Vinicius de Moraes

Ourige: Biquipédia, la anciclopédia lhibre.

Marcus Vinicius de Moraes (Riu de Janeiro, 19 d'outubre de 1913 — Riu de Janeiro, 9 de júlio de 1980) fui un diplomata, dramaturgo, jornalista, poeta i cumpositor brasileiro que notabelizou-se puls sous sonetos. L poeta casou-se por nuobe bezes al longo de sue bida. Criou trabalhos an literatura, triato, cinema i música. Musicalmente, Vinícius tubo cumo percipales parceiros Ton Jobim, Toquinho, Baden Powell, João Gilberto, Chico Buarque i Carlos Lyra.

Bida[eiditar | eiditar código-fuonte]

Marcus Vinicius de Moraes naciu an 1913 ne l bairro de la Gávia, ne l Riu de Janeiro, filho de Clodoaldo Pereira da Silva Moraes, funcionairo de la Prefeitura, poeta i biolenista amador, i Lídia Cruz, pianista amadora. Vinícius ye l segundo de quatro filhos, Lygie (1911), Laetitie (1916) i Helius (1918). Mudou-se cula família pa l bairro de Botafogo an 1916, adonde ampeçou ls sous studos na Scuola Purmária Afránio Peixoto, adonde yá demunstraba antresse an screbir poesies. An 1922, la sue mai adoeciu i la família de Vinicius mudou-se pa la Ilha de l Gobernador, el i sue armana Lygia permanecendo cul abó, an Botafogo, para treminar l curso primairo.

Vinicius de Moraes angressou an 1924 ne l Coleijo Santo Ampeço, de padres jesuítas, adonde passou a cantar ne l coral i ampeçou a montar pequeinhas peças de triato. Trés anhos mais tarde, tornou-se amigo de ls armanos Haroldo i Paulo Tapajós, cun quien ampeçou a fazer sues purmeiras cumposiçones i la se apersentar an fiestas d'amigos. An 1929, cuncluiu l ginásio i ne l'anho seguinte, angressou na Faculdade de Dreito de l Catete, hoije antegrada a la Ounibersidade Stadual de l Riu de Janeiro (UERJ). Na chamada "Faculdade de l Catete", conheciu i tornou-se amigo de l romancista Otabio Fazerie, que l'ancentibou na bocaçon literária. Vinicius de Moraes graduou-se an Ciéncias Jurídicas i Sociales an 1933.

Trés anhos depuis, oubtebe l'amprego de censor cinematográfico junto al Menistério de la Eiducaçon i Salude. dous anhos mais tarde, Vinicius de Moraes ganhou ua bolsa de l Cunseilho Británico para studar léngua i literatura anglesas na Ounibersidade de Oxford. An 1941, retornou al Brasil ampregando-se cumo crítico de cinema ne l jornal "La Manhana". Tornou-se tamien colaborador de la rebista "Clima" i ampregou-se ne l Anstituto de ls Bancairos.

Ne l'anho seguinte, fui reprobado an sou purmeiro cuncurso pa l Menistério de las Relaçones Steriores (MRE). An 1943, cuncorreu outra beç i desta beç fui aprobado. An 1946, assumiu l purmeiro puosto diplomático cumo bice-cónsul an Los Angeles. Cula muorte de l pai, an 1950, Vinicius de Moraes retornou al Brasil. Ne ls anhos 1950, Vinicius atuou ne l campo diplomático an Paris i an Roma, adonde questumaba rializar animados ancuontros na casa de l scritor Sérgio Buarque de Houlanda.

Ne l final de 1968 fui afastado de la carreira diplomática tenendo sido aposentado cumpulsoriamente pul Ato Anstitucional Númaro Cinco.

L poeta staba an Pertual, a dar ua série de spetaclos, alguns cun Chico Buarque i Nara Lion, quando l gobierno melitar brasileiro eimitiu l AI-5. L motibo apuntado pa l'afastamiento fui l sou cumportamiento boémio que l'ampedie de cumprir las sues funçones. Binícius fui anistiado (post-morten) pula Justícia an 1998.

An 2006, fui ouficialmente reintegrado na carreira diplomática. La Cámara de ls Deputados brasileira aprobou an Febreiro de 2010 la promoçon póstuma de l poeta al cargo de "menistro de purmeira classe" de l Menistério de ls Negócios Strangeiros - l'eiquibalente a ambaixador, que ye l cargo mais alto de la carreira diplomática. La lei fui publicada ne l Diário Oufecial de l die 22.06.2010 i recebiu l númaro 12.265.

Vinicius ampeçou la se tornar prestigiado cun sue peça de triato "Orfeu de la Cunceiçon", an 25 de setembre de 1956. Para alhá de la diplomacie, de l triato i de ls libros, sue carreira musical ampeçou la çlanchar an meados de la década de 1950 - época an que conheciu Ton Jobin (un de sous grandes parceiros) -, quando dibersas de sues cumposiçones fúrun grabadas por einúmaros artistas. Na década seguinte, Vinicius de Moraes bibeu un período áureo na MPB, ne l qual fúrun grabadas cerca de 60 cumposiçones de sue outoria. Fúrun firmadas parceries cun cumpositores cumo Baden Powell, Carlos Lyra i Francis Hime.

Ne ls anhos 1970, yá cunsagrado i cun un nuobo parceiro, l biolonista Toquinho, Vinicius seguiu lançando álbuns i libros de grande sucesso.

Muorte[eiditar | eiditar código-fuonte]

Na madrugada de 9 de júlio de 1980, Vinicius de Moraes se sentiu mal na banheira de la sue casa, na Gávia, i morriu algun tiempo depuis. L poeta passara l die anterior cul parceiro i amigo Toquinho, cun quien planeijaba ls radadeiros detalhes de l belume 2 de l álbun "Arca de Noé". An 1981, este LP fui lançado.

Mesmo passado la muorte, l'obra musical de Vinicius mantebe-se prestigiada na música brasileira. Fúrun lançados ls álbuns "Toquinho, Vinicius i Maria Creuza - O Grande Encontro" (1988) i "A História dos Shows Inesquecíveis - Poeta, Moça e Violão: Vinicius, Clara e Toquinho" (1991), para alhá de tenéren sido lançados libros subre l poeta, cumo "Vinicius de Moraes - Livro de letras" (1993), de José Castielho, "Binicius de Moraes" (1995), tamien de José Castello, "Vinicius de Moraes" (1997), de Geraldo Carneiro (ua eidiçon ampliada de l libro publicado an 1984). Inda an 1993, Almir Chediak eiditou ls trés belumes de l "Songbook Vinicius de Moraes".

Ber tamien[eiditar | eiditar código-fuonte]