Horapolo

Ourige: Biquipédia, la anciclopédia lhibre.

Horapolo serie un outor de storicidade çcutida , probabelmente griego ó eigípcio que, ne l seclo IV, tenerie decifrado la scrita de ls hieróglifos, rebelando sous mistérios. L'obra Hieroglyphica, atribuída a el, repercutiu na Ouropa a partir de l seclo XV. Cumo se berificou depuis de Champollion, l'obra era mistificaçon. 

Horapolo[eiditar | eiditar código-fuonte]

Pa ls houmanistas, las obras cunsidradas heirméticas, cun coincimientos ancobertos i de defícel anterpretaçon poderien spressar berdades ocultas nun solo cuncernentes al home, mas tamien d'acesso a la debindade. 

Fui satamente essa leitura que ls teóricos de l Renacimiento fazirun de l'obra de Horapolo, la qual aparecerie an Florença an 1419 i que, an pouco tiempo, se tornarie un anseio anteletual que liebarie l'ouropeu a entranhar-se nua busca por todo aqueilho que se referisse al Eigito — manuscritos, papiros, oubeliscos —, para que tamien a el fusse possible tener acesso a essa chabe sígnica. (Cf. Brandon, 2008, p. 244) 

Amportança de ls Hieroglyphica[eiditar | eiditar código-fuonte]

Al ser çcubierto puls houmanistas, sirbe d'anspiraçon pa la criaçon de l género amblemático. Inda assi, de la mesma maneira que ls Hieroglyphica fúrun l prenúncio desse género, la mesma obra lebou-lo al çcrédito, yá que, ne l seclo XVIII, delantre de l cribo racionalista de l Seclo de las Luzes, la mesma nun acrecentaba nada al campo de la filologie, mas al de l fantástico, cumo demunstran ls comentairos de sou possible outor al manipular l cuntenido semántico de ls hieróglifos, que serie, la posteriori, çmistificado por Champollion. (Brandon, 2003, p. 50) 

Mário Praç diç que Nun oustante l fato de las splicaçones cuntidas na obra Hieroglyphica séren ó nun falsas, essas tubírun participaçon seneficatiba na custituiçon de l género amblemático (Cf.: Praç, 1989, p. 24) i ne l repertório eimagético de l período, cujo ápice dar-se-á, satamente, ne ls Seicientos. Anque de l modismo adbindo cula obra de Horapolo i sue anfluéncia ne l'ancipiente género, puode-se dezir que la cuncepçon dua óndia amblemática seia anterior a eilha, afinal permeaba la mentalidade iconográfica de ls purmeiros crestianos, ó mesmo l'home de l mediebo cun sous bestiairos, lapidairos i alegorias. (ibiden, p. 16) 

Bibliografie[eiditar | eiditar código-fuonte]

  • BRANDÃO, Antônio Jackson de S. A literatura barroca na Alemanha. Andreas Gryphius: representação, vanitas e guerra. Dissertação de mestrado apresentada à Universidade de São Paulo, 2003.
  • Iconofotologia do Barroco alemão. Tese de doutoramento apresentada à Universidade de São Paulo, 2008.
  • PRAZ, Mário. Imágenes del Barroco (estúdios de emblemática). Madrid, Ed. Siruela, 1989.

Lhigaçones sternas[eiditar | eiditar código-fuonte]