Voyager 1

Ourige: Biquipédia, la anciclopédia lhibre.
Esta páigina ó cacho fui traduzida outomaticamente i percisa de ser rebista por un falante natibo de mirandés. Se sabes bien mirandés ajuda la Biquipédia rebendo este artigo. Apuis de la rebison apaga esta marca. Oubrigado!

Voyager 1 ye ua sonda spacial norte-amaricana lançada al spácio an 5 de setembre de 1977 para studar l Sistema Solar sterior i, mais tarde, l spácio antrestelar. An ouparaçon hai mais de 35 anhos, la sonda spacial recibe comandos de rotina i trasmite dados pa la Tierra até hoije. Ye la purmeira sonda a deixar l Sistema Solar i l mais longínquo oubjeto criado pul home ne l spácio.[1]


La Grande Mancha Burmeilha, bista de la Voyager 1.

Anserida ne l porgrama Voyager, que prebia l zambolbimiento de dues sondas de sploraçon anter-planetária (Voyager 1 i 2), eilha tenie cumo oubjetibo la rializaçon dun "Grand Tour" spacial, aprobeitando l posicionamiento faborable de ls gigantes gasosos de l Sistema Solar. Ouriginalmente, mas, l Grand Tour fui zenhado para permitir bejitas a solo Júpiter i Saturno. Sue misson enicial i purmária ancerrou-se an 20 de nobembre de 1980, passado sou ancuontro cul sistema jobiano an 1979 i l sistema saturniano an 1980.[1]

Bista de fluxos de laba eirradiando de l bulcon Ra Patera an Io.

Trajetória i dados[eiditar | eiditar código-fuonte]

La Voyager 1, anque tener sido lançada pa la sue misson passado la Voyager 2, seguiu ua trajetória mais faborable atingindo l sou punto mais próssimo de Júpiter an 5 de Márcio de 1979, passado l qual dou ampeço a ua nuoba trajetória para anterseçon de l sistema de Saturno al qual chegou ne l die 12 de Nobembre de 1980. Esta trajetória mais rápida i zenhada de forma a permitir ua posiçon mais faborable a l'ouserbaçon de Io i de Titana, nun permitiu a la sonda la cuntinaçon de a misson an direçon la Ourano i/ó Netuno. Assi, la Voyager 1, seguiu ua trajetória que la liebarie a salir de l Sistema Solar nua direçon ouposta a la de la sonda Pioneer 10.

Al longo de la sue misson científica, la Voyager 1 permitiu l zambolbimiento de l nuosso coincimiento de ls sistemas de Júpiter (oubtendo mais de 19 mil eimaiges de Júpiter i de ls sous satélites) i Saturno atrabeç de l'ambio d'eimaiges d'eilebada culidade i d'outras anformaçones oubtidas atrabeç de ls bariados strumientos anstalados na sue plataforma. Çcubriu trés satélites an Saturno: Atlas, Prometiu i Pandora. Passado la sue misson planetária, la Voyager 1 ampeçou la fase de sploraçon de las frunteiras de l Sistema Solar chamada Voyager Interstellar Mission ó VIM, que propone l studo de la heliosfera i de la heliopausa. Spera-se, assi, que la Voyager 1 seia l purmeiro strumiento houmano a studar l meio antrestelar.

Cratera Balhalla an Calisto. Eimaige oubtida pula Voyager 1 an 1979.

A par de la sue gémea, la Voyager 2, lançada dues sumanas antes, la 20 de Agosto de 1977, la Voyager 1 ten un detetor de centeilhas cósmicos, un magnetómetro, un detetor de óndias de plasma, i un detetor de partículas de baixa einergie, todos inda ouperacionales. Para para alhá destes eiquipamientos, ten un spetrómetro de óndias ultrabioleta i un detetor de bentos solares, yá fura d'ouparaçon. Para para alhá deste eiquipamiento, las dues sondas carregan cunsigo un çco (i la respetiba agulha) de cobre rebestido la ouro, cuntendo ua apersentaçon para outras ceblizaçones, cun 115 eimaiges (adonde stan ancluídas eimaiges de l Cristo Redentor ne l Brasil, la Grande Muralha de la China, pescadores pertueses, antre outras), 35 sonidos naturales (bento, páixaros, auga, etc.) i saudaçones an 55 lénguas, ancluindo an léngua pertuesa, feita por Pertual i pul Brasil. Fúrun tamien ancluídos scertos de música étnica, d'obras de Bethoben i Mozart, i "Johnny B. Gode" de Chuck Berry. Atualmente, la Voyager 1 ye l mais loinge oubjeto feito pul home a partir de la Tierra, biajando fura de l planeta i çtanciando-se de l Sol a ua belocidade relatibamente mais rápida que qualquiera outra sonda.[2]

Perfil de a misson[eiditar | eiditar código-fuonte]

Ancuontro cun Júpiter[eiditar | eiditar código-fuonte]

Detalhe an quelor falsa de l'atmosfera de Júpiter, fotografada pula Voyager 1.

La Voyager 1 ampeçou a retratar Júpiter an janeiro de 1979. Sue aprossimaçon mássima al planeta acunteciu an 5 de márcio de 1979, a ua çtáncia de cerca de 349 000 quilómetros de l centro de l planeta. Debido a la maior resoluçon fotográfica permitida durante ua aprossimaçon maior, la maiorie de las ouserbaçones de lunas, anéis, campos magnéticos i l cinturon de radiaçon de l sistema de Júpiter fui feita durante un período de 48 horas durante la maior aprossimaçon. La Voyager 1 treminou de retratar l sistema de Júpiter an abril de 1979.

