Stória de l Ceará

Ourige: Biquipédia, la anciclopédia lhibre.

L Ceará fui formado pula miscigenaçon de colonizadores ouropeus, andígenas catequizados i aculturados apuis de grande resisténcia a la colonizaçon i negros i mulatos que bibian cumo trabalhadores libres ó cumo scrabos. L poboamiento de l território ten sido bastante anfluenciado pul fenómeno natural de la seca.

Cun ua colonizaçon cumplexa i cunturbada, marcada pula resisténcia de l natibos i pulas dediculdades de adataçon a las cundiçones particulares de l território, formou-se ua sociadade rural baseada subretodo na pecuária, assi cumo na agricultura, an special ne ls bales úmidos i serras. A eilite latifundiária, atrabeç de sou poder eiquenómico i de cumplexas relaçones de parentesco i afilhadaige, possuía cuntrole de quaije todos ls aspetos de la bida social. Ls "coronéles" mantenian an sues proiadades muitos dependentes que les prestában serbícios ó antregában parte de sue porduçon an troca de la posse dun lote de tierra, an regime praticamente semi-feudal, para alhá de trabalhadores assalariados. La scrabidon africana, ambora de menor amportança, fui praticada al longo de seclos, principalmente nas árias adonde la agricultura floresceu.

L zambolbimiento andependiente de l Ceará ampeçarie solo depuis de sue separaçon de Pernambuco an 1799, i sue stória fui siempre marcada por luitas políticas i mobimientos armados. Essa anstablidade prolongou-se durante l Ampério i la Purmeira República, normalizando-se depuis de la reconstitucionalizaçon de l Paíç an 1945. Ls cunturbados fatores sociales i eiquenómicos de l Stado acarretórun eibentos amportantes na stória disse pobo, cumo l cangaço, ls mobimientos messiánicos, l poboamiento de stensas árias na Amazónia i la emigraçon para outros Stados, subretodo ls de l Sudeste de l Brasil. Storicamente un de l locales más miserables de l Paíç, l Ceará ten passado por grandes transformaçones zde la década de 50, progressibamente se tornando un Stado predominantemente ourbano, más andustrializado i cun crecente zeigualdade regional i de renda.

Era Quelonial[eiditar | eiditar código-fuonte]

Las tierras atualmente pertencentes al Ceará fúrun doadas, an 1535, la António Cardoso de Barros, mas este nun se antressou an colonizá-las i nin sequiera chegou a bejitar la capitania. Ironicamente, quando Barros decide benir a la Capitania de l Siará (cumo era coincida la region correspondente als seguintes lotes: Capitania de l Riu Grande, Capitania de l Ceará i la Capitania de l Maranhon), an spediçon Ourganizada, l nabio naufraga na cuosta de Alagoas (1556), culminando cun sue muorte. La purmeira tentatiba séria de colonizaçon acuntece cun Cermeinho Coneilho de Sousa, que lidera la purmeira bandeira feita an 1603, demunstrando por esso cierto antresse an colonizar l Ceará.

L Fuorte San Sabastian de Martin Soares Moreno

A misson de l bandeiristas era splorar l riu Jaguaribe, cumbatener piratas, "fazer la paç" culs andígenas i tentar ancontrar metales preciosos. Apuis de custruíren l Fuorte de San Tiago, a las bordas de l Riu Ceará i berificáren la ineisisténcia de riqueza na region, Cermeinho Coneilho passou a scrabizar índios, que se reboltórun i çtruíran l fuorte, oubrigando ls ouropeus la fugiren para las rieiras de l Riu Jaguaribe, adonde custruíran l Fuorte de San Lourenço. Debido a las hostilidades de l natibos i a la seca de 1605-1607, Cermeinho Coneilho biu-se oubrigado a deixar l Ceará.

An 1612, sob l comando de Martin Soares Moreno (cunsidrado más tarde l "fundador" de l Ceará), fui custruído, a las bordas de l Riu Ceará, l Fuorte de San Sabastian, local coincido atualmente cumo Barra de l Ceará (dibisa antre ls Munecípios de Fortaleza i Caucaia).

La colonizaçon de la region, ampeçada ne l seclo XVII, fui dedicultada pula fuorte oposiçon de las tribos andígenas i las ambasones de piratas ouropeus. Solo tomou ampulso cula custruçon, na ambocadura de l riu Pajeú, de l fuorte houlandés Schoonenborch, que an 1654, fui tomado puls pertueses i passou a ser chamado Fortaleza de Nuossa Senhora de Assunçon. An buolta dessa Fortaleza formou-se la segunda bila de l Ceará, la bila de l Fuorte, ó Fortaleza. Depuis de muita çputa política antre Aquiraç i Fortaleza, la redadeira passou a ser la capital de l Ceará, oufecialmente a a cobrar de 13 de abril de 1726 (Data an que se comemora l anibersário de la cidade).

