Metalurgie

Ourige: Biquipédia, la anciclopédia lhibre.
Metalurgie (1875)

Metalurgie zeigna un cunjunto de procedimientos i técnicas para straçon, fabricaçon, fundiçon i tratamiento de l metales i sues ligas.

Zde mui cedo, hai mais de dieç mil anhos, l home aprobeitou ls metales para fabricar ferramientas, cumo l cobre, l chombo, l bronze, l fierro, l ouro i la prata tubírun amplo uso na antiguidade.

Ls purmeiros altos-fornos aparecírun ne l seclo XIII. La andústria metalúrgica tubo nuobo ampulso ne l seclo XVIII cula reboluçon andustrial.

Stória de la Metalurgie[eiditar | eiditar código-fuonte]

Cul domínio de l fuogo, surgie la possiblidade de la metalurgie. Cun sceçