Lhéngua almana

La lhéngua almana (deutsche Sprache) ó alman (Deutsch) ye ua lhéngua ando-ouropeia de l grupo oucidental de las lhénguas germánicas. La lhéngua almana ye la lhéngua cul maior númaro de falantes na Ounion Ouropeia.

Coincimiento d'alman ne ls países de la Ounion Ouropeia.

L'alman ye la única lhéngua oufecial na Almanha, Liechtenstein i Áustria. Ye lhéngua co-oufecial na Bélgica (cun francés i nerlandés) , Luxemburgo (cul francés i lluxemburgués), Suíça (cun francés, eitaliano i remanse) i na Eitália (ne l Tirol Meridional). Ye ua de las 20 (an 2007 21) lhénguas oufeciales de la Ounion Ouropeia.

Gramatica

L alman ye ua lhéngua mui flexiba, teniendo cuatro causos gramaticales, nominatibo, acusatibo, datibo i genitivo.

Sintaxe

An alman todos ls berbos ténen treminaçon an -n, i quase todos an -en.

Padrones de treminaçon an alman

-en, ye la treminaçon mais quemum. Eisemplo: essen (comer)

-in, solo hai un berbo cun esta treminaçon sein (ser ó star)

-ln, poucos berbos ténen esta treminaçon. Eisemplo: sammeln

-un, solo hai un berbo cun esta treminaçon tun (fazer)

-rn, ye pouco frequente. Eisemplo: nähern (acercar)