Las dues sondas Voyager fazirun bárias amportantes çcubiertas subre Júpiter, sous satélite, sou cinturon de radiaçon i sous anéis. La çcubierta mais surprendente ne l sistema de Júpiter fui la çcubierta de atebidade bulcánica an Io, que nunca tenie sido ouserbado antes.

Ancuontro cun Saturno[eiditar | eiditar código-fuonte]

Eimaige de Saturno fotografada pula Voyager 1 a partir de 5,3 milhones de quilómetros de çtáncia, quatro dies passado la sue maior aprossimaçon.

Depuis de l'ancuontro cun Júpiter, las dues Voyagers fúrun bejitar Saturno i sou sistema de lunas i anéis. L subrebo por Saturno de la Voyager 1 acunteciu an nobembre de 1980, cula aprossimaçon mássima an 12 de nobembre de 1980, quando la sonda chegou a 124 000 quilómetros de las nubres superiores de Saturno. Las cámera de la Voyager 1 detetórun struturas cumplexas ne ls anéis de Saturno, i sous strumientos de sensoriamiento remoto studórun l'atmosfera de Saturno i de sue maior luna, Titana.

Cumo la sonda Pioneer 11 tenie detetado un anho antes ua fina i gasosa atmosfera an Titana, ls cuntroladores de la Voyager 1 decidiran qu'eilha eirie fazer ua aprossimaçon la Titana. Essa trajetória cun un subrebo próssimo la Titana causou un zbio grabitacional qu'ambiou la Voyager 1 para fura de l praino de la eclítica, acabando cun sue misson planetária. La Voyager 1 poderie tener seguido ua trajetória defrente, an que ls eifeitos grabitacionales de Saturno poderien tener ampulsionado eilha an direçon la Pluton. Inda assi, esso nun acunteciu, porque l'outra trajetória que liebaba a un subrebo próssimo la Titana tenie mais balor científico i menos risco.[3]

Stado atual[eiditar | eiditar código-fuonte]

Camadas de néboa que cobren l satélite Titana de Saturno.

An 2005 la Voyager 1 percorreu mais de 14 bilhones de Km (95 ounidades astronómicas) i afasta-se de nós a ua belocidade de 17,2 Km/s ó 61 920 Km/h (3,6 UA/anho). Ls senhales ambiados por eilha (ó ambiados para eilha) demorában 760 minutos (± 12 horas) para chegar.

Atingiu, an 12 d'agosto de 2006, ua çtáncia de 100 ounidades astronómicas de l Sol, tornando-se l purmeiro oubjeto custruido pula mano de l ser houmano a percorrer tal çtáncia. An 15 bilhones de quilómetros, stá monitorando un spácio antrestelar çconhecido pula houmanidade. Stima-se que puoda se libertar an brebe de l'anfluéncia de la grabidade de l Sol, i an 2020 poderá perder la quemunicaçon cula Tierra.

An Maio de 2010, la sonda ancontraba-se a 113,3 UA ne l praino de la custelaçon de Oufiúco.

An torno de 14 mil anhos ó mais, zde que nanhun choque físico cun algun oubjeto sterno (detritos ó outros fatores físicos) la cumprometa, eilha deberá eimergir de la Nubre de Oort, lar de ls cometas, mui para alhá de ls lemites de la Heliosfera, mas inda cunsidrada l lemite stremo de l Sistema Solar. Anfin, an torno de 40 000 anhos, eilha debe passar a 1,6 anhos-luç de la streilha AC+79 3888, de la custelaçon de la Girafa, qu'atualmente pertence l'esta mas an 40 000 anhos, stará na custelaçon de Oufiúco, seguindo na sue eiterna rota pul spácio sideral.

Anielho F de Saturno fotografado pula Voyager 1

An 13 de dezembre de 2010, depuis de meses a la spera de la cunfirmaçon de ls dados, la NASA anunciou que la Voyager 1, biajando a ua belocidade de 17 Km/s, habie an júnio deste anho alcançado la zona de heliopausa, tornando-se l purmeiro artefato houmano a chegar a la frunteira de l Sistema Solar. Nesta data, la nabe spacial staba l'aprossimadamente 17,3 bilhones Km (10,8 bilhones de milhas) de çtáncia de l Sol.[4] Atualmente, la Voyager 1 ye l mais loinge oubjeto feito pul home a partir de la Tierra, biajando fura de l planeta i de l Sol a ua belocidade relatibamente mais rápida que qualquiera outra sonda.[2]

Até 2015, la sonda deberá tener deixado cumpletamente l Sistema Solar.[5]

Ber tamien[eiditar | eiditar código-fuonte]

Refréncias[eiditar | eiditar código-fuonte]

  1. 1,0 1,1 «NASA: Mission Anformation». Cunsultado an 3 de júnio de 2011 
  2. 2,0 2,1 NASA, eid. (13 de dezembre de 2010). «Voyager 1 Ses Solar Wind Decline; Edges Closer to Anterstellar Space». Cunsultado an 15 de dezembre, 2010.  Cunsulte data an: |cunsultadata= (ajuda)
  3. voyager.jpl.nasa.gov, eid. (14 de febreiro de 1990). «Voyager - Frequently Asked Questiones». Cunsultado an 1 de setembre de 2010 
  4. Cok, Jia-Rui & Brown, Dwayne. NASA Probe Sees Solar Wind Decline Arquibado an 2013-03-03 ne l Wayback Machine.. Missiones News, NASA. 12.13.10
  5. .com.br/noticias/2011/05/a-um-passo-das-estrelas «L'un passo de las streilhas» Cunsulte valor |url= (ajuda). Ciéncia Hoije. 23 de maio de 2011. Cunsultado an 24 de maio de 2011. La sonda spacial de la Nasa Voyager 1 debe salir de l nuosso Sistema Solar até 2015.