Saltar para o conteúdo

Ouraçon

Ourige: Biquipédia, la anciclopédia lhibre.

Ouraçon ye ua prática relegiosa quemun la dibersas cunfissones relegiosas. Ye bulgarmente chamada cumo ua relaçon, ua cumbersa ó un ato de recoincimiento delantre dun ser trascendente ó debino.

Na doutrina católica, la ouraçon, siempre dirigido la Dius (ó a la Birge Marie i als Santos para anterceder la Dius i junto de Dius), tamien puode ser cunsidrada ua reza, ua mensaige scrita, oural ó un pensamiento de adoraçon, agabon, súplica, rogo, prece, pedido ó petiçon, antercesson, agradecimiento, spiaçon, bénçon, persença ó ounificaçon. An resume, la ouraçon ye ua eilebaçon de l coraçon i de la alma houmanas la Dius.

Na fé crestiana

[eiditar | eiditar código-fuonte]

La ouraçon, na crestiana, ye la quemunicaçon i l fruito cunciente de l relacionamiento cun Dius durante la qual la pessona lhouba, agradece i/ó piede bénçons. Las ouraçones son derigidas la Dius (a las bezes, subretodo ne l causo católica, an nome de Nuossa Senhora ó de santos cumo antercessores), por mediaçon única de Jasus Cristo, i puoden ser feitas an boç alta, falada, an cançon ó an silenço.

L ser houmano ten an sou ser la necidade de tener algun tipo de quemunhon cun Dius, i la ouraçon ye un método aceito por todas las religiones, pus spréssan la adoraçon la Dius i la aceitaçon i resignaçon delantre de la Sue buntade. L perpósito de la ouraçon (Mt 6, 5-13) nun serie l de alterar la buntade de Dius, mas de oubtener para si mesmo i/ó pa ls outros bénçones i grácias que Dius yá starie çpuosto a cunceder, mas que deberian ser pedidas para se oubtener.

Na fé católica

[eiditar | eiditar código-fuonte]

Modelo:Eigreija Católica

La ouraçon, ó solo "falar cun Dius", ye un don de la grácia de "Dius que ben al ancuontro de l home" i premite l stablecimento dua "relaçon pessonal i biba de ls filhos de Dius cul Pai anfenitamente buono, cul sou Filho Jasus Cristo i cul Sprito Santo que habita ne l coraçon daqueilhes" [1]. Na ouraçon, l crente eileba "la alma a Dius" para L lhoubar ó pide "a Dius benes cunformes la sue buntade". Mas, ye perciso salientar que la ouraçon nun ten la funçon de altarar la buntade de Dius, mas solo de oubtener para si mesmo i/ó pa ls outros grácias, benes ó bénçons que Dius yá starie çpuosto a dar, mas que deberian ser pedidos purmeiro pul crente [2].

La ouraçon "pressupone acra­ditar nun Dius pessonal i na possiblidade de antrar an cuntato" direto cun El, sendo por esso "la spresson mais spontánea" de l "deseio de Dius por parte de l home". Esta deseio houmano ye testemunhado por "todas las religiones i, an special, toda la stória de la salbaçon, [...] se bien que ye siempre Dius que purmeiro i ancessantemente atrai cada ua de las pessonas pa l ancuontro misterioso de la ouraçon" [3] [2].

Ouraçon ne l Antigo i Nuobo Testamientos

[eiditar | eiditar código-fuonte]
Jasus a rezar ne l Monte de las Oulibeiras, pedindo ajuda i fuorça a Dius Pai, mesmo antes de ser traído por Judas Iscariotes.

Ne l Antigo Testamiento, la ouraçon yá staba persente, cumo por eisemplo, ne ls bários eipisódios amportantes de personaiges bíblicos (nomeadamente de Abraon, Moisés, David, Isaías, etc.) i de l própio pobo de Dius, sendo ls salmos un eisemplo de la sue spresson. Yá ne l Nuobo Testamiento, Jasus, anque star an íntema quemunhon cun Dius Pai, ye cunsidrado l purfeito modelo i mestre de ouraçon, "rezando al Pai an lhongas begílias i an sfergantes decisibos de la sue bida, zde l batismo ne l Jordan a la muorte ne l Calbário" [2]

Jasus, para alhá de ansinar l Pai-Nuosso (cunsidrado la síntese de l Eibangelho i, por esso, la ouraçon mais purfeita i mais carregada de seneficado), ansinou tamien "ls decípulos a rezar debota i persistentemente" [2], trasmetindo-les "las çposiçones requeridas para ua berdadeira ouraçon" [4]. Jasus garantiu-les tamien "que serien oubidos siempre que rezás­sen bien" [2], porque la ouraçon houmana "stá ounida a la de Jasus mediante la fé. NEL, la ouraçon crestiana torna-se quemunhon de amor cul Pai". Aliás, ye l própio Jasus que manda rezar: "«Pedi i recebireis, assi la buossa alegrie será cumpleta» (Jo 16,24)" [5].

