Armanos Grimm

Ourige: Biquipédia, la anciclopédia lhibre.
Jacob (purmeiro praino, a la dreita) i Wilhelm Grimm.

Ls armanos Grimm (an alman Bruder Grimm), Jacob i Wilhelm Grimm, nacidos an 4 de Janeiro de 1785 i 24 de Febreiro de 1786, respetibamente, fúrun dous almanes que se dedicórun al registro de bárias fábulas anfantis, ganhando assi grande notoriedade. Tamien dórun grandes cuntrebuiçones a la lhéngua almana cun un dicionário (L Grande Decionário Alman - Deutsches Wörterbuch) i studos de lhenguística, i al studo de l fulclore.

Anfáncia i estudos[eiditar | eiditar código-fuonte]

La família ye oureginária de la cidade de Hanau ne l stado de Heissen. Ls abós i bisabós éran protestantes. Ls pais, Philipp Wilhelm i Dorothea Grimm, tubírun nuobe filhos de ls quales solo Ferdinand, Ludwig Emil, Charlotte, Jacob i Wilhelm Karl subrebibírun. La casa adonde ls armanos nacírun stá lhocalizada na antiga praça de las armas de la cidade de Hanau. An janeiro de 1791, Philipp fui nomeado funcionário na sue cidade natal, Steinau, an Kinzing, adonde la família anstala-se. An 1796 l pai deilhes morre cun 45 anhos de eidade. La mai, la fin de assegurar al filho mais bielho todas las chances de cunseguir abançar na carreira jurídica, ambia ls dous filhos para junto de sue tie an Kassel. Jacob frequenta la Ounibersidade de Marburg i studa Dreito, cumo l pai,anquanto sou armano junta-se a el un anho depuis ne l mesmo curso. Un de ls sous porsores, Friedrich Carl bon Sabigny, abriu sue biblioteca pribada pa ls moços studantes ábidos pul saber i amantes de Goethe i Schiller, para fazé-los çcubrir ls scritores románticos i ls minnesang. Sabigny que trabalhaba nua Stória de l Ampério Romano, ancaminha-se para Paris an 1804 para sues pesquisas. An janeiro de 1805, el cumbida Jacob a ajudá-lo, l que este faç sin demora. Na calidade de ajudante, el se buolta durante bários meses para la lhiteratura jurídica. Desta época data l sou afastamiento de temas jurídicos. An sue correspundéncia,el fala querer solo cunsagrar-se a la pesquisa subre la "magnífica lhiteratura de la Almanha antiga". Dambos yá se antressában pula lhéngua i pula lhiteratura.

Purmeiros scritos[eiditar | eiditar código-fuonte]

Ls armanos decidírun dedicar-se als studos de stória i lhenguística, arrecolhendo diretamente de la mimória popular, las antigas narratibas, lhendas ó sagas germánicas, cunserbadas pula tradiçon oural.

Jacob Grimm retornou la Kassel aonde antrementes sue mai tenie benido se anstalar. Ne l anho de 1806, Wilhelm Grimm tremina sous studos an Marburg. Eilhes bíben cula mai an Kassel. Jacob cunsigue un cargo de secretairo na scuola de guerra de Kassel. A seguir a las guerras napoleónicas contra la Prússia i la Rússia, que ampéçan pouco depuis de la sue nomeaçon i que pónen Kassel sob la anfluéncia de Napoleon, la scuola de guerra ye reformada i el torna-se l ancarregado de l abastecimiento de las tropas cumbatentes, l que l zagrada i l lheba a abandonar sou puosto. Wilhelm Grimm, de salude andeble, staba na época sin amprego. Desse período nebuloso, mas que ls ancontra mui motibados, datan las purmeiras cumpilaçones de cuontas i stórias que ne ls chegórun hoije.

Passado l falecimiento de la mai an 27 de maio de 1808, Jacob, na calidade de primogénito, quedou ancarregado de to la família. El aceita anton un cargo de diretor de la biblioteca pribada de Jérome Bonaparte (armano de Napoleon recentemente feito rei de l moço reino de la Bestfália) i acupa durante l anho de 1809 un cargo de assessor ne l cunseilho de Stado, inda que nun tenga sido oubrigado a essa posiçon i dedicasse grande parte de sou tiempo als studos.

