Rómulo Ougusto

Ourige: Biquipédia, la anciclopédia lhibre.
(Ancaminamiento de Rómulo Augústulo)

Flábio Rómulo Ougusto, (an lhatim Flavius Romulus Augustus), tamien coincido pul depreciatibo de Rómulo Ougústulo, (c.459 - ?), naciu an Rabena[sin fuontes?], i fui, an 31 d'outubre de 475, cun eidade antre 15 i 18 anhos, ampossado na funçon de amperador por sou pai, l general romano Flávio Orestes (qu'habie antes serbido la Átila l Huno). Ampuosto por sou pai que depuso l'amperador lhegítimo, Júlio Nepos, biu-se ampotente delantre dun Ampério an crise.

An todo l seclo V, Roma i la Península Eitálica bírun-se bárias bezes assolados por ancursones bárbaras de besigodos, hunos i bándalos. L Ampério, ambora bacilante, cunseguie reagir i subrebibir.

La data de deposiçon de Rómulo Augústulo pul bárbaro Odoacro (4 de setembre de 476), na cidade de Rabenna, ye tradecionalmente coincida cumo la fin de l Ampério Romano de l Oucidente, la fin de la Eidade Antiga i l'ampeço de la Eidade Média. Segundo Jordanes, Rómulo Augusto treminou sue bida ne l'eisílio, na Campánia. [1]

Sou sustituto, Odoacro, nunca chegou a ser cunsidrado amperador de l Oucidente, mas solo rei de la Eitália, sob l quemando de l Amperador Romano de l Ouriente.

Coincidentemente, l redadeiro amperador de Roma ten l mesmo nome de sou supuosto purmeiro rei.

L redadeiro amperador: Rómulo Augusto ó Júlio Nepos?[eiditar | eiditar código-fuonte]

Rómulo Augusto abdica a la corona.

Cumo Rómulo Ougusto era un ousurpador, Júlio Nepos legalmente mantubo l títalo d'amperador quando Odoacro tomou l poder. Alguns ténen argumentado que Nepos, que reinou na Dalmácia até sou assassinato an 480, deberie ser recoincido cumo redadeiro amperador romano de l'oucidente, ouserbando que Odoacro cunhou monedas an nome de Nepos i nun usou l títalo amperial para el. Mas poucos de ls cuntemporáneos de Nepos na Eitália (Dalmácia i Gália siempre fúrun leales a Nepos) zeiában apoiá-lo passado el tener fugido àqueilha porbíncia. [2]

Apuis de l golpe de Odoacro, l senado romano ambiou ua carta la Zenon I, dezindo que "la majestade dun solo monarca chega para prober i porteger, a la par, dambos l Leste i l Oeste". Cula demanda de Odoacro para tornar-se patrício, l'amperador ouriental respundiu que Odoacro habie sido nomiado patrício por Nepos i qu'esso inda era bálido. Quando Odoacro ambiou l'ansígnia amperial la Custantinopla, Zenon aceitou-la, agradecido.

Ber tamien[eiditar | eiditar código-fuonte]

Refréncias[eiditar | eiditar código-fuonte]

Refréncias

  1. GIBBON, Edward, Declínio e queda do Império Romano. São Paulo, Companhia da Letras: Círculo do Livro, 1989
  2. MATHISEN, Ralph W., De Imperatoribus Romanis in An Online Encyclopedia of Roman Emperors
Commons
Commons
L Commons ten multimédia relacionada cun: Rómulo Ougusto