Houbo dues frentes de acupaçon de l território cearense: la de l serton-de-fura, cuntrolada por pernambucanos que benien pul litoral; i la de l serton-de-drento, dominada por baianos. Grácias a la pecuária i als çlocamientos de pessonas de las árias anton más poboadas, praticamente to l Ceará fui acupado al longo de l tiempo, lebando al nacimiento de bárias cidades amportantes ne ls cruzamientos de las percipales stradas outelizadas puls baqueiros, cumo Icó. Al longo de l seclo XVIII, la percipal atebidade eiquenómica cearense fui la pecuária, lebando muitos storiadores la faláren que l Ceará se transformou nua "Ceblizaçon de l Couro", pus a partir de l couro se fazien praticamente todos ls oubjetos neçairos a la bida de l sertaneijo atrabeç dun rico artesanato.

L comércio de l charque fui decisibo para la bida eiquenómica de l Ceará al longo de l seclo XVIII i XIX. Cul passou a eisistir ua clara dibison de l trabalho antre las regiones de l Stado: ne l litoral se ancontrában las charqueadas i, ne l serton, las árias para criaçon de ganado. L charque tamien permitiu l anriquecimiento de propietários de tierras i de comerciantes, bien cumo l aparecimiento dun pequeníssimo mercado anterno local. Durante l auge de l comércio de l charque, la percipal cidade cearense fui Aracati, de adonde éran sportadas mas tamien florescírun outros centros regionales, cumo Sobral, Icó, Acaraú, Camocin i Granja.

Outras cidades nacírun a partir de aldeamientos andígenas, adonde ls natibos (esto ye, l que restaba deilhes) éran cunfinados sob l cuntrole de jesuítas, responsables por sue catequizaçon i aculturaçon. Este fui l causo de cidades amportantes cumo Caucaia (outrora chamada Soure), Crato, Pacajus, Messeijana i Parangaba (las dues redadeiras atuales bairros de Fortaleza). Ls andígenas cearenses fúrun, an sue maior parte, massacrados, ambora téngan resistido até l ampeço de l seclo XIX. Un de l maiores eisemplos de sue resisténcia fui la Guerra de l Várbaros, na qual andígenas de dibersas tribos (Cariri,Janduin, Baiacu, Icó, Anacé, Quixeló, Jaguaribara, Canindé, Tremembé, Acriú, etc.) se ounírun para lutar contra ls cunquistadores, resistindo brabamente durante quaije 50 anhos.

L Ceará torna-se admenistratibamente andependiente de Pernambuco an 1799. Nas décadas anteriores, l cultibo de l algodon ampeçou la çpontar cumo ua amportante atebidade eiquenómica, gerando un período de prosperidade para la capitania. Cula recuperaçon de la cotonicultura de l Stados Ounidos, l algodon i l própio Ceará entran an crise, l que splica l ambolbimiento de cearenses na Reboluçon Pernambucana de 1817 i na Cunfederaçon de l Eiquador.

Mobimientos andependentistas i Ampério[eiditar | eiditar código-fuonte]

L seclo XIX tamien fui marcado por alguns mobimientos rebolucionários i cunflitos. An 1817, alguns cearenses, liderados pula família Alencar, apoiórun la Reboluçon Pernambucana. L mobimiento, inda assi, quedou restrito al Cariri i, specialmente, a la cidade de l Crato, i fui debrebe sufocado. An 1824, yá apuis de la andependéncia, ls mesmos eideales republicanos i liberales aparecírun nun mobimiento más amplo i Ourganizado: la Cunfederaçon de l Eiquador. Aderindo als reboltosos pernambucanos, bárias cidades cearenses, cumo Crato, Icó i Quixeramobin, demunstrórun sue ansastifaçon cul gobierno amperial. Apuis de choques cul gobierno probisório cuntrolado pul Amperador Don Pedro I, fui stablecida la República de l Ceará an 26 de agosto de 1824, tenendo Triston Alencar cumo persidente de l Cunseilho que gobernarie la porbíncia. La fuorte represson de las fuorças amperiales, inda assi, derrotórun debrebe l mobimiento rebelde debido la dibersos motibos: la superioridade melitar de las tropas de l gobierno federal; la pouca partecipaçon popular; las percipales lideranças tenéren sido presas ó mortas.

Outro cunflito que se çtacou na stória cearense fui la Sediçon de Pinto Madeira, un biolento cunflito antre la bila de l Crato, liderada por liberales republicanos (cun maior çtaque para la família Alencar), i la de Jardin, praticamente dominada por Pinto Madeira, de carátener absolutista i outoritário. Las dues eilites locales çputában pul cuntrole político de l Cariri cearense. Por fin, ls cratenses cuntratórun l mercenário francés Pierre Labatut i, reagindo cun un eisército formado por sertaneijos houmildes, rendírun ls jardinenses. Pinto Madeira fui julgado sumariamente ne l Crato, apuis de ser cunsidrado culpado pula muorte de l liberal José Pinto Cidade.

Tamien ne l seclo XIX, l Ceará sofriu un berdadeiro bon eiquenómico durante l período de la Guerra de Secesson (1861-1865) ne ls EUA, que, afetando la cotonicultura norte-amaricana, abriu l mercado mundial pa l algodon cearense. Fui nesse período que Fortaleza zbancou Aracati de l puosto de cidade percipal de l Ceará: l algodon sustituía l charque an amportança eiquenómica.

Ne l seclo XIX, un mobimiento de grande amportança acuntiu ne l Ceará: la campanha abolicionista, que aboliu la scrabidon ne l Stado an 25 de márcio de 1884, antes de la Lei Áurea, que ye de 1888. Fui, antoce, l purmeiro stado brasileiro a abolir la scrabatura. Drento de l Ceará, l purmeiro munecípio a abolir la escrabatura fui Acarape, que depuis de l eibento, passou a ser chamado de Redençon. L abolicionismo fui faborecido pula pouca amportança de la scrabidon na eiquenomie cearense relatibamente a las outras regiones de l Brasil. Cuntou cul apoio de la maçonarie i até mesmo de grupos formados por mulhieres de la eilite de l Stado. Para alhá de la pequeinha quantidade de scrabos, quando de la campanha abolicionista, muitos scrabos éran bendidos pa l trabalho an outras porbíncias cun maior demanda de trabalho cumpulsório. Pula grande dediculdade an atracar nabios, debido al mar brabio, la capital cearense era un péssimo ancoradouro, l que fazie de l jangadeiros un eilemiento de suma amportança para la eiquenomie local, yá que l ambarque i zambarque ne l porto de Fortaleza tenie que ser feito por meio de ambarcaçones pequeinhas i ansubmersibles coincidas cumo jangadas, i la fuorte campanha abolicionista, an 1881, cumbenceu ls jangadeiros cearenses la nun más rializar l transporte de scrabos para tierra firme. Sob l lema "Ne l Ceará nun se ambarcan más scrabos", l mobimiento, comandado pul jangadeiro Francisco José de l Nacimiento, l "Dragon de l Mar", hoije nome dun centro cultural de la cidade de Fortaleza, ganhou significatiba simpatie de la populaçon cearense.

República Bielha[eiditar | eiditar código-fuonte]

Apuis de la proclamaçon de la República ne l Brasil, an 1889, l quadro político-eiconómico de l Ceará ampeçou la se transformar. Alguns anhos depuis, tenerie ampeço la poderosa ouligarquia aciolina, que recebiu esse nome por ser comandada pul comendador António Pinto Nueira Acioli, que gobiernou l stado de forma outoritária i monolítica antre 1896 i 1912. La situaçon de desesperadora miséria i abandono social era ua marca perfunda de l Ceará nessa época, l que lebou al aparecimiento de dibersos mobimientos messiánicos al longo de l seclo XIX i XX, tenendo cumo líderes relegiosos António Cunselheiro (que formarie na Vahia l arraial de Canudos), Padre Ibiapina, Padre Cícero, Beato Zé Lourenço, etc. Surgiu tamien outro meio de scapar de la miséria: l cangaço. Muitos homes formórun grupos de cangaceiros que saqueában bilas, assaltában i amedrontában a todos.

