Ge Hong

Ourige: Biquipédia, la anciclopédia lhibre.

Ge Hong (Jurong, China de l Sul, hoije Singapura, c. 283 ó 249 - Monte Luofu, c. 330, 343 ó 364), fui un oufecial de l sul durante la Dinastie Jin (263-420) de la China, un famoso taoista i un célebre alquimista chinés, se antressando pulas técnicas de l'eimortalidade, tenendo adotado las práticas de manutençon corporal de l yang sheng (養生, salude) notable na scrita relegiosa i sotérica. 

Ambora tenga scrito mais de de cien libros subre alquimia, possuía muitos stilos literairos; la maior parte de sues obras, tales cumo rapsódies (fu), bersos (shi), comentairos stóricos i biografies, stan atualmente perdidos. Sous trabalhos subrebibentes cunsisten an: ua hagiografie, antitulada Shenxian Zhuan ("Trascendentes Debinos"); i dous belumes referentes a la sociadade de sue época, i alquimia que totalizan setenta capítulos, antitulados coletibamente Baopuzi (抱朴子) ó "L Mestre que Abraça la Simplicidade" ó inda "L Mestre que Preserba sue simplicidade Primitiba". 

Ne l belume de l Neipian (內篇, Tiempo Parcial) tamien coincido por Ls Capítulos Anternos de l Baopuzi, Ge defende bigorosamente l'oubtençon de l'eimortalidade d'acuordo culs preceitos de l'alquimia; l belume de l Waipian (外篇, Jornales Strangeiros) tamien coincido por Ls Capítulos Steriores, ye quaije anteiramente dedicado a la sociologie de sue época. 

La maiorie de l trabalho que subrebibeu de Ge demunstra l'anfluéncia de pensadores notables de la Dinastie Han (206 d.C.- 220) , cumo Sima Qian (145-90 d.C.), i Wang Chong (27-97 d.C.), assi cumo poetas i literairos de la Dinastie Han, tal cumo Xi Kang (223-262 d.C.) i Zuo Si (253-309 d.C.). Ls eruditos modernos reconhecírun sue anfluéncia an scritores posteriores, tales cumo l poeta Li Bai de la Dinastie Tang (618-906 d.C.). Nun oustante, l trabalho de Ge nunca stubo antre coleçones famosas de poesie, tales cumo l Wenxuan (seleçones d'obras de la literatura refinada), tal cumo l'obra de Xi Kang, l Yang Sheng ("Nutriçon de la Bida"), de l qual Ge eimitou libremente l stilo. Refletindo la paisaige anteletual cumplexa de la Dinastie Jin, las obras de Ge son ua leitura eissencial para ua cumprenson de la religion chinesa mediebal i de sue sociadade.

Biografie[eiditar | eiditar código-fuonte]

Ancestralidade[eiditar | eiditar código-fuonte]

Las fuontes biográficas de Ge son bariadas, mas quaije todo ye baseado anteira ó an parte an sou Shenxian Zhuan. Ye quaije ampossible julgar la beracidade de ls antecedentes fameliares de Ge. Parece que sous antepassados éran dua casa qu'adotou l nome de la dinastie cumo nome de família. Un antepassado mais recente parece tener sido anspetor regional de Jingzhou, durante la Dinastie Han, que resistiu a l'usurpaçon desta dinastie "pul bandido" Wang Mang (33 d.C - 22 d.C), i fui silado de Langya pa la porbíncia de Shandong. Ls filhos deste antepassado, Pu Lu i Wen, lutórun juntos para auxeliar l Amperador Guang Wudi (que reinou de 25 - 57) an restourar la dinastie Han. Debido la sou status oufecial ne l'eisército, Pu Lu recebiu recumpensas i ua nomeaçon oufecial eilebada, anquanto que Wen seguiu sou armano mais idoso na batailha cumo un suldado de cunfidéncias. Esta situaçon era inaceitable la Pu Lu que, d'acuordo cun Ge, dou eibentualmente sues propiadade i posiçon la sou armano mais nuobo i se aposentou al sul de l riu Yangtzé, bibendo bien cumo un fazendeiro an Jurong, situado na porbíncia de Jiangsu, acerca de l'atual Nanjing. 

La família de Ge permaneciu ne l sul por geraçones, i acupou posiçones oufeciales ne l reino de Wu (220 - 280), que gobiernou la China de l sudeste passado la dissoluçon final de la dinastie Han ne l seclo passado. D'acuordo cun Ge, sou abó, Ge Xi, era un erudito que gobernaba dibersos cundados nas porbíncias modernas de Jiangsu i de Zhejiang, ancluindo l'atual Hangzhou. Fui promobido eibentualmente a mentor júnior de l príncepe heirdeiro de Wu, i acupou-se drento de l'admenistraçon central. 