An 1809, por causa de sue malina, Wilhelm faç un tratamiento an Halle que debe tener sido financiado por Jacob. El passa a residir ne l castielho de Gievichenstein (que perteneciu al cumpositor Johann Friedrich Reichardt) i anfin an Berlin adonde ancontra Clemenes Bretano atrabeç de quien el conhece scritores i artistas berlinenses cumo, por eisemplo, Ludwig Achin von Arnim. Durante la buolta para Kassel, Wilhelm ancontra tamien Johann Wolfgang von Goethe que aproba ls sous "sfuorços an prol dua cultura basta i squecida".

Zde 1806, ls armanos Grimm tenien reunido cuontas i zde 1807 tenien publicado artigos an rebistas subre mestres trobadors. A partir de 1810, ls armanos Grimm ancóntran-se outra beç juntos an Kassel i an 1811, Jacob publica sue purmeira obra subre ls "mestres cantores almanes" (Uber den altdeutschen Meistergesang).

Depuis de la batailha de Leipzig an 1813, l reino de la Bestfália fui çfeito i l coleijo eileitoral de Heisse restaurado. Jacob Grimm perde, por esso, sou cargo de diretor de la biblioteca rial, mas lhougo ancontra un amprego junto al príncepe-eileitor, cumo secretairo de la lhegaçon. Nessas nuobas funçones diplomáticas, el retorna a Paris an 1814, adonde amprega sou tiempo lhibre an nuobas pesquisas na biblioteca. Se el gustaba de las biaiges, sentie, assi i todo l afastamiento de las pesquisas lhiterárias ne l sou paíç por causa de l afazeres.

Colecionadoresde cuontas i lhendas[eiditar | eiditar código-fuonte]

Wilhelm Grimm nesse meio tiempo habie publicado l sou purmeiro lhibro an 1811,traduçones de lhendas dinamarquesas antigas (Altdänische Heildenlieder). La purmeira obra quemun de ls dous armanos, subre l Hildebrandslied i l Wessobruner Gebet, fui publicada an 1812 i fui seguida an dezembre de l mesmo anho de la purmeira coletánea, Cuontas de la Nino i de l Lhar (Kinder und Hausmärchen), cun tiraige de 900 eisemplares. L purmeiro manuscrito de la cumpilaçon de stórias data de 1810 i apersentaba 51 narratibas. Ls dous armanos screbian tamien ua eidiçon almana de l Eddas, assi cumo ua berson almana de l Remanse de Renart (l Reineke Fuchs), un cunjunto de poemas mediebales trabalhos que quedórun, inda assi, durante mui tiempo, ancumpletos. De 1813 á 1816, ls armanos cuntribuíran eigualmente para la rebista Altdutsche Wälder, dedicada a la lhiteratura almana antiga, mas que solo dura trés númaros.

An 1814, Wilhelm Grimm torna-se secretairo de la biblioteca de l museu de Kassel i anstala-se ne l Wilhemshöher Tor un alojamiento pertenecente a la casa de l príncepe-eileitor de Heisse, adonde Jacob se junta a el quando bolta de Paris. An 1815, Jacob Grimm assiste al Cungresso de Biena na calidade de secretairo de la delegaçon de Heisse i an seguida, retorna la Paris para ua misson diplomática an setembre de 1815. Lhougo depuis, abandona la carreira diplomática para poder dedicar-se sclusibamente al studo,la classeficaçon i al comentairo de la lhiteratura i de la stória. Neste mesmo anho, al lhado dua obra de studos mitológicos (Armentraβi und Armensäule), el publica ua seleçon de antigos remanses spanholes (Silva de remanses biejos).

An 1815, ls armanos Grimm pordúzen l segundo belume de las Cuontas de la Nino i de l Lhar, reimpresso an forma oumentada an 1819. Las notas subre las cuontas de ls dous belumes fúrun publicadas an 1822. Ua nuoba publicaçon que cundensaba ls outros trés belumes nun solo surge an 1825 i cuntribui grandemente para la popularidade de l cuontas. Essa eidiçon fui eilustrada pul armano deilhes Ludwig Emil Grimm. A partir de 1823 apareciu ua eidiçon anglesa eilustrada de las Cuontas de la Nino i de l Lhar. Durante la bida de ls dous armanos aparecírun siete ampressones de la eidiçon cumpleta an trés belumes de las cuontas i dieç de la eidiçon reduzida a un belume solo. La quinquagésima eidiçon, redadeira cun ls outores bibos, yá totalizaba 181 narratibas. Alguas dessas stórias son de fondo ouropeu quemun, tenendo sido tamien arrecolhidas por Charles Perrault, ne l seclo XVII, na Fráncia, l que remete a la eisisténcia dua fuonte quemun.