L seclo XX, pa l Ceará, fui marcado puls ciclos de poder de l "coronéles" i por einormes transformaçones de orde social i eiquenómica. L seclo se ampeçou ne l cuntesto de la ouligarquia aciolina, comandada, direta ó andiretamente, por Nueira Acioli de 1896 a 1912. Durante esse período, la família Acioli cuntrolou, literalmente, todas las sferas de l poder cearense, zde ls altos scalones de l Gobierno stadual até a las delegacies. Anton se bibia ua cunturbada i biolenta campanha eileitoral ne l Ceará, grácias al Salbacionismo pretendido pul persidente Heirmes de la Fonseca, que percuraba anfraquecer las ouligarquias regionales cuntrárias al sou poder. Drento de las política de las Salbaçones, fui lançada la candidatura de Franco Rabelo pa l gobierno, anquanto Acioli apuntaba cumo sou candidato Demingos Carneiro. An Fortaleza, houbo ua passeata de crianças an fabor de Franco Rabelo, la qual fui reprendida duramente pulas fuorças policiales, causando la muorte de alguas crianças i ferindo outras tantas.

Padre Cícero, amportante líder ne l Ceará de l ampeço de l seclo XX

An cunsequéncia, la populaçon fortalezense se reboltou contra l gobierno, mergulhando la capital an berdadeiro stado de guerra cebil durante trés dies. Acioli tubo, anton, que renunciar al gobierno cearense, tenendo cumo garantie l dreito de permanecer bibo i poder fugir de l Stado. Franco Rabelo fui eileito para gobernar l Ceará lougo an seguida, mas acabou sendo deposto por outra rebolta, la Sediçon de Juazeiro, antre 1913 i 1914.

Juazeiro de l Norte era ua cidade recén-emancipada de l Crato. Sou aparecimiento se debiu al carismático Padre Cícero, que, apuis de tener quedado famoso debido al supuosto milagre de la Veata Marie de Araújo (cuja hóstia tenerie se transformado an sangre), cunquistou ua eimensa massa de sertaneijos pobres i relegiosos. Muitos passórun a morar an Juazeiro, de modo que an pouco tiempo l local possuía miles de moradores. Cumo nun tenie l apoio de la alta hierarquia católica, Padre Cícero percurou eibitar que Juazeiro tubisse l mesmo fin trágico de Canudos i aliou-se al poder político de l coronéis, posicionando-se al lado de la ouligarquia de Nueira Acioli. Ambora mantendo la prossimidade cul pobo, l padre tornou-se, para alguns, un "coronel de batinas".

Franco Rabelo habie, an pouco tiempo, perdido l apoio de muitos políticos que l habien ajudado a chegar al poder - la Assemblé Legislatiba tentou até mesmo, sin sucesso, botar l ampeachment de l "salbacionista". Ls oposicionistas tentórun, anton, cumbocar straordinariamente la Assemblé Legislatiba an Juazeiro i cassórun l mandato de Rabelo. Este, que tenie inda bastante apoio an Fortaleza, mandou tropas para Juazeiro de l Norte, pretendendo derrotar ls golpistas. Ls sertaneijos, ancitados pul Padre Cícero i puls coronéis, acraditórun ser aqueilha ua agresson contra l "Padin Ciço". Ampeçou-se un berdadeiro clima de guerra santa an Juazeiro. Apuis de meses de cumbate, ls seguidores de Padre Cícero bencírun las tropas de Rabelo i ampeçórun ua longa marcha até Fortaleza, oubrigando Rabelo a renunciar al gobierno cearense.

Apuis de la Sediçon de Juazeiro, stableciu-se un cierto eiquilíbrio antre las ouligarquias cearenses, nun habendo más cunflitos melitares antre eilhas. L pobo, inda assi, cuntinou reprimido i sin boç.

Para alhá desses eibentos an 1896 ampeçou a ser custruida la camino de fierro Sobral-Crateus por Antonio Sampaio Pires Ferreira, adonde lougo se stablecerie an sues bordas la cidade de Pires Ferreira

Stado Nuobo[eiditar | eiditar código-fuonte]

