiditar | eiditar código-fuonte]

Refréncias[eiditar | eiditar código-fuonte]

  1. Filiaçon de Eça de Queirós an Geneall
  2. João Medina, Eça de Queirós e o seu tempo, Livros Horizonte, Lisboa, 1972

Obras[eiditar | eiditar código-fuonte]