Ge çcribe sou pai, Ge Ti (falecido an 295), de forma similar, cumo un cabalheiro i doutor cun ua cunduta modelo. Ge Ti tubo bárias posiçones cebiles i melitares, i fui nomeado eibentualmente cumo regulador de la prefeitura de Kuaiji. An torno de la época desta nomeaçon, la dinastie Jin, que tenie subido al poder yá na China de l norte i unificado-l'an torno de 265, staba ambadindo l reino de Wu sob l comando de l famoso general, Du Yu (222-284).

La bitória de la dinastie Jin mudou la riqueza de la família de Ge. Esto porque l'admenistraçon de la dinastie Jin tentou diminuir l poder de la pequeinha aristocracie de l sul dando-les posiçones de pouca outoridade, Ge Ti perdiu einicialmente l prestígio i l poder nesta época. Las halbelidades admenistratibas de Ge Ti fúrun recumpensadas eibentualmente cun ua promoçon, i el morriu an sou scritório, cumo l regulador de Shaoling na porbíncia de Hunan moderna, ua ária de trabalho relatibamente modesta. 

Primórdios[eiditar | eiditar código-fuonte]

Ge naciu an torno de 283 an Jurong (句容), solo trés anhos passado la cunquista de l reino de Wu pula dinastie Jin. Era l mais nuobo de trés filhos, mas nanhue anformaçon eisiste a respeito de sous armanos mais bielhos. Na sue própia biografie, Ge assumi ua atitude séria cumo nino, declinando nas brincadeiras cun outras ninos ó participando d'atebidades tales cumo la xadreç i etc. Era mui sério ne l studo, i sous pais nunca l stimulórun a liebar a cabo sou treinamiento académico qu'era sperado probabelmente dua família anfluente de l'aristocracie. Ge tenie solamente duoze anhos quando sou pai morriu an 295, un ancidente que tenerie ampuosto deficuldades an sue família. Segundo Ge, tubírun que trabalhar na aradura i na plantaçon, sofrendo até mesmo de friu i de fame. La çtruiçon de la biblioteca de sou pai puls suldados debido al cunflito cebil agrabou la situaçon de Ge i, nua passaige de sue outobiografie, çcribe cumo usou sue pequeinha renda ganhada de partir lenha para cuntinar sue anstruçon. Essa pobreza strema que Ge tenta passar ye cunsidrada giralmente un sagero. Ouserba-se qu'ua família, cun un registro tan longo i prestigioso de funçones ne l gobierno, nun declinarie tan debrebe dessa forma. 

Ye berídico que la muorte de sou pai era ua deficuldade a las aspiraçones públicas de Ge, porque puode tener seneficado la perda de l cuntato de sou pai cun amigos i aliados que podíssen té-lo ajudado a ancontrar ua posiçon oufecial. Antretanto, l'afirmaçon de Ge de que cortou lenha para cumprar libros ye ua heipérbole que poucos leitores críticos aceitan seriamente. Dibersos eruditos modernos andican corretamente que ls fazendeiros poderien tener recursos para bários luxos cumo la leitura. La possibelidade de que Ge cunseguiu ua anstruçon tan basta cun trabalho manual ye, ne l mínimo, remota. De qualquiera maneira, nun ye defícel eimaginar que, debido la muorte de l sou pai, la família de Ge se submetiu a un período de deficuldade financeira. 

La scala ampressionante d'anstruçon de Ge inda mui moço, puode ser outra afirmaçon tamien sagerada, tal qual sue pobreza strema. D'acuordo cula biografie de Ge Jin shu(scrita na dinastie Jin), fui durante l período an que Ge stubo mui adiantado an sous studos qu'el ampeçou a ler testos cumo l ru jia, traduzido frequentemente cumo "cunfucionismo". Ge dixe qu'ampeçou a ler clássicos tales cumo l "Shi jing" cun solo quinze anhos, sin sequiera tener un tutor, i puode çcrebir ls libros que studou i sou seneficado eissencial solo usando a mimória. Segundo Ge, sue leitura fui basta, an torno de " dieç mil capítulos". 

