Lhista de reis de Lhion

Ourige: Biquipédia, la anciclopédia lhibre.
Esta páigina ó cacho fui traduzida outomaticamente i percisa de ser rebista por un falante natibo de mirandés. Se sabes bien mirandés ajuda la Biquipédia rebendo este artigo. Apuis de la rebison apaga esta marca. Oubrigado!
Armas de l Reino de Lhion

L reino mediebal de reino de Lhion tubo la sue ourige na trasferéncia de la capital de l reino de las Astúrias de Obiedo pa la cidade de Lhion, ne ls tiempos de Fonso III de las Astúrias. Mais tarde, por sue muorte, este rei debediu l sou reino antre ls sous trés filhos: Fruela II gobernou nas Astúrias, Ourdonho II na Galiza, i Garcia I an Lhion; pulas sues muortes sucessibas, todos benerien a reinar subre l reino de Lhion.

Antidade heigemónica, por alguns períodos de tiempo l reino de Lhion se debediu noutros bários reinos (Castielha, Galiza, Pertual), para depuis se buoltar a unificar (fuora Pertual, que nun mais boltou a la sue órbita); stinguiu-se an 1230, quando fui defenitibamente absorbido por Castielha; zde anton ls reis daquel reino fúrun tamien reis de Lhion.

Dinastie Asturo-leonesa ó Pelagiana (866-1037)[eiditar | eiditar código-fuonte]

Dinastie de Nabarra ó Ximena (1037-1126)[eiditar | eiditar código-fuonte]

Depuis de derrotar las tropas leonesas i de la muorte de l rei Bermudo III, Fernando I, que yá era rei de Castielha (que se outonomizara de cundado an reino xefiado puls reis de Nabarra), acediu al trono de Lhion; l sou dreito fundamentaba-se ne l casamiento cumo Sancha, armana de Bermudo; trata-se de la purmeira unificaçon de ls tronos de Lhion i Castielha.

Depuis de la muorte de Fernando, l reino fui repartido puls sous trés filhos, Garcia (Galiza), Sancho (Castielha) i Fonso (Lion).

Dinastie de la Borgonha (1126-1230)[eiditar | eiditar código-fuonte]

Depuis de la muorte de Fonso VII, l reino fui repartido puls sous dous filhos, Fernando (Lion) i Sancho (Castielha i Toledo).

Passado la muorte de Fonso IX, l sou filho Fernando, yá rei de Castielha (hardança materna), heirdou tamien la corona de Lhion, anque l sou pai l tener zerdado an fabor de las filhas Sancha i Dulce. Pul acuordo de paç firmado por mediaçon de la sue mai, Santa Teresa de Pertual, estas renunciórun al trono an fabor de l meio-armano; fui anton que se dou a unificaçon defenitiba de las corona de Lhion i Castielha, mantendo-se ambora ls prebilégios, foros i questumes própios de cada reino an apartado.

Dinastie de la Borgonha (restouraçon: 1284-1285 i 1296-1301)[eiditar | eiditar código-fuonte]

Surgiran inda nuobas tentatibas d'outonomizar l bielho reino de Lhion. L sucessor de Fernando III, l célebre Fonso X, l Sábio, zerdou an 1282 l sou segundo filho (l feturo Sancho IV de Castielha), cun quien se inimistara, atribuindo al nieto que tenie tenido de l sou baran mais bielho, Fernando de La Cerda, la corona de Castielha, i al sou filho terceiro, João de Castielha, la corona de Lhion. Por muorte de l rei, Sancho faç-se coroar, contra l stablecido an testamiento, rei de Lhion i Castielha, i l sou armano João declara-se rei de Lhion. Assi i todo, Sancho domina la situaçon, i solo depuis de la sue muorte, l'anfante D. João, aprobeitando la menoridade de Fernando IV de Castielha, goberna de fato Lhion cumo reino outónomo.

Dinastie de Lencastre (1371-)[eiditar | eiditar código-fuonte]

Passado l'assassinato de l rei Pedro I de Castielha, l redadeiro nembro de la dinastie de la Borgonha, i la chubida al trono de l Trastámara, Anrique II de Castielha, l duque de Lhancastre Juan de Gante casou-se cun ua filha daquele, Custança, i julgou-se cun pretensones al trono; fui aclamado rei por alguns nobres leoneses, mas l'aceitaçon nun fui total.

La lista prossegue cun Lista de reis de Castielha.

Modelo:Reinos crestianos de la Península Eibérica