Stebo Lazarević

Ourige: Biquipédia, la anciclopédia lhibre.

Stébon Lazarebić (an sérbio: Стефан Лазаревић) cognominado l Alto (Стеван Високи;) (Krušeibac, c.1377 - Glaba,19 de Júlio de 1427) gobiernou la Sérbia antre 1389 i 1427, assumindo dous títalos: antre 1389 i 1402, fui Knyaç (Príncepe) i Déspota, antre 1402 i la sue muorte.Stébon era cunsidrado un de ls melhores cabalheiros i líderes melitares de la sue época, i, debido als sous trabalhos literairos, tamien un de ls melhores scritores sérbios de la Eidade Média. 

Família i purmeiros anhos de gobierno[eiditar | eiditar código-fuonte]

Stébon era filho de l Príncepe Lázaro de la Sérbia (кнез Лазар Хребељановић) i de la sue mulhier Melica de la Sérbia, sendo desta forma çcendente, por ambos ls lados, de la grande família Nemanjić: la mai pertencia a ua linha colateral desta dinastie, i l pai era filho de Bratko Nemanjić, çcente direto de Bucano Nemanjić, filho primogénito de Stébon Nemánia, l fundador de la dinastie. Stébon tubo siete armanos: 

  • Dobroboj, morriu moço; 
  • Buk Lazarebić (?-1410), cun quien Stébon tubo alguns zamtendimientos; 
  • Mara Lazarebić (?-1426), casou an 1371 cun Buk Brankobić; 
  • Heilena Lazarebić (?-1443), casou purmeiramente an 1386 cun Jorge II Balšić de Zeta (1385 - Abril de 1403), i an 1411 cun Sandalj Hranić (1370 - 15 de Márcio de 1435); 
  • Dragana Lazarebić (?-depuis de 1395), casou an 1386 cul Czar João Shishman de la Bulgária; 
  • Teodora Lazarebić (rebatizada Heilena) (?-antes de 1405), casou an 1387 cun Nicolau Garay (1367-1433); 
  • Mileba Oulibéria Lazarebić (1372-1444), casou an 1390 cul sulton Bayezid I.

Passado la muorte de l sou pai na Batailha de l Kosobo, an 1389, tornou-se gobernante de la Sérbia Morábia, sob la regéncia de la sue mai, Melica (Милица Хребељановић), até atingir la maioridade, an 1393. L sou reinado i s trabalhos literairos pessonales son por bezes associados a la chegada de l Renacimiento a la Sérbia. Antroduziu torneios de cabalheiros, táticas modernas de guerra i armas de fuogo.

Política sterna[eiditar | eiditar código-fuonte]

Sendo un bassalo de l Ampério Otomano, Stébon lutou al lado de ls turcos nas Batailhas de Robine, Nicópolis i Ankara. Passado esta radadeira, Stébon recebiu de l Ampério Bizantino, an Custantinopla, l títalo de Déspota an 1402. Antre 1403 i 1404 prestou bassalaige al Rei húngaro Sigismundo recebindo an troca de fidelidade las tierras de Mačba, Belgrado (que se tronou la capital de l Çpotado an 1405), Golubac i outros domínios, cumo Srebrnica, an 1411.

Passado la derrota Otomana an Ancara, l Ampério antrou nua guerra cebil, que tamien afetou alguas famílias de la nobreza sérbia. Purmeiramente, antre la Casa gobernante, ls Lazarebić i ls Brankobić, i depuis antre Stébon i l'armano, Buk Lazarebić. Este período de querelas treminou an 1412, cula reconceliaçon antre Stébon i l sobrino Jorge. Cula muorte de Balšla III Balšić, el heirdou l Prencipado de Zeta i guerreou contra la República de Beneza pula posse de tierras an Scutari.

Política anterna[eiditar | eiditar código-fuonte]

Anternamente, Stébon quebrou la resisténcia de ls nobres, i aprobeitou ls períodos de paç para reforçar la Sérbia an tenermos eiquenómicos, políticos, culturales i melitares. A 29 de Janeiro de 1412 publicou l "Código de minas" (Законик о рудницима), cun ua seçon apartada subre cumo gerir l Nuobo Brdo (la maior mina de ls Balcanas daquela época). Este código amplementou l zambolbimiento de l minério, qu'acabou por se tornar ne l punto mais fuorte de l'eiquenomie sérbia. A la sue muorte, la Sérbia era un de ls maiores perdutores de prata na Ouropa. Cumo nun tubo çcendéncia, nua assemblé an Srebrnica, an 1426, Stébon proclamou l sou sobrino Jorge cumo sou heirdeiro. 

Stébon fui un grande patrono de las artes i de la cultura, probidenciando apoio l'anteletuales sérbios i refugiados de países bezinos cunquistados puls turcos. Zambolbiu un stilo arquitetónico mui própio de la Sérbia, la Scuola Moraba (ó Stilo Moraba). L própio Estébon era un scritor , sendo l sou trabalho mais amportante "L Çcurso de l Amor," , caratelizado por traços renacentistas. Para para alhá de l déspota, outros anteletuales cumo Custantino l Filósofo i Griegório Tsamblak. Fondou tamien la Scuola de Resaba. 

Casamiento i çcendéncia[eiditar | eiditar código-fuonte]

Stébon casou, an Setembre de 1405, cun Heilena Gattilusio, filha de Francisco II Gattilusio, Senhor genobés de Lesbos, i Balentina Doria, sendo assi armana de Irene Gattilusio, Amperatriç de Bizáncio, i mulhier de l Amperador João VII Paleólogo. Este casamiento fui planeado durante la sue stadie an Custantinopla in 1402, ne l tiempo an que João gobernaba an nome de l tio, Manuel II Paleólogo. Heilena i Stébon nun tubírun qualquiera çcendénciae Heilena nó surge repersentada an nanhun fresco de ls mosteiros custruídos por Stébon. 

Muorte[eiditar | eiditar código-fuonte]

Stébon faleciu an Glaba, a 29 de Júlio de 1427. Nun deixando heirdeiros, fui sucedido pul sobrino, Jorge I Brankobić, tal cumo habie sido acordado un anho antes. 

Links sternos[eiditar | eiditar código-fuonte]