Na rialidade, sou ansino cumbencional ampeçou probabelmente mui mais cedo, cumo an outra parte de sue outobiografie, Ge andica que tenie ampeçado yá a screbir poesie, rapsódies, i outras scritas cun quatorze ó quinze anhos (antoce an torno de 298). Ls dezires de Ge a respeito de la pobreza i de sous studos tardios demunstran que sue anstruçon serie perduto de sous própios talentos i detreminaçon, de l que de l sou status social prebilegiado. L fato de Ge dezir qu'ampeçou sue anstruçon tan tarde cun quinze anhos puode ser na rialidade, ua refréncia literária la própia andicaçon de Cunfúcio an Lunyu, que diç, "an quinze, you ajusto miu coraçon na daprendizaige." 

Nessa época, ó talbeç un pouco antes (297), Ge quedarie sob la tutela de Zheng Yin (an chinés, 鄭隱), un erudito que rializou bários studos sotéricos. D'acuordo cula çcriçon longa de Ge de sou porsor, Zheng staba, yá naqueilha época, cun uitenta anhos, mas inda era notabelmente son. Sou mestre le ansinou ls Cinco Clássicos, l Li Ji ("Libro de ls Ritos") i l Shu, era un porsor de las artes sotéricas de la longebidade, de l'astrologie, i era un ótimo músico. L'anstruçon de Zheng Yin nas artes sotéricos anfatizaba la criaçon de l "elixir d'ouro" ó jin dan, al qual cunsidraba l único meio berdadeiro de cunseguir la longebidade. Zheng Yin anfluenciou nas scritas de Ge subre alquimia, mas Ge l critica subre detreminados regimes, yerbas, i outros métodos populares de longebidade. 

L porcesso de daprender receitas alquímicas i de recebir scrituras cumbinou rituales, l'anstruçon oural, i la trasmisson textual. Ge diç que sou mestre cumpartilhou cun cuidado estes testos antre sous mais de cinquenta çcípulos. Permitiu-le solamente copiar alguns. Zheng Yin trasmitiu la Ge testos tales cumo l Sanhuang Neiwen ("Scritas Sotéricos de ls Trés Soberanos"), que Zheng cunsidraba star antre las scrituras alquímicas mais amportantes. Ge tamien recebiu trés scrituras de la "Grande Pureza" (太清, Taiqing) cujas ouriges remeten la China de l Norte, juntamente cun sues anstruçones sotéricos ourales. Ne l sul estes testos éran çconhecidos, i sue trasmisson la Ge puode ser cunsidrada un eibento ralo, ocorrido grácias a la relaçon pessonal de Zheng Yin cula família de Ge. Zheng Yin era aluno de Ge Xuan, qu'era por sue beç l'aluna de l'ocultista Zuo Ci de la dinastie Han, que mais tarde, fugirie cul colapso dessa dinastie. 

Las refréncias als testos ne l Baopuzi liebantan la possibelidade que Ge recebiu de Zheng Yin ua basta anstruçon. La çcriçon de Ge cumo un de studantes de Zheng Yin remete a las práticas dua scuola cunfidencial, adonde ls studantes fazien trabalhos, tal cumo barrer ls assoalhos i cortar la lenha, para alhá de studar. L'anstruçon tradecional cunfucionista nun era normal naqueilha época. 

Ampeço de la carreira oufecial[eiditar | eiditar código-fuonte]

An torno de 302, Zheng Yin, debido l'agitaçon política crecente, fugiu pa la porbíncia moderna de Fujian para bibir ne l'eisílio cun alguns çcípulos, Ge nun l'acumpanhou, i relatou que la localizaçon sata de Zheng Yin era çconhecida. Ne l'anho seguinte, quando Ge possuía binte anhos, sue carreira oufecial ampeçou ne l serbício melitar, nua época de rebelion i de guerra. Fui apuntado pa la posiçon de comandante, i requesitado para liebar ua de las cientos de milícias que lutórun contra Shi Bing, un aliado de Zhang Chang. Ge, sob l comando de Gu Mi, nun ye mencionado an decumientos oufeciales deste cunflito, mas an sue outobiografie, el se chama cun bastas halbelidades an campo de batailha cumo comandante, mas tales feitos de brabura puoden ser sagerados. Baseado an sou registro de serbício, ye mais probable que Ge recebiu treinamiento melitar an sue mocidade, i fui hábil na stratégia. 