La situaçon política ne l Ceará modificarie-se bastante cula Reboluçon de 30, que lebou al poder Getúlio Bargas. Durante 15 anhos, gobernórun l Stado anterbentores de l Gobierno Federal. L purmeiro anterbentor ne l Ceará fui Fernandes Tábora, mas el gobiernou por pouco tiempo, pus cuntinou cun las práticas clientelistas i corrutas de l República Bielha. Ls anterbentores nun tardórun la se acomodar cun las eilites locales. L quadro político cearense stubo, nesse período, anfluenciado por dues associaçones: la Liga Eileitoral Católica (LEC), que, por sous bínclos relegiosos i apoio de l latifundiários anterioranos, oubtebe grande penetraçon ne l eileitorado cearense i apoiou segmientos fascistas que Ourganizórun la Açon Antegralista Brasileira (AIB) ne l Ceará; i la Legion Cearense de l Trabalho (LCT), Ourganizaçon operária cunserbadora, corporatibista, anticomunista i antiliberal (na prática, fascista) que eisistiu ne l Ceará antre 1931 i 1937. La LCT, apuis de l eisílio de sou líder Seberino Selombra por tener apoiado la Reboluçon Custitucionalista de San Paulo an 1932, fui perdendo poder. Al tornar de l sílio, Selombra abandonou la LCT i fondou la Campanha Legionária, mas nun tubo sucesso, pus la Eigreija prestaba agora apoio a la AIB i ampeçában a aparecer antidades operárias de squierda ne l Stado. An 1937, por fin, todas las associaçones de ourientaçon fascista (LCT, AIB i Campanha Legionária) fúrun zaparecidas pul Stado Nuobo de Getúlio Bargas.

Un amportante mobimiento social ne l período barguista fui l Caldeiron. De forma semelhante la Canudos, el reuniu cerca de 3 mil pessonas sob la liderança de l beato Zé Lourenço, paraibano que chegara la Juazeiro por buolta de 1890 i era seguidor de Padre Cícero. Acunselhado por Padre Cícero la se stablecer na region i trabalhar cun alguas de las famílias de romeiros, arrendou un lote de tierra ne l sítio Baixa Danta, an Juazeiro de l Norte. L sítio prosperou i ampeçou a zagradar la parte de la eilite, sendo difamado puls adbersairos políticos de Padre Cícero. Esso culminou na eisigéncia de l duonho de l sítio Baixa Danta de que ls camponeses i l beato deixássen a tierra.

Anstalando-se ne l sítio Caldeiron, ne l Crato, proiadade de Padre Cícero, ls camponeses formórun ua pequeinha sociadade coletiba i eigualitária, prosperando tanto que chegórun a bender ls scedentes nas cidades bezinas. L sítio tornou-se, antoce, un "malo eisemplo" pa ls sertaneijos i zagradou fuortemente a la Eigreija i als latifundiários que perdian la mano-de-oubra barata. Las difamaçones culminórun cula acusaçon de que l beato Zé Lourenço era agente bolchebique! Quando Padre Cícero morriu, an 1934, las tierras fúrun heirdadas puls padres salesianos, i ls camponeses de l Caldeiron quedórun zamparados. An setembre de 1936, la quemunidade ye çpersa i l sítio ye ancendiado i bumbardeado. Zé Lourenço i sous seguidores rumórun, anton, para ua nuoba quemunidade. Alguns de l moradores, inda assi, resolbiu se bingar i rializórun ua amboscada, matando alguns policiales, l que fui respundido cun un berdadeiro massacre de camponeses puls cuntingentes policiales (stima-se antre trezientos i mil mortos).

L ampeço de l anhos 40, ne l Ceará, fui anfluenciado pula Segunda Guerra Mundial i las amplantaçones decorridoas puls Acordos de Washington. An Fortaleza, fui montada ua base norte-amaricana, mudando ls hábitos locales i ampolgando la populaçon, que passou a rializar dibersos atos, manifestos i passeatas contra l nazismo. L Serbício Special de Moblizaçon de Trabalhadores para la Amazónia - SEMTA, fui criado i tubo sue sede an Fortaleza. Este ralizou ua fuorte propaganda gobernamental la qual stimulaba ls sertaneijos a migrar para la Amazónia, adonde estes tornarian-se ls Suldados de la Borraixa de l Eisército de la Borraixa, esto ye, splorarian l látex de las seringueiras. Miles de cearenses emigrórun pa l Norte, muitos de l quales morrírun. Porén, estas muortes nun fúrun an ban, yá que, grácias als suldados de la borraixa i sue más-balia, ls Stados Ounidos i Aliados podírun cumbatener ls eisércitos de l Eixe sin ls seringales de la Ásia para abastecé-los.

La luita contra l nazismo i l posicionamiento cuntraditório de l gobierno brasileiro (ua ditadura de base fascista drento de l Paíç lutando contra regimes outoritários fascistas ne l sterior) precipitórun la derrocada de l Stado Nuobo. Formórun-se ls dibersos partidos nuobos, cumo la UDN, l PSD, l PCB i l PSP. La UDN i l PSD, partidos cunserbadores i eilitistas, dominarian l cenário político cearense pulas próssimas décadas, anquanto l PSP, xefiado por Olabo Oulibeira, serie, al menos ne ls anhos 50, l "fiel de la baláncia" nas çputas eileitorales. L purmeiro gobernador apuis de la redemocratizaçon fui Faustino Albuquerque, de la UDN. Bal lembrar que, anque todas las transformaçones políticas, l Ceará era anton un de l locales más miserables de l Brasil.