Seguen-se, antre ls anhos de 1816 i 1818, ls dous tomos de lhendas recolhidas (Deutsche Sagen). Ls dous armanos habien recolhido andefrentemente cuontas i lhendas. Ye defícele separá-los sob critérios temáticos i ls armanos nun ls fazírun de maneira seguida. Inda assi, las cuontas remóntan ne l eissencial a fuontes ourales, anquanto las lhendas fúrun treminadas mais ó menos al mesmo tiempo, zde 1812. La demora de seis anhos de la publicaçon se splica pul trabalho de cumposiçon dun testo publicable. L cunjunto de lhendas nun cunseguiu grande sucesso i nó fui, antoce, reampresso durante la bida de l armanos.

Na eidade de 30 anhos, Jacob i Wilhelm yá habien cunseguido ua posiçon de çtaque por sues numerosas publicaçones. Eilhes bibian juntos an Kassel, cul modesto salário de Wilhelm durante un tiempo. Solo an abril de 1816, Jacob tornou-se segundo bibliotecário an Kassel, al lhado de Wilhelm que yá trabalhaba hai dous anhos cumo secretairo. L trabalho deilhes cunsistie an amprestar, percurar i classeficar las obras. A la par a sues funçones oufeciales, eilhes podien rializar las própias pesquisas, que fúrun cundecoradas an 1819 por un doutorado honoris causa de la Ounibersidade de Marbourg.

Eilhes nun tenerien podido publicar tanto durante estes anhos sin ancurajamiento nin proteçones. Purmeiramente eilhes fúrun sustentados pula princesa Wilhelmine Karoline de Heisse. Depuis de sue muorte an 1820 i la de l príncepe eileitor an 1821, ls armanos mudórun-se cula armana deilhes, Charlotte, para un alojamiento mais simples, antre ua caserna i ua frauga, nun sin cunsequéncias ambaraçosas pa l trabalho deilhes. "Lhotte", que até anton quedaba cula família, se casarie pouco depuis, deixando ls dous armanos que se mudarian bárias bezes i lhebarian ua bida de solteiros durante muitos anhos inda.

La peixon pula lhéngua[eiditar | eiditar código-fuonte]

Menumiento als armanos Grimm an Hanau.

Ye nesse período criatibo que se dá l trabalho de Jacob na sue Gramática Almana. L purmeiro tomo trataba de la flexon, l segundo de la formaçon de las palabras, Jacob trabalha neilha cun furor, sin deixar un manuscrito cumpleto, fazendo amprimir fuolha passado fuolha a la medida que screbie testo suficiente. La ampresson de l purmeiro tomo se stendiu de janeiro de 1818 al berano de 1819, la duraçon eisata de l trabalho del an sue obra. Até 1822, el trabalhará outra beç ne l purmeiro tomo de maneira a ancluir solo studo de l sonidos. Cumo antes, el scribe i faç amprimir las páiginas, percípio que el segue tamien pa l segundo tomo, surgido an 1826. Wilhelm tenie publicado durante esse período bários lhibros subre las runas i ls cantos heiróicos almanes (Deutsche Heildensage), cunsidrados cumo sues obras primas, aparecidos an 1829.

Fui solo passado l casamiento de Wilhelm Grimm cun Heinrietta Dorothea Wild an 1825 que l curso de la bida de ls dous armanos bino a tener algua stablidade. Eilhes cuntinórun a bibir juntos solo até l nacimiento de las ninos de Wilhelm i "Dortchen". An 1829, depuis de respetibamente 13 i 15 anhos de serbício na biblioteca de Kassel, ls dous armanos demíten-se. Depuis de la muorte de l diretor, l príncepe-eileitor de Heisse, Guilherme II de Heisse nun antregou l puosto la Jacob i ls armanos respundírun a la perpuosta de la biblioteca de la Ounibersidade de Göttingen an Hanóber.

Eilhes bíben outra beç juntos, Jacob trabalhaba cumo porsor titular, Wilhelm cumo bibliotecário i, a partir de 1835,tamien cumo porsor. Jacob publica dous tomos suplementares de sue gramática até 1837. El tamien pudo acabar an 1834 l trabalho ampeçado an 1811 subre l Reineke Fuchs, i cumpuso ua obra subre a mitologie germánica (Deutsche Mythologie, 1835). Wilhelm ancarregou-se solico de la terceira ampresson de l Kinder und Hausmärchen an 1837.