Depuis que la fuorça de Shi Bing fui çtruída, l trabalho de Ge fui reconhecido i lougo depuis que fui pa l capital de la dinastie Jin (Luoyang) para percurar alguns "libros ancomuns". Na rialidade, la biaige de Ge puode tener sido anspirada pul zeio mais mundano de cunseguir mais honras melitares i ua posiçon oufecial na capital. Durante este tiempo, la guerra cunsumiu la ária an torno de Luoyang, un cunflito cebil que cunduziu eibentualmente la quaije dezesseis anhos de caos político, antes de l colapso de la dinastie Jin oucidental an 317. Al sudeste de Luoyang, l rebelde Chen Min, acupou ua grande ária de l território al leste de l riu de Yangzi, i declarou-se duque de Chu. Debido al grau d'agitaçon social, era antransitable l norte i Ge bagueou pul sul. 

An torno de 306, Ge participou de l serbício de Ji Han (262-306), un pariente de l famoso poeta Xi Kang. Ji Han lutaba contra dibersos grupos de rebeldes ne l sul, i tenie sido nomeado cumo anspetor regional de Guangzhou. Ge biu Ji Han cumo un meio para ir pa l sul, i scapar de l caos político i social. Parece Ge qu'i Ji Han éran amigos, i possuían aspiraçones mútuas an literatura. Cumo Ge, Ji Han era un oufecial melitar qu'apreciaba la literatura i studos sotéricos. Ge stubo cun Ji Han brebemente, porque Ji Han fui muorto quando se dirigie para assumir sue nuoba posiçon an Guangzhou. Ge, sin sou ampregador, fui deixado ne l sul sin trabalho. Assi sue carreira oufecial sofriu un inesperado colapso. 

Recluson i scrita[eiditar | eiditar código-fuonte]

Ge nun quijo retornar al norte, recusando outras honras i permaneciu ne l sul, adonde tubo ua bida reclusa ne l Monte Luofu puls próssimos uito anhos, antes de retornar la Jurong an torno de 314. Cun essas decisones Ge eibitou muita de l'agitaçon política que debastou la dinastie Jin. Fui probabelmente nessa época que Ge ampeçou sou relacionamiento cun Bao Jing (鮑靚), (260 - 327). D'acuordo culas biografies de Bao Jing i de Ge, Bao era un specialista nua grande bariadade de studos sotéricos, ancluindo la medecina, Bao trasmitiu sues técnicas i coincimiento la Ge. Ambersamente, Bao Jing "abaluou mui Ge", casando-le cun ua de sues filhas. An torno de 312, Bao fui apuntado cumo regulador de la prefeitura de Nanhai, nun mui loinge de l Monte Luofu. Alguas fuontes sugíren que Bao Jing biajaba frequentemente al monte Luofu para studar las artes sotéricas, i an algun momiento ancuontrou Ge. Outros cronometran qu'eilhes ampeçórun sou relacionamiento anquanto Ge bibeu ne ls Stremos Sul. 

Biografie de Ge Hong

Este período de recluson parece tener sido un momiento de la grande pordutebidade literária para Ge. Las andicaçones outobiográficas drento de l Baopuzi parécen andicar qu'al fin de sue stadie ne l monte Luofu, ó lougo depuis desso, Ge tenie scrito l Baopuzi cumo eisiste hoije, debedindo-lo an "capítulos anternos" i "steriores" de binte i cinquenta capítulos, respetibamente, i para alhá desso tenie cumpuosto un trabalho chamado Shenxian Zhuan. Anfelizmente outros de sous trabalhos se perdírun. 

Dibersos eruditos modernos (notabelmente Chen Feilong) speculórun que Ge rebisou ó rescrebiu estes binte capítulos passado sue aposentadoria an 331, i que ls "capítulos anternos" einicialmente poderien ser cumpletamente defrentes de ls atuales. D'acuordo cun Robert Campany, que reconstruiu l Shenxian Zhuan, este testo, cumo eisiste agora, ten, emendas, erros, i adiçones posteriores a la época de Ge. Nanhues de las eidiçones atuales, puoden ser cunsidradas cumo sendo l Shenxian Zhuan, scrito por Ge. L'estudo de Campany sugere que muitos porblemas d'outoria i de corrupçon eiditorial ne l trabalho que subrebibeu de Ge percisan ser resolbidos. 

Carreira oufecial posterior[eiditar | eiditar código-fuonte]

Eimediatamente depuis d'eimergir de la recluson i retornar a la sue casa de família an Jurong an torno de 314, Ge recebiu ua nomeaçon cumo caixeiro de l príncepe de Langya, Sima Rui (276-322), que serie purmeiro menistro de 313 até 316. La data sata de la nomeaçon ye ouscura, mas acunteciu cierta mente depuis que Ge retornou a la Jurong, i stubo probabelmente lougo ne l'ampeço de la posse de Sima Rui cumo purmeiro-menistro. An 317, la dinastie Jin oucidental çmoronou debido a anhos de cunflito cebil i a ua ambason de ls pobos nó-chineses al norte. Sima Rui mobiu la corte de Jin pa l sul, an Jiankang (acerca de l'atual Nanjing), i tomou l títalo de l "rei de Jin" cumo ua etapa preliminar para rebindicar l títalo d'amperador. 

La corte refugiada an Jiankang staba ansiosa para solidificar sue posiçon antre las famílias que pertencian la pequeinha aristocracie de l sul, de quien dependian agora para sue subrebibéncia, por esso, numerosos títalos oufeciales fúrun cuncedidos. Ge fui reconhecido pul sou serbício melitar precedente ganhando l títalo honorairo de "marqués". Finalmente, an 318, Sima Rui proclamou-se amperador Yuan (reinou de 318-323), trasformando-se ne l purmeiro amperador de la dinastie Jin ouriental (317-420). 

An torno de 318, Wang Dao (王導), (276-339), un menistro anfluente, Gan Bao (outor de l Soushen Ji, "La Percura de l Sobrenatural"), Wang Yin, i Guo Pu (276-324) screbírun l Jin Ji ("Registro de Jin"). Wang Dao, i ls outros, eisercerian anfluéncia cunsidrable subre la carreira oufecial de Ge. An 324, Wang Dao fui nomeado anspetor regional de Yangzhou. Lougo depuis desso, an 326, Ge fui chamado para prencher bárias nomeaçones na admenistraçon de Wang Dao, tal cumo registrador de Yangzhou, secretairo i menistro d'anstruçon, para alhá de borne melitar de l cunselheiro admenistratibo. 

La biografie oufecial de Ge, i sue scrita outobiográfica, nun menciona nanhun deber rial eisecutado nestas posiçones, l que sugere que las nomeaçones puodan tener sido honorárias. Ye eigualmente possible que Ge tenga omitido sous feitos. Assi, para alhá de l que sous serbícios passados an nome de la corte de Jin. Wang Dao soube de Ge pula sue reputaçon, i percurou trazé-lo para sue eiquipe de funcionairos pessonales. 

Durante sue posse drento de l'admenistraçon de Wang Dao, Ge dou atençon al storiador Gan Bao. Gan parece tener reconhecido l talento literairo de Ge, i tener-le ouferecido dibersas posiçones na sue eiquipe de funcionairos. Recomendou Ge pa l scritório de l registrador sénior, ua posiçon drento de l departamiento de ls screbentes (shi guan) qu'era respunsable por cumpilar "l diairo amperial", assi cumo l scritório de l diretor eiditorial, qu'ambolberie Ge na escrita de la storiografie. Estas recomendaçones puoden tener benido aprossimadamente an cunsequéncia dua admiraçon mútua antre ls dous eruditos. 

D'acuordo cun sue biografie oufecial, Ge recusou las posiçones na eiquipe de funcionairos de Gan Bao. Mas l tratado bibliográfico Sui shu (stória de la dinastie Sui) cuntén ua antrada para un trabalho antitulado, Hanshu chao (notas na stória de la dinastie Han), un testo qu'atualmente stá perdido, mais que faç mençones al "registrador sénior Ge" tamien hai ua refréncia an outro tratado d'outoria de Xijing zazhi chamado Miscelánea de l Capital Oucidental - ua coleçon d'anedotas stóricas que data de la dinastie Han - que fui atribuído por mui tiempo la Ge, pus, parece que Ge possuía reputaçon pa la scrita stórica, i qu'antoce, aceitou la nomeaçon na eiquipe de funcionairos de Gan Bao. 

Aposentadoria i radadeiros anhos[eiditar | eiditar código-fuonte]

A migraçon de Ge Hong (葛稚川移居图), de Wang Meng. Cidade Proibida, Beising. 

Dibersos eibentos durante este período final de ámbito público de Ge puoden tener cuntribuído la sue decison eibentual para ir outra beç al Stremo Sul, tamien pul fato de que, nessa época, Ge sofriu cula muorte de sou cuntemporáneo, Guo Wen. Ambora l'aposentadoria de Ge tenga tenido la finalidade d'alcançar l'eimortalidade i elixires retratados ne l Baopozi, esta tamien puode tener sido un recuo político, mas tanto ls "capítulos anternos" de l Baopuzi quanto l Shenxian Zhuan, parece demunstrar que Ge era relatibamente sincero neste zeio. D'acuordo cun sue biografie oufecial, an 331, cun quarenta i nuobe anhos pediu ua nomeaçon al stado cumo l magistrado de l çtrito de Julou, situada ne l moderno Bietname, ua ária que tenie reputaçon de tenr las matérias-primas eisigidas para elixires de l'eimortalidade. L'amperador recusou sou pedido enicial, mas aprobou quando Ge repetiu la petiçon. Sue biografie andica que Ge partiu pa l sul cun sous filhos i cul sobrino. 

Ge nunca alcançarie sou çtino, an Guangzhou, un oufecial melitar chamado Deng Yue l deterie. L'antresse de Deng an Ge ye ouscuro. Deng Yue puode tener resistido an permitir qu'un nembro honrado de la pequeinha aristocracie passasse para alhá de ls lemites de l stado de Jin, ó puode tener pensado que deter alguien cula reputaçon de Ge serie prestigioso. Deng Yue, un melitar ambicioso, poderie tamien querer Ge la sous serbícios, ua beç qu'este possuía spriéncia an matérias melitares. Anton Ge, que nun puode ir al sul, outra beç se stableciu ne l monte Luofu. 

La residéncia de Ge ne l monte Luofu marcarie la fin de sue carreira pública. Todas las fuontes andican que debotou sous anhos restantes als studos, a la scrita, i la criaçon d'elixires de l'eimortalidade. Deng Yue eimitiu un memorando pedindo que Ge acupasse un cargo amportante acerca de Nanhai, mas Ge recusou la nomeaçon. Deng dou l cargo al filho de l'armano mais bielho de Ge, Ge Wang. Ge nunca tubo outra beç ua posiçon oufecial. 

La natureza de l'atebidade literária de Ge durante este período ye çconhecida. Se el se debotou stritamente als studos sotéricos (nei xue), se eiditou l Baopuzi ó qualquiera outro de sous trabalhos mais adiantados, ó mesmo se cuntinou a screbir poesie, trata-se anteiramente speculaçon. Ye razoable supor que Ge cuntinou a ser un outor prolífico, mesmo na aposentadoria. L Tianwen Zhi ("Tratado na Astronomie") relata qu'an torno de l'anho 342, Yu Xi de Kuaiji fui l'outor dun trabalho chamado Antian Lun ("Çcusson na Cunformaçon cul Cielo"), que parece que Ge criticou. Nanhue outra anformaçon stá çponible subre l'argumiento de Ge subre este trabalho, mas esso sugere qu'el nun staba bibendo nun bácuo anteletual, anque sue aposentadoria de la bida oufecial. 

An 343, Ge morriu ne l Monte Luofu. Antes desso, supostamente Ge eimitiu ua carta la Deng Yue, sugerindo que benisse bé-lo. Deng apressou-se para ber Ge an sue casa, mas ancuontrou-lo yá muorto. Stranhamente, l cuorpo de Ge staba claro, cumo se stubisse bibo, i todos ls sous cuntemporáneos suponen que Ge finalmente cunseguiu la trascendéncia cula técnica de l shi jie, que ye traduzido a las bezes cumo "la libertaçon de l cadáber". Sue biografie para alhá desso diç que Ge faleciu cun uitenta anhos, un númaro amportante na numerologie de l taoismo, mas, antre ls eruditos modernos, esta afirmaçon ye cunsidrada falsa, sendo mais probable que Ge faleciu cun sessenta anhos. 

Ge possuía un legado cumo oufecial cumpetente i tubo coraige de serbir an scritórios durante épocas anciertas. Durante la dinastie Yuan (1271-1368), l'erudito Zhao Daoyi loubou Ge. Zhao admiraba Ge por tener cuntinado a acupar posiçones oufeciales durante un período an que ls eruditos "se afastórun ó se scondírun, i nun retornórun". 

Mais recentemente, la riqueza de l trabalho de Ge anspirou muitos meios defrentes de pesquisas académicas i d'antresse popular. Fúrun eiditados las scritas de Ge, an chinés i an anglés, ne l foco an sues scritas sotéricos, tales cumo "ls capítulos anternos" de l Baopozi i l Shenxian Zhuan. Sue posiçon na stória de l taoismo, fui sujeita a un studo académico minucioso. Studos recentes subre la stória de l taoismo anfatizórun l'amportança de Ge na stória de la ciéncia, baseada an sues çcriçones detalhadas de ls porcessos alquímicos, que son studados frequentemente na química moderna. Esta bison ye baseada an maior parte ne l trabalho de Joseph Nedhan, T.L. Dabis, i outros eruditos oucidentales. Ambora l seneficado de la scrita alquímica i relegiosa de Ge pareça desobstruída, poucos sfuorços fúrun ambestidos an sous "capítulos sternos", anque sue stenson i cumplexidade cunsidrables, l trabalho mais sério "ne ls capítulos sternos" ye ua traduçon ancumpleta de Jay Sailey, para alhá d'outros studos menos seneficatibos. 