República Nuoba[eiditar | eiditar código-fuonte]

Modelo:Parcial

Bista de la atual sede de l Banco de l Nordeste, anstalado an Fortaleza an 1954.

L período de República Nuoba ne l Ceará ten ampeço cula eileiçon de Faustino de Albuquerque pula UDN. Durante sou gobierno, nas eileiçones de 1950, l candidato udnista la presidéncia, Eduardo Gomes, oubtebe la maior botaçon colocando Getúlio Bargas an 3º colocado ne l stado[1]. Para la direçon de l gobierno stadual ye eileito Raul Barbosa que fui un de l resposables, junto culs parlamentares cearenses, pula campanha de oubtençon de la sede de l Banco de l Nordeste de l Brasil, fundado an 1952, para Fortaleza. Ne l mesmo anho l gobierno federal inaugurou oufecialmente l Porto de l Mucuripe. An sou entorno fúrun anstalados centrales núclear termoelétricas para dotar Fortaleza de einergie eilétrica an abundáncia.

Durante la década de 1950 surgiran ó se fortalecírun bários de ls maiores grupos eiquenómicos de l Ceará: Deib Otoch, J. Macédo, M. Dies Branco, Grande Molino Cearense i Edson Queiroç. Paulo Sarasate fui l terceiro gobernador eileito ne l período. Inda na década de 1950 ten ampeço ua nuoba óndia migratória para bários stados i regiones. Nua década, antre 1950 i 1960, l stado decaiu la taxa de repersentaçon de la populaçon brasileira, de 5,1% para 4,5%[2]. An 1955 la cearense Emília Barreto Correia Lima fui eileita Miss Brasil.

An 1958 fui eileito Parsifal Barroso que tubo la ajuda de l gobierno federal para cumbater las mazelas decorrientes de secas, sendo la percipal oubra l Açude Orós inaugurado an 1961. An Fortaleza fui inaugurado l Cine San Luis. L gobernador ampeça la custruçon de la nuoba sede de l gobierno, l Palácio de la Aboliçon, an 1962 i ne l mesmo anho ye criado l Banco de l Stado de l Ceará (BEC).

An 1963 Birgílio Tábora fui eileito gobernador de l Ceará. Sou mandato fui até la fin an 1966, mesmo cul aparecimiento de la Ditadura melitar an 1964. Sou gobierno fui marcado pula criaçon de l "PLAMEG I" - Plano de Metas de l Gobierno que bisou la modernizaçon de la strutura de l estado cula ampliaçon de l porto de l Mucuripe i la transmisson de la einergie de Paulo Afonso. Fúrun criados ó anstalados tamien an sou gobierno l Çtrito Andustrial de Maracanaú, l BEC, la CODEC i de la Cumpanha DOCAS de l Ceará. Cul AI-2, Birgílio aderiu a la ARENA, i sou bice Figueiredo Correia al MDB.

Gobierno melitar[eiditar | eiditar código-fuonte]

Plácido Castielho fui eileito pula Assemblé Legislatiba an 1966. Durante sou gobierno houbo perseguiçon política la deputados i bárias manifestaçones cula prison i tortura de studantes i trabalhadores, tenendo ocorrido anclusibe atentados la bomba an Fortaleza. Criado l BANDECE i la pabimentaçon de la rodobia CE-060, la rodobia "de l algodon". Tamien ten ampeço las oubras de l stádio Castelon.

Durante l gobierno de César Cals se sucediu l auge de la represson melitar. Bários cearenses de squierda stubírun ambolbidos na Guerrilha de l Araguaia. Cals percurou gobernar tecnocraticamente, formando sue própia façon política rompendo cun Birgílio Tábora. Sou sucessor, Adauto Bezerra (mandato de 1975 la 1978) nun acunten grandes mudanças. Adauto buolta-se politicamente pa l anterior cula criaçon dua secretarie de assuntos municipales. Renuncia sou mandato para se eileger deputado federal. L bice-gobernador Waldemar Alcántara toma posse i termina l mandato.

Bista de l litoral de Fortaleza na década de 1980 bendo-se l monumiento al Antercetor oceánico.

