Arquitetura

Ourige: Biquipédia, la anciclopédia lhibre.
La cidade, anquanto spácio custruído i habitado pul home, manifesta-se cumo arquitetura

La arquitetura (de l griego arché — αρχή — quier dezir "purmeiro" ó "percipal" i tékton — τέχνη — quier dezir "custruçon") trata de la arte ó la técnica de porjetar i eidificar l ambiente habitado pul ser houmano. Neste sentido, la arquitetura trata çtacadamente de la Ourganizaçon de l spácio i de sous eilemientos: an redadeira anstáncia, la arquitetura lidarie cun qualquier porblema de agenciamento, ourganizaçon, stética i ourdenamento de cumponentes an qualquier situaçon de arranjo spacial. Inda assi, normalmiente la arquitetura trata diretamente l porblema de la Ourganizaçon de l home ne l spácio (i percipalmente ne l spácio ourbano).

La arquitetura cumo atibidade houmana eisiste zde que l home passou la se abrigar de las antempéries. Ua definiçon más percisa de la ária ambolbe to l design (ó seia, l porjeto) de l ambiente custruído pul home, l que angloba zde l zeinho de mobiliário (zeinho andustrial) até l zeinho de la paisaige (paisagismo), de la cidade (planeijamento urbano i urbanismo) i de la region (planeamento regional ó Ourdenamento de l território). Neste camino, l trabalho de arquitetura passa necessariamente pul zeinho de custruçones (cunsiderada la atibidade más quemun de l arquiteto), cumo prédios, casas, eigreijas, palácios, antre outras prédios. Segundo este punto de bista, l trabalho de l arquiteto ambolberie, antoce, toda la scala de la bida de l home, zde la manual até la ourbana.

Arquitetura ye música petrificada

[1]

Definiçon[eiditar | eiditar código-fuonte]

L spácio anterno cumo protagonista de la arquitetura

Purmeiramiente, la arquitetura manifesta-se de dous modos defrentes: la atibidade (la arte, l campo de trabalho de l arquiteto) i l resultado físico (l cunjunto custruído dun arquiteto, dun pobo i de la houmanidade cumo un todo).

La arquitetura anquanto atebidade ye un campo multideciplinar, ancluindo na sue base la matemática, las ciéncias, las artes, la tecnologie, las ciéncias sociales, la política, la stória, la filosofie, antre outras. Cumo ye ua atibidade cumplexa, ye defícele splicar-la rigorosamiento, yá que la palabra ten muitos segneficados acepçones i la atibidade ten dibersos çdobramientos.

Atualmente, l más antigo tratado arquitetónico de que se ten ambora, i que propone ua definiçon de arquitetura, ye l de l arquiteto romano Marco Bitrúbio Polion. An sues palabras:

"La arquitetura ye ua ciéncia, aparecendo de muitas outras, i anfeitada cun muitos ansinamentos: pula ajuda deilhes ye feito un julgamento daqueilhes trabalhos que son l resultado de las outras artes."

La defeniçon de Bitrúbio, inda que anserida an un cuntesto própio, custitui la base para praticamente to l studo feito desta arte, i para todas las anterpretaçones até la atualidade. Inda que dibersos teóricos, percipalmente ls de la modernidade, téngan cunduzido studos que cuntrarian muitos aspetos de l pensamiento bitrubiano, este inda puode ser resumido i cunsidrado ounibersal para la arquitetura (percipalmiente quando anterpretado, de formas defrentes, para cada época), seia la atibidade, seia l património.

Bitrúbio declara que un arquiteto deberie ser bien bersado an campos cumo la música, la astronomie, etc. La filosofie, an cuncreto, çtaca-se: de fato quando alguien fala de la "filosofie dun arquiteto" fala de la sue abordaige de l porblema arquitetónico. L racionalismo, l ampirismo, l struturalismo, l pós-struturalismo i la fenomenologie son algues de las direçones de la filosofie que anfluenciórun ls arquitetos.

La anterpretaçon de Leonardo da Vinci de l home de Bitrúbio. Esta obra resumee eideales a respeito de la relaçon de l home cul ouniberso. De la mesma forma, eilha stá ligada a la arquitetura, tanto cumo un strumiento de porjeto cumo un simblo.

La tríade bitrubiana[eiditar | eiditar código-fuonte]

Ber artigo percipal: Tríade bitrubiana

Na obra de Bitrúbio, definen-se quatro ls eilemientos fundamentales de la arquitetura: la firmitas (que trata la stabilidade, al caráter custrutibo de la arquitetura/resisténcia), la outelitas (que ouriginalmente trata la comodidade i al largo de la stória fui associada a la funçon i al outelitarismo), la benustas (associada al guapo i a la apreciaçon stética) i l decorun (ligado a la denidade de la arquitetura, a la necidade de rejeiçon de l eilemientos pantemineiros i al respeito de las tradiçones/ordes arquitetónicas).

Deste modo, i segundo este punto de bista, ua custruçon passa a ser chamada de arquitetura quando, para alhá de ser firme i bien struturada (firmitas), tubir ua funçon (outelitas), respeitar las orde clássicas (decorun) i fur, percipalmente, guapa (benustas). Hai dezir que Bitrúbio cuntestualizaba l cunceito de guapo segundo ls cunceitos clássicos. Antoce, la benustas fui, al largo de la stória, un de l eilemientos más polémicos de las bárias defeniçones de la arquitetura.