Nesse mesmo anho, l rei de Hanóber, de la Gran-Bretanha i de la Eirlanda, Guilherme IV muorre, i la corona de Hanóber passa para sou armano Ernest August I. De tendéncias outoritárias, este debrebe reboga la custituiçon relatibamente lhiberal que habie sido anstituída pul sou predecessor, a la qual ls funcionários habien prestado juramiento. siete porsores de la ounibersidade de Göttingen, antre ls quales Jacob i Wilhelm, assinan ua carta de solene portesto. L rei replica sonerando ls porsores i eisilando trés deilhes de sou stado, antre ls quales, Jacob Grimm i grácias a esto, Ls siete de Göttingen (l Göttinger Sieben) ganhan grande repercusson na Almanha.

Grande decionário alman[eiditar | eiditar código-fuonte]

Ls armanos retornan la Kassel adonde quedan sin amprego até que l rei Frederico Guilherme IV de la Prússia cumbida-los para trabalhar cumo nembros de la academie de ciéncias i porsores na Ounibersidade Humboldt. Ls dous aceitan essa ouferta i se anstalan defenitibamente an Berlin. Jacob fizo, inda assi dibersas biaiges al strangeiro, i fui depuis deputado ne l Parlamiento de Frankfurt an 1848 junto cun bários de sous antigos colegas de Göttingen.

Durante esse período berlinense, ls dous armanos cunsagrórun-se percipalmente a ua obra colossal: la scrita dun decionário stórico de la lhéngua almana, que apersentarie cada palabra cun sue ourige, sue eiboluçon, sous usos i sue seneficado. Mas ls dous habien substimado l trabalho a ser feito. Inda que téngan ampeçado essa tarefa an 1838, passado la buolta de Göttingen, l purmeiro belume aparece solo an 1854 i solo alguns belumes podírun ser eiditados durante la bida deilhes. Bárias geraçones de germanistas daran cuntinidade a esta obra, i ciento i binte i trés anhos depuis, an 4 de janeiro de 1961, l trigésimo segundo belume de l decionário fui anfin publicado. An 1957, ua nuoba rebison desta obra gigantesca fui ampeçada i l purmeiro belume de l trabalho, publicado an 1965. An 2004, l cunjunto de l decionário fui eiditado an forma de CD-ROM pula Eidiçones Zweitausendeines (Frankfurt an Main).

Wilhelm Grimm morriu an 16 de dezembre de 1859. La academie de Berlin screbie an janeiro de 1860: "Ne l die 16 de l redadeiro més morriu Wilhelm Grimm, nembro de la Academie, que fizo brilhar sou nome a la zeignaçon de lhenguista alman i coletor de lhendas i poemas. L pobo alman stá tamien habituado a associá-lo la sou armano mais bielho Jacob. Poucos homes son honrados i amados cumo son ls armanos Grimm, que ne l spácio de meio seclo amparórun-se reciprocamente i fazírun-se coincidos por un trabalho quemun". Jacob solico dou cuntinidade a la obra deilhes até morrer an 20 de setembre de 1863. Ls dous armanos çcánsan juntos ne l çemitério de Matthäus an Berlin-Schöneberg.

Obras[eiditar | eiditar código-fuonte]

Las obras quemuns mais seneficatibas de Jacob i Wilhelm Grimm son: la reunion de cuontas para ninos, la coleçon de lhendas,assi cumo l decionário. Jacob Grimm trouxo cuntribuiçones de purmeira amportança para la lhenguística almana anton nacente, que ajudórun a fundar la gramática stórica i cumparada. Ye na segunda eidiçon de sue Gramática Almana que Jacob çcribe las lheis de la fonética que regúlan la eiboluçon de las cunsuantes nas lhénguas germánicas, coincidas depuis sob l nome de Lei de Grimm. El ye tamien l outor dua Stória de la Lhéngua Almana (Geschichte dar deutschen Sprache).