Birgilio Tábora retorna al gobierno an 1979 sendo l redadeiro eileito andiretamente i resgata sou purmeiro gobierno cula criaçon de l PLAMEG II. Ampeça la andustrializaçon de la region noroeste de l Ceará i cria l PROMOBALE (porjetos de eirrigaçon) i sue sposa, la purmeira dama Luiza Tábora amplementa porjetos sociales cumo la Central de Artesanato de l Ceará. Sou gobierno fui marcado pula auséncia, quaije que total, de oposiçon na Assembléia, nomeaçones aprossimadas de 16.000 pessonas para cargos públicos i bárias grebes.

Gonzaga Mota fui eileito pul boto popular tomando posse an 1983 i rompe culs coronéis anteriores para criar sou própio grupo político. Sou rompimiento rendiu-le ataques de l regime melitar cula suspenson de berbas federales.

Nuoba República[eiditar | eiditar código-fuonte]

La Nuoba República ampeça ne l Ceará cula eileiçon de Marie Luiza pa l cargo de prefeita de Fortaleza an 1986. Fui la purmeira prefeita de capital stadual eileita pul Partido de l Trabalhadores i l purmeiro político de l sexo feminino a ser eileito para esse cargo apuis de l regime melitar. La ansastifaçon cula política praticada durante la ditadura melitar i l mobimiento de redemocratizaçon ampulsionan las transformaçones ne l poder político, cula decadéncia de la heigemonia tradecional de l coronelismo [3].

Gonzaga Mota deixa l gobierno cun pagamientos atrasados al funcionalismo i çcontrole nas cuntas públicas [4], mas sou candidato, l ampresário Tasso Jereissati, cunsegue se eileger cula promessa de modernizar la admenistraçon pública, afastando-se de l clientelismo de l gobiernos anteriores; promober la austeridade fiscal; i zambolber la eiquenomie stadual. La nuoba geston passa la se outodenominar "Gobierno de las Mudanças" [5]. Nas dues décadas seguintes, Jereissati i sous aliados passan a detener la heigemonia política ne l Stado, i debrebe perden la aliança cun partidos más a la squierda, cumo l PT i l PCdoB [3].

Ciro Gomes, anton prefeito de Fortaleza, se candidata an 1990 al cargo de gobernador cul apoio de Tasso i ye eileito. Cula abiertura de l mercado brasileiro, l Ceará recibe ls purmeiros carros amportados de la marca russa Lada. Ls "Gobiernos de las Mudanças" priorizan l oumento de l ambestimientos públicos i pribados an anfra-strutura i ne ls setores andustrial i de serbícios, anquanto l agropecuário permanece a la borda. Politicamente, hai ua relatiba deminuiçon de poder de l "coronéis", cun ampliaçon de l poder de l grande ampresariado. L saneamiento de las cuntas staduales - atingido, an parte, pula deminuiçon de las çpesas cul funcionalismo público atrabeç de dEimissones i achatamientos salariales - garanten superábits antre 1988 i 1994, mas cula cunsulidaçon de l Plano Rial buolta-se a ua predomináncia de déficits[4].

L Stado se beneficia tamien de la guerra fiscal que anton se ampeçaba, l que, somado a la mano-de-oubra barata, atrai bárias andústrias, las quales se cuncentran an alguas poucas cidades. L crecimiento médio de l PIB, de 4,6%, ye superior a la média nacional i nordestina ne ls anhos 90, cuntinando la tendéncia ampeçada na década de 70. Las açones de l gobierno, aliado als sfuorços de l ampresariado local, i ls ancentibos de anstituiçones de grande amportança na stória eiquenómica recente de l Ceará, cumo l BNB i la Sudene, fúrun determinantes para tal zampenho.

L forró eiletrónico se populariza na década de 1990, i l Ceará ampeça la çpontar, seguindo la tendéncia de l litoral nordestino, cumo un grande pólo de turismo ne l Brasil. Al longo de l anhos 90, cun açones cumo l ourgrama de Salude de la Família (PSF), l Stado tamien rializa grandes abanços na reduçon de la mortalidade anfantil. A migraçon an direçon la Fortaleza segue fuorte, tenendo an bista l persistente atraso de l anterior an cumparaçon cul fuorte crecimiento de la capital [6]. La sigurança pública torna-se mui más porblemática antre 1990 i 2003, cula taxa de homicídios subindo de 8,86 para 20,15 por 100 mil habitantes, un oumento de 127% [7].