Defeniçon moderna[eiditar | eiditar código-fuonte]

Ua definiçon percisa de arquitetura ye ampossible, cumo yá fui ressaltado, dada la amplitude. Cumo l restro de las artes i ciéncias, eilha passa por mudanças custantes. Inda assi, l cacho a seguir, screbido por Lúcio Costa, questuma gozar de cierta ounanimidade quanto a la sue abrangéncia.

"Arquitetura ye antes de más nada custruçon, mas, custruçon cuncebida cul perpósito de ourdenar i ourganizar l spácio para determinada fin i percurando determinada antençon. I nesse processo fundamental de ourdenar i spressar-se eilha rebela-se tamien arte plástica, por bias de ls einumerables porblemas que ancontra l arquiteto, zde l nacimiento de l porjeto, até la cuncluson afatiba de la obra, hai siempre, para cada causo specífico, cierta marge de oupçon antre ls lemites - mássimo i mínimo - determinados pul cálclo, preconizados pula técnica, cundicionados pul meio, reclamados pula funçon ó ampuostos pul porgrama, - cabendo anton al sentimiento andebidual de l arquiteto, ne l que el ten de artista, antoce, scolher na scala de l balores cuntidos antre dous balores stremos, la forma plástica apropiada a cada pormenor an funçon de la ounidade redadeira de la oubra eidealizada.
La antençon plástica subantende ye l que çtingue la arquitetura de la simples custruçon."[2]

Esta defeniçon ye antendida cumo un cunsenso pus eilha resume praticamente toda ua metade de seclo de pensamiento arquitetónico: la bison de Lúcio Costa resume las bárias teories porpostas por arquitetos de la arquitetura moderna. Dado que l moderno percurou-se poner nó cumo más un antre bários stilos, mas cumo afatibamente la arquitetura, i la sue bison de mundo tornou-se predominante, eilha tornou-se por fin un cunsenso. La teorizaçon porposta pula arquitetura moderna angloba, inda assi, tamien toda la arquitetura porduzida antes deilha, yá que eilha mostra bien que la arquitetura ampeça dun porgrama, ancorporando las bariables sociales, culturales, eiquenómicas i artísticas de l momento stórico. Na medida an que ls sfergantes stóricos son heiterogéneos, la defeniçon moderna de la arquitetura nun eilegitima nanhue outra manifestaçon stórica, mas atibamente cumbate la cópia d'outros sfergantes stóricos ne l sfergante cuntemporáneo.

Stilo i lenguaige[eiditar | eiditar código-fuonte]

Catedral Metropolitana de Brasília, eisemplar de la arquitetura moderna brasileira, an Brasília, Brasil.

Quando se pensa nalgun tipo de classeficaçon de l defrentes produtos arquitetónicos ouserbados ne l tiempo i ne l spácio, ye mui quemun, specialmente por parte de leigos, defrenciar ls prédios i sítios atrabeç de la eideia de que eilhes ténen dun stilo .

Tradecionalmente, la noçon de stilo ambolbe la aprenson dun cierto cunjunto de fatores i caratelísticas formales de l eidifícios: ó seia, la definiçon más purmordial de stilo ye aqueilha que l ajunta a la forma de la arquitetura, i percipalmente ls sous detalhes stético-custrutibos. Zde desta noçon, parte-se anton, naturalmente, para la eideia de que defrentes stilos téne defrentes regras. I, antoce, estas regras poderien ser ousadas an causos specíficos. La arquitetura, anquanto oufício, segundo este punto de bista, starie reduzida a ua simples reunion de regras cumpositibas i la sue sistematizaçon.

Arquitetura clássica i renascentista an Roma.

Esta ye ua eideia que, passado ls bários mobimentos modernos de la arquitetura (i mesmo ls pus-modernos, que boltórun a debater l stilo) tornou-se oultrapassada i apeixonadamiente cumbatida. La arquitetura, pul menos ne l plano teórico i académico, passou a ser antendida atrabeç daqueilho que afatibamente la define: l trabalho cul spácio habitable. Aqueilho que era cunsidrado stilo passou a ser chamado solo de momento stórico ó de scuola. Inda que séia ua rutura que peç normal, eilha mostra-se mui perfunda pus pon ua nuoba bariable: se nun balen más las defeniçones storicistas i stilísticas de la arquitetura, l stilo deixa de ser un modelo copiado i passa a ser la spresson de las anterpretaçones andebiduales de cada arquiteto (ó grupo de arquitetos), daqueilho que el cunsidra cumo arquitetura.

Antoce, se ye possible falar an un stilo stórico (barroco, clássico, gótico, etc.), tamien se torna possible falar an un stilo andebidual (arquitetura Wrightiana, Corbuseana, etc).

Lhigaçones Sternas[eiditar | eiditar código-fuonte]

Ber tamien[eiditar | eiditar código-fuonte]

Refréncias[eiditar | eiditar código-fuonte]

  1. Ich die Baukunst eine erstarrte Musik nenne - Carta la Eckermann (March 23, 1829) + Tamien atribuída la Friedrich Schiller.[1][lhigaçon einatiba]
  2. COSTA, Lúcio (1902-1998). Cunsideraçones subre arte cuntemporánea (1940). In: Lúcio Costa, Registro dua bibéncia. San Paulo: Ampresa de las Artes, 1995. 608p.il.