Percurando ancuntrar las ouriges de la rialidade stórica de sou paíç, ls pesquisadores ancóntran la fantasia, l fantástico, l mítico an temas quemuns de la época mediebal. Cun sues pesquisas, tenien dous oubjetibos básicos: l lhebantamiento de eilemientos lhenguísticos para fundamentaçon de ls studos filológicos de la lhéngua almana i la fixaçon de ls testos de l fulclore lhiterário germánico, spresson outéntica de l sprito nacional. De qualquiera forma, aparece ua grande literatura anfantil para ancantar ninos de to l mundo.

L cumpositor Richard Wagner anspirou-se an bárias lhendas arrecolhidas puls dous armanos para la cumposiçon de sues óperas, assi cumo de la Deutsche Mythologie de Jacob Grimm para sue Tetralogie.

Caratelísticas de las cuontas[eiditar | eiditar código-fuonte]

Na tradiçon oural, las stórias cumpiladas nun éran çtinadas al público anfantil i si als adultos. Fúrun ls armanos Grimm que las dedicórun a las ninos por sue temática mágica i marabilhosa. Fundírun, assi, esses dous ounibersos: l popular i l anfantil. L títalo scolhido pa la coletánea yá eibidencia ua perpuosta eiducatiba. Alguns temas cunsidrados mais cruéles ó eimorales fúrun çcartados de l manuscrito de 1810.

L Romantismo trouxi al mundo un sentido mais houmanitário. Assi, la bioléncia persente nas cuontas de Charles Perrault, dá lhugar a un houmanismo, adonde se çtaca l sentido de l marabilhoso de la bida. Pássan pulas stórias, de forma suabe, dues temáticas an special: la solidariedade i l amor al próssimo. A çpeito de ls aspetos negatibos que cuntínan persentes nessas stórias, l que predomina, siempre son la spráncia i la cunfiança na bida. Ye possible ouserbar essa defrença, cunfrontando-se ls finales de la stória de Chapeuzinho Burmeilho an Perrault, que tremina cul lhobo deborando la nina i la abó, i an Grimm, adonde l caçador abre la barriga de l lhobo, deixando que las dues quéden bibas i felizes anquanto l lhobo morrie cula barriga chena de piedras que l caçador eilhi tenie puosto.

Las Cuontas de Grimm nun son propiamente cuontas de fadas, çtribuindo-se an:

  1. Cuontas de ancantamiento (stórias que apersentan metamorfoses, ó trasformaçones, la maiorie por ancantamento);
  2. Cuontas marabilhosos (stórias que apersentan l eilemiento mágico, subrenatural, antegrado naturalmente nas situaçones apersentadas);
  3. Fábulas (stórias bibidas por animales);
  4. Lhendas (stórias lhigadas al percípio de ls tiempos ó de la quemunidade i adonde l mágico aparece cumo "milagre" lhigado a ua debindade);
  5. Cuontas de enigma ó mistério (stórias que ténen cumo eixe un einigma a ser zbendado);
  6. Cuontas jocosos (houmorísticos ó dibertidos).

La caratelística básica de tales narratibas (qualquier que seia sue spece lhiterária) ye la de apersentar ua porblemática simples, un solo núcleo dramático. La repetiçon, ó reiteraçon, juntamente cula semplicidade de porblemática i de la strutura narratiba, ye outro eilemiento custitutibo básico de las cuontas populares. De la mesma forma que la semplicidade de la mente popular, ó de la anfantil, repudie las struturas narratibas cumplexas (debido a la deficuldade de cumprenson eimediata que eilhas aperséntan), tamien se zeantréssan de la matéria lhiterária que apersente scessiba bariadade, ó nobidades que altéren cuntinamente las struturas básicas yá coincidas.

Essa reiteraçon de ls mesmos squemas na lhiteratura popular-anfantil bai, pus, al ancuontro de la eisigéncia anterior de sous lheitores: apreciáren la repetiçon de situaçones coincidas, porque esso premite l prazer de coincer, por antecipaçon, todo l que bai acuntecer na stória. I mais, dominando, la priori, la marcha de ls acuntecimientos, l lheitor sinte-se siguro anteriormente. Ye cumo se podisse dominar la bida que flui i le scapa.

Bários críticos afirman séren las stórias de l Grimm ancentibadoras de l cunformismo i de la submisson. Inda assi, la premanéncia dessas narratibas, ouriundas de la tradiçon popular, justefica l çtaque dado a estes outores almanes.

Cuontas mais famosos[eiditar | eiditar código-fuonte]

Státua comemoratiba de la stória Ls Musiqueiros de Bremen, an Bremen an 1951