Saltar para o conteúdo

Mocidade Pertuesa

Ourige: Biquipédia, la anciclopédia lhibre.
Amblema i Standarte de la Mocidade Pertuesa (baseado na bandeira de D. Juan I).

La Ourganizaçon Nacional Mocidade Pertuesa, bulgarmente coincida solo cumo Mocidade Pertuesa (MP), era ua ourganizaçon jubenil de l Stado Nuobo.

La Ourganizaçon Nacional Mocidade Pertuesa fui criada pul Decreto-Lhei n.º 26 611, de 19 de Maio de 1936, an cumprimento de l çpuosto na Base XI de la Lhei n.º 1941, de 19 de Abril de 1936.

Pretendie abranger to la mocidade (scolar ó nun) i atribuie-se, cumo fins, stimular l zambolbimiento antegral de la sue capacidade física, la formaçon de l caráter i la deboçon a la Pátria, ne l sentimiento de la orde, ne l gusto de la deciplina, ne l culto de l deberes morales, cíbicos i melitares.

L sou Regulamento fui publicado an 4 de Dezembre de 1936, atrabeç de l Decreto-Lhei n.º 27.301.

A eilha deberian pertencer, oubrigatoriamente[1], ls moços de l siete als catorze anhos[2][3]. Ls sous nembros ancuntrában-se debedidos por quatro scalones etários: ls lhusitos (de l 7 als 10 anhos), ls anfantes (de l 10 als 14 anhos), ls banguardistas (de l 14 als 17 anhos) i ls cadetes (de l 17 als 25 anhos).

La Mocidade Pertuesa staba dotada dun hino.

La Mocidade Pertuesa Femenina

[eiditar | eiditar código-fuonte]
Amblema de la Mocidade Pertuesa Femenina (baseado nas armas de D. Juan I colocadas nua lhisonja, forma tradecional de ls scudos femeninos na heiráldica pertuesa).

Atrabeç de l Decreto-Lhei n.º 28262, de 8 de Dezembre de 1937, fui criada la Mocidade Pertuesa Femenina (MPF).

D'acordo cul testo deste diploma, esta ourganizaçon «cultibará nas filiadas la prebidéncia, l trabalho coletibo, l gusto de la bida doméstica i las bárias formas de l sprito social própias de l sexo, ourientando pa l cabal zampenho de la misson de la mulhier na família, ne l meio a que pertence i na bida de l Stado.»

Ls comissários nacionales

[eiditar | eiditar código-fuonte]

La Mocidade Pertuesa tenie ne l topo de la hierarquia un comissário nacional, nomeado pul menistro de la Eiducaçon Nacional.

L purmeiro comissário nacional a derigir la Mocidade Pertuesa fui Francisco José Nobre Guedes, de 1936 la 1940.

L segundo comissário nacional fui Marcello Caetano, de 1940 la 1944. La sue açon marcou de maneira seneficatiba la ourientaçon de la ourganizaçon por mui tiempo[4].

Marcello Caetano fui sustituído anterinamente por Soares Franco, até a la nomeaçon de Luís Pinto Coelho, que acupou l cargo de 1946 la 1951.

Seguírun-se António Gonçalves Rodrigues i Baltasar Rebelo de Sousa, que acupou anterinamente l cargo, zde 1956, anquanto subsecretário de Stado de la Eiducaçon Nacional.

Zde 1960, fúrun comissários nacionales, l general Pereira de Castro, Leopoldino de Almeida, l tenente-coronel Gomes Bessa, l arquiteto Melo Raposo, l tenente-coronel Fonseca Dores i, por redadeiro, Lourenço Antunes, até 25 de Abril de 1974.

Las reourganizaçones

[eiditar | eiditar código-fuonte]

Pul Decreto-Lhei n.º 47311, de 12 de Nobembre de 1966, l Goberno fizo la reourganizaçon de la Mocidade Pertuesa[5], ne l que fui anton chamada ua «atualizaçon (....) ne l antuito de renobar la Ourganizaçon, de la adatar melhor a las circunstáncias de l tiempos persentes i le permitir, assi rejubenescida, serbir cada beç melhor l alto eideal de la formaçon de la mocidade a la luç de l amperecibles percípios i balores de la ceblizaçon crestiana, que siempre ténen presidido, i cuntinaran a presidir, als çtinos de Pertual.»

Atrabeç de l Decreto-Lhei n.º 486/71, de 8 de Nobembre, la Mocidade Pertuesa i la Mocidade Pertuesa Femenina fúrun transformadas an associaçones nacionales de mocidade, recoincidas de antresse público i abiertas a la adeson boluntária de moços d'ambos ls sexos.

Esta remodelaçon cunduziu a ua deminuiçon progressiba de la amportança destas ourganizaçones de l Stado Nuobo.

An 25 de Abril de 1974, la Junta de Salbaçon Nacional procediu a la sue stinçon eimediata atrabeç de l Decreto-Lhei n.º 171/74, dessa mesma data.

Ls arquibos de las dues ourganizaçones stan depositados ne l Menistério de la Eiducaçon[lhigaçon einatiba], adonde puoden ser cunsultados.

  1. Este oubjetibo solo terá sido cuncretizado an relaçon als moços que frequentában la scuola.
  2. “Assim, os escalões de «lusitos» e de «infantes» – únicos de filiação obrigatória (...)” (Mocidade Portuguesa, in Grande Enciclopédia Portuguesa e Brasileira, Editorial Enciclopédia, Lda., Lisboa – Rio de Janeiro, vol. 17, p. 469)
  3. “À Mocidade Portuguesa pertenciam obrigatoriamente os estudantes ou não, desde os sete aos catorze anos (...)” (Serrão, Joaquim Veríssimo. História de Portugal, Editorial Verbo, Lisboa, 2000, vol. XIV, p. 104).
  4. Ua obra de refréncia de la sue lhinha de ourientaçon fui l lhibro A missão dos Dirigentes: Reflexões e Directivas sobre a Mocidade Portuguesa. 4.ª ed., Lisboa, Mocidade Portuguesa, Serviço de Publicações, 1966.
  5. I de la Mocidade Pertuesa Femenina, ua beç que alguas de las sues çposiçones fúrun mandadas aplicar de eimediato a esta ourganizaçon.