Tasso ye eileito outra beç an 1994 i releito an 1998, cuncentrando ls sfuorços gobernamentales na custruçon i reforma de grandes oubras, cumo la custruçon de l Porto de l Pecen, l nuobo Aeroporto Anternacional de Fortaleza, l Açude Castanhon i l ampeço de las oubras de l Metrofor. L terceiro "Gobierno de las Mudanças" (1994-1997) se carateriza pula pribatizaçon de ampresas statales i stinçon de outros uorgones, i pul seguimiento de políticas de anspiraçon neoliberal, cun anxugamiento de la máquina admenistratiba, racionalizaçon de l ambestimientos, oumento de taxas de cuntribuiçon de la aposentadoria, etc[4].

Assi i todo, anque bários abanços na salude i eiducaçon básicas i de l crecimiento eiquenómico stable, la chamada Era Tasso nun alterou la strutura socioeconómica porblemática de l Ceará, an special la auséncia de çtribuiçon de renda, l que fui duramente questionado [3]; la mala çtribuiçon fundiária; la einorme çparidade regional (subretodo antre la capital i l anterior); la parca anfra-strutura fura de la Region Metropolitana; i ls altíssimos nibles de pobreza - an 1999, segundo l Banco Mundial, cerca de metade de l cearenses bibian ambaixo de la linha de pobreza[4]. Ne l ampeço de l seclo XXI, cunsulida-se la tendéncia de chimpa na tradecional emigraçon de cearenses, que, ne l período 2001-2006, reberte-se para un saldo positibo de 38,3 mil pessonas, l que se atribui a la melhoria de las cundiçones de bida i a la maior stablidade proporcionada por porgramas sociales, que permitiran la fixaçon de l pobre cearense an sue tierra i l retorno de parte de l emigrantes [8].

Lúcio Alcántara, eileito cul apoio de Tasso cuntina, an linhas gerales, l modelo político de l gobiernos anteriores, mas nun recibe apoio de l própio partido i nó cunsegue se releger an 2006, rompendo cul l PSDV i mudando pa l Partido de la República apuis de deixar l cargo. Cid Gomes, de l PSB i ex- prefeito de Sobral, alcança l cargo de Gobernador, ponendo fin a la longa heigemonia de l PSDB ne l Stado i sinalizando un mobimiento rumo a la oposiçon na política stadual, yá demunstrado cula bitória de Luizianne Lines, de l PT, na capital, que se eilegera an 2004 mesmo sin apoio rial de l partido, que, debido a las alianças partidárias nacionales, apoiara l candidato Ampeço Arruda [9]. An 2008, Luizianne Lines ye releita.

Referencias[eiditar | eiditar código-fuonte]

  1. «Eileiçones 1950: Resultado» (PDF). Tribunal Regional Eileitoral de l Ceará. 2003. Cunsultado an 23 de janeiro de 2009 
  2. «"Bida Seberina " – Sou Pompeu i Zé Leandro: dous camponeses cearenses, dues migraçones, dous tiempos i bidas, 1950 – 1960» (PDF). Associaçon Nacional de Stória - Ceará. 2006. Cunsultado an 23 de janeiro de 2009 
  3. 3,0 3,1 3,2 .com.br/opobo/politica/678071.html «La era rebisitada» Cunsulte valor |url= (ajuda). L Pobo. 15 de márcio de 2007. Cunsultado an 28 de janeiro de 2009 
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 «Transformaçones Políticas i Anstitucionales ne l Ceará: repercussones nas finanças públicas de l Stado». BNB (Rebista Eiconómica de l Nordeste). Outubre de 2007. Cunsultado an 28 de janeiro de 2009 
  5. «POLÍTICAS PÚBLICAS NO CEARÁ: AÇÕES I LIMITAÇÕES DO "GOBERNO DAS MUDANÇAS" (1987 – 2006)». FIC. 2007. Cunsultado an 28 de janeiro de 2009 
  6. .com.br/brasil/anterna/0,,OI152506-EI306,00.html «Antre metrópoles, Fortaleza tubo maior crecimiento» Cunsulte valor |url= (ajuda). Tierra amboras. 2 de outubre de 2003. Cunsultado an 28 de janeiro de 2009 
  7. .com.br/download.php?tindex=dados&id=11 «Homicídios - Dados i Gráficos» Cunsulte valor |url= (ajuda). Anstituto Feturo Brasil. Cunsultado an 28 de janeiro de 2009 
  8. http://www.opobo[lhigaçon einatiba] .com.br/opobo/eiquenomie/733012.html
  9. «AS ELEIÇÕES DE 2004 EM FORTALEZA» (PDF). Fundaçon Joaquin Nabuco. Cunsultado an 28 de janeiro de 2009