Ouraçon na bida de la Eigreija

[eiditar | eiditar código-fuonte]

L Sprito Santo ye l "Mestre anterior de la ouraçon crestiana", porque "forma la Eigreija pa la bida de ouraçon i la faç antrar cada beç mais perfundamente na cuntemplaçon i na ounion cul ansondable mistério de Cristo" [6]. Por esso, la ouraçon ye "anseparable de l porgresso de la bida spritual" i, an suma, de la bida crestiana de la Eigreija i de cada católico [7]. Lhougo, pouco a pouco, la liturgie fui-se zambolbendo i tornou-se na "ouraçon oufecial de la Eigreija", cun particular çtaque pa la missa (i la Oucaristie, que "cuntén i sprime todas las formas de ouraçon" [8]) i la Liturgie de las Horas [2]. "Parale­la­men­te, zambolbiu-se tamien la ouraçon debocional (piedade popular), tanto quemunitária cumo andibidual" [2]

Assi sendo, "las formas eissenciales de la ouraçon crestiana" son "la bénçon i la adoraçon, la ouraçon de petiçon i la antercesson, la açon de grácias i l agabon" [8]. Ambora la "adora­çon i agabon la Dius seia la mais purfeita", la ouraçon de petiçon i antercesson "pul própio, por outras pessonas (bibas ó ne l Purgatório) ó por causas nobres ye neçaira i meritória" [2]. Anque to la ouraçon tener "cumo çtino final" la Santíssima Trindade, esto nun ampede ls crentes de prestáren deboçon i de rezáren "la Nuossa Senhora, als Anjos i als Santos de l Cielo cumo antercessores junto de Dius" [2]. Aliás, "la Eigreija gusta de ourar a la Birge Marie i de ourar cun Marie, la Ourante purfeita", porque eilha "«mostra-me ls l camino» que ye l Sou Filho Jasus, l solo Mediador" junto de Dius Pai. Ouraçones cumo la Abé Marie i l Rosário son eisemplos desso [9].

La ouraçon, que "pressupone siempre ua repuosta decidida de la nuossa parte", ye tamien cunsidrada un cumbate "contra si mesmo, contra l ambiente i subretodo contra l Tentador' '" [7]. L Diabro tenta a todo l custo retirar l crente de la ouraçon, atrabeç, cumo por eisemplo, de la çtraçon, de la preguiça, "de las deficuldades i de l ansucessos aparentes" [10].

Para cuncluir, San Pio de Pietrelcina diç que "la ouraçon bien feita toca l coraçon de Dius, ancitando-LO a oubir-mos. Quando rezamos, que todo l nuosso ser se buolte para Dius. [...] L Senhor deixar-Se-á bencer i benerá an nuossa ajuda. [...] Reza i spera. Nun te agites; la agitaçon ye einútele. Dius ye misericórdia i ha-de scuitar la tue ouraçon. La ouraçon ye la nuossa melhor arma: ye la chabe que abre l coraçon de Dius. Debes derigir-te a Jasus, menos culs lhábios de l que cul coraçon" [11] [12].

Alguas citaçones bíblicas

[eiditar | eiditar código-fuonte]
  • L cántico de l justos puode ser ua ouraçon la Dius (D&C 25:12)
  • Ouramos al Pai an nome de Cristo (Jo. 14:13–14; 16:23–24).
  • Podemos rialmente ourar an nome de Cristo se ls nuossos deseios fúren ls del (Jo. 15:7; D&C 46:30).
  • Se assi fur, pediremos l que ye correto, sendo anton possible la Dius cunceder-mos l que pedimos (3 Né. 18:20).
  • Alguas ouraçones deixan de ser respundidas porque de forma algua reperséntan la buntade de Cristo, mas, si, eimánan de l eigoísmo houmano (Tg. 4:3; D&C 46:9).
  • Rialmente, se pedirmos al Senhor cousas andinas, será pa la nuossa cundanaçon (D&C 88:65).

Refréncias

  1. CCIC, n. 534
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 2,8 Grande parte de la seçon Ouraçon ye baseado ne l Ouraçon[lhigaçon einatiba], de la Anciclopédia Católica Popular
  3. CCIC, n. 535
  4. Ibiden, n. 544
  5. Ibiden, n. 545
  6. Ibiden, n. 549
  7. 7,0 7,1 Ibiden, n. 572
  8. 8,0 8,1 Ibiden, n. 550
  9. Ibiden, n. 562
  10. Ibiden, n. 573 i 574
  11. Une pensée, de l San Pio de Pietrelcina, p. 23
  12. .com/2009/03/ouracao-i-un-coracao-coracao-cun-dius.html "La ouraçon ye un coraçon la coraçon cun Dius"[lhigaçon einatiba] de l blog Paixarinas al lhuar