Bison na literatura[eiditar | eiditar código-fuonte]

Ne l Baopuzi, Ge demunstra ua eilebada bison de la literatura i cunsidra la scrita cumo un ato social i de seneficado político, cumo se fusse ua birtude, "l relacionamiento antre scritas i açones birtuosas ye cumo ls causos adonde hai dous nomes defrentes para ua mesma cousa". Este sentimiento reflete ua tendéncia, ampeçada durante la dinastie Han posterior, que biu la literatura cumo ua ferramienta cada beç mais seneficatiba cula qual un andibíduo poderie stablecer un legado de resisténcia. 

Diagramas de l Baopuzi

Ge tamien tenie ua posiçon mui eilebada subre la literatura de sue era, al cuntrairo de ls eruditos clássicos de l período posterior de la dinastie Han, que reberenciában ls scritores de l'antiguidade dua forma quaije fanática, Ge cunsidrou ls trabalhos de sous cuntemporáneos (i ls sous própios) cumo eiguales, se nun maiores de l que, ls scritores de l passado: "Simplesmente porque un libro nun ben de ls sábios, nós nun debemos negligenciar palabras drento del que ne ls ajudan a ansinar l tao". Ge acradita que la proliferaçon de la scrita an sou própio tiempo tenie cunduzido a muitos trabalhos de menor culidade; an particular, criticaba la prosa decoratiba. 

Cuntenido de l Baopozi[eiditar | eiditar código-fuonte]

Fragmiento de l Neipian, "capítulos anternos" de l Baopozi. 

L Baopuzi custitui la tentatiba de Ge de stablecer ua única scuola (yi jia) de pensamiento. Por mui tiempo, "ls capítulos anternos i sternos" de l Baopozi circulórun andependientemente. Ls dous belumes difíren ne l stilo, assi cumo na índice. 

L Baopozi, bisto cumo cumo un único trabalho de filosofie, reflete l zeio de Ge de cumprender l tao i l ru, ó l taoismo i l cunfucionismo. Antretanto, ambora Ge cunsidrasse l tao superior a las réguas cunfucionistas, Ge analisou cada un andebidualmente. D'acuordo cun sous studos an fuontes de la dinastie Qin i Han, quando ls amperadores seguiran l tao, la sociadade prosseguiu bien, i l mundo natural prosseguiu sin calamidades. Mas, quando l tao declinou, las prescriçones éticas de l ru arguírun-se para remediar la sociadade i ls zastres naturales. 

Nun nible andebidual, Ge cunsidrou las birtudes cunfucionistas cumo la base para atingir l'eimortalidade. Segundo Ge, ls studiosos de la longebidade dében purmeiramente ratificar i trazer l'orde la sou própia sprito antes de cunseguir ambiçones mais eilebadas. El parece tener se sforçado para personificar este eideal, associando a la par sou cargo i sues respunsabelidades políticas, a la criaçon de ls elixires de l'eimortalidade. 

Houmenaiges[eiditar | eiditar código-fuonte]

Eesiste un templo dedicado a la Ge ne l norte de ls montes de l lago oucidental (Xihu) an Hangzhou, porbíncia de Zhejiang. Segundo ls monges i las freiras que biben ne l templo, fui neste local que Ge screbiu la Baopuzi i çcubriu la fórmula de l'elixir de l'eimortalidade. Ne l sul, acerca de Ningbo, eisiste ua parada turística que rebindica ser l local de la trascendéncia de Ge. Estas rebindicaçones cuntraditórias, junto culas bariadas fuontes stóricas, refleten la cumplexidade de l legado de Ge cumo ua figura d'amportança relegiosa, stórica, i literária. 

Ber tamien[eiditar | eiditar código-fuonte]

Bibliografia[eiditar | eiditar código-fuonte]

  • Campany, Robert Ford. Para viver em contanto com o céu e terra: Tradições de Ge Hong de Transcendentes divinos (no original em inglês: To Live As Long As Heaven and Earth: Ge Hong’s Traditions of Divine Transcendents). Berkeley: Imprensa da Universidade do Califórnia, 2002.
  • Davis, Tenney e Ch'en Kuo-fu. "Os capítulos internos de Pao-p'u-tzu." Continuações da academia americana das artes e das ciências 74 (1941): 297-325.
  • Fang Xuanling, Jin Shu (História da dinastia Jin). 10 vols. Beijing: Shuju de Zhonghua, 1998.
  • Feifel, Eugene. De "Pao-p’u tzu nei-p’ien." Monumenta Serica 6 (1941): 113-211; 9 (1944): 1-33; 11 (1946): 1-32.
  • Giles, Lionel. Galeria de Imortais chineses (no original em inglês: A Gallery of Chinese Immortals). Londres: John Murray, 1948.
  • Hu Fuchen. Baopuzi neipian yanjiu ("Pesquisa sobre os capítulos internos do Mestre que Abraça a Simplicidade"). Beijing: Chubanshe de Xinhua, 1991.
  • Lin Lixue. Baopuzi nei wai pian sixiang xi lun ("Análise do pensamento dos capítulos internos e externos do mestre que abraça a simplicidade"). Taibei: Xuesheng, 1980.
  • Nienhauser, William. Uma interpretação dos aspectos literários e históricos de Hsi-ching Tsa-chi (no original e inglês: An Interpretation of the Literary and Historical Aspects of the Hsi-ching Tsa-chi). Bloomington: Universidade de Indiana, 1972.
  • Moeda de um centavo, Benjamin. "O texto e a autoria de Shenxian zhuan". (no original em inglês: The Text and Authorship of Shenxian zhuan). Jornal dos estudos orientais 34 (1996): 165-209.
  • Poo, Mu-chou. "O gosto da felicidade: Os elixires do Baopuzi." (no originial em inglês: A Taste of Happiness: Contextualizing Elixirs in Baopuzi) e Roel Sterckx do "Tripé e do palato: Alimento, política e religião na China tradicional" (no original em inglês: Of Tripod and Palate: Food, Politics and Religion in Traditional China) (New York: Palgrave, 2005), capítulo seis.
  • Ren Jiyu, e Zhongguo daojiao shi (uma história do daoísmo chinês). Shanghai: Shanghai renmin chubanshe, 1997.
  • Robinet, Isabelle. Daoísmo: Crescimento de uma religião, traduzido por Phyllis Ribeiro. Stanford: Imprensa da Universidade de Stanford, 1997.
  • Sailey, Jay. O Mestre que Abraça a Simplicidade: Um estudo do filósofo Ko Hung, A.D. 283-343 (no original em inglês: "The Master Who Embraces Simplicity: A study of the philosopher Ko Hung"). San Francisco: Centro chinês dos materiais. 1978. ISBN 0-89644-522-4
  • Sivin, Nathan. "O Pao P’u Tzu Nei Pien e a vida de Ko Hong (283-343)" (no original em inglês: On the Pao P’u Tzu Nei Pien and the Life of Ko Hong (283-343)) Isis 60 (1976): 388-391.
  • Sivin, Nathan. "A Palavra dos daoístas como uma fonte de perplexidade" (no original em inglês: On the Word 'Daoist' as a Source of Perplexity). História das religiões 17 (1978): 303-330.
  • Han Yijie. Wei Jin Nan Bei Chao shiqi de daojiao (Daoismo nas dinastias de Wei, de Jin, e na era do norte e do sul). Taibei: Dongda tushu gongsi yinhang, 1991.
  • Wang Liqi. Ge Hong lun (Um Discussão de Ge Hong - na tradução inglesa: A Discussion of Ge Hong). Taibei: Wunan tushu chubanshe, 1997.
  • Ware, James R., Alquimia, Medicina e religião na China de A.D. 320: Os Nei Pien de Ko Hung. (no original em inglês: Alchemy, Medicine and Religion in the China of A.D. 320: The Nei Pien of Ko Hung.) Mineola, NY: Dôvar. 1981. ISBN 0-486-24088-6
  • Wells, Matthew. "Auto como o produto manufacturado histórico: Ge Hong e autobiografia chinesa adiantada" (no original em inglês: Self as Historical Artifact: Ge Hong and Early Chinese Autobiography). China medieval adiantada 9 (2003): 71-103.
  • Wong, Eva. Ensinos do Tao (no original em inglês: Teachings of the Tao). Boston: Shambhala, 1997. (96-104)
  • Wu Lu-ch'iang e Tenney Davis. "Um clássico alquímico chinês antigo. Ko Hung na medicina do ouro e no amarelo e no branco." (no original em inglês: An Ancient Chinese Alchemical Classic. Ko Hung on the Gold Medicine and on the Yellow and the White) Continuações da academia americana das artes e das ciências 70 (1935): 221-84.

Lhigaçones sternas[eiditar | eiditar código-fuonte]