Filoteu I de Custantinopla

Ourige: Biquipédia, la anciclopédia lhibre.

Filotiu I de Custantinopla (Tessalónica ca. 1300 – Custantinopla 1379), dezido Cocino (Kokkinos), fui l patriarca griego ourtodoxo de Custantinopla antre nobembre de 1353 i 1354 i outra beç antre 1364 i 1376. El fui apuntado patriarca pula purmeira beç pul amperador bizantino João BI Cantacuzeno, fui deposto por João B Paleólogo an 1354 i restourado outra beç pul patriarca Calisto I de Custantinopla. El era contra la reunion de la Eigreija Ourtodoxa cula Eigreija Católica i se oupunha al amperador João B, que pretendia negociar la reunion culs papas Ourbano B i Griegório XI.

El ye cunsidrado un santo pula Eigreija Ourtodoxa i ye comemorado ne l die 8 d'outubre.

Purmeiros anhos[eiditar | eiditar código-fuonte]

Quaije nada se sabe subre sous purmeiros anhos, sceto qu'el era un natibo de Tessalónica. Acradita-se qu'el tenga nacido por buolta de 1300 i sue mai era ua judie cumbertida.

El antrou pa la bida monástica cedo, se tornando un monge ne l Monte Sinai. Mais tarde, se tornou abade de la Grande Labra an Monte Atos i alhá se tornou amigo pessonal de Griegório Palamas, de quien se tornou seguidor. Durante la cuntrobérsia heisicasta el fui un defensor de l'ouraçon cuntemplatiba chamada heisicasmo. 

Filotiu era un scritor notable, escrebendo obras subre la teologie de las Einergies Nó-Criadas de Dius i atacando la filosofie scolástica qu'era anton corriente na eigreija oucidental. Sue obra mais famosa fui l Tomo Hagiorita, l manifesto de ls monges de Monte Atos subre cumo ls santos partilha de la Debina i nó-criada Luç que ls apóstolos persenciórun durante la Trasfiguraçon de Jasus (beija Luç de Tabor). 

An 1347, Filotiu fui cunsagrado metropolita de Heiracleia Síntica, na Trácia, i se tornou un protegido de l co-amperador João BI Cantacuzeno. El passou la maior parte de sue bida an Custantinopla depuis desso. 

Patriarcado[eiditar | eiditar código-fuonte]

An 1354, Filotiu fui apuntado cumo patriarca de Custantinopla por João BI. An 1355, passado João B Paleólogo tener oubtido l'abdicaçon de João BI i fuorçado-lo nun mosteiro sob l nome de José Cristódulo, el forçou tamien la deposiçon de Filotiu. Neste mesmo anho, l Ampério Otomano cunseguiu fincar ua possesson na Ouropa, an Galípoli, amenaçando Custantinopla por outra direçon. Sin oupçones, João B apelou por ajuda contra ls turcos otomanos ne l'oucidente propondo, an troca, treminar l Grande Cisma de l Ouriente antre Custantinopla i Roma. Cuntrário a la reunion, Filotiu lutou contra ls sfuorços de João B para ampeçar las negociaçones culs papas Ourbano B i Griegório XI. 

An 1364, Calisto abdicou i ajudou a restourar Filotiu al trono patriarcal, mas el fui outra beç deposto an 1376 pul amperador Andrónico IB Paleólogo, quando este radadeiro ascendiu al trono amperial passado derrubar l pai na guerra cebil bizantina de 1373-1379. 

Filotiu perseguiu ua política eclesiástica para cunsulidar sob la jurisdiçon de Custantinopla las eigreijas ourtodoxas de ls sérbios, russos i búlgaros i para reafirmar la primazie subre todas las eigreijas ourientales. El atibamente anterbeio ne ls assuntos anternos de la Rússia para que todas las funçones admenistratibas eclesiásticas fússen cunsulidadas sob l metropolita de Quiebe, Cipriano, que residie an Moscobo. 

Campanha contra ls anti-palamitas[eiditar | eiditar código-fuonte]

Filotiu era un defensor de l'heisicasmo i ajudou la causa de ls heisicastas an 1368 al apoiar la glorificaçon de Griegório Palamas nun sínodo local. Un notable eisemplo de la campanha para forçar l'ortodoxia de la doutrina palamita fui l'açon tomada pul patriarca Filotiu I para quebrar la resisténcia de Demétrio Cidones i Prócoro Cidones. Cul apoio de sou armano mais nuobo, Prócoro, Demétrio Cidones se oupós al palamismo, qu'eilhes bian cumo politeísta ó panteísta. Sasperado cula relutáncia i teimosia de ls dous an aceitar la nuoba doutrina, Filotiu cumbocou un sínodo contra eilhes an abril de 1368. Mas, esta medida strema nun cunseguiu la submisson de ls Cidones i, ne l fin, Filotiu scomungou i suspendiu ls dous perpetuamente. L longo tomo que fui preparado pa l sínodo cuncluiu cun un decreto canonizando Palamas, qu'habie morrido an 1359. La repuosta de Demétrio Cidones als heisicastas passado la sue scomunhon ye cunsidrada un eisemplo clássico de polémica católica contra l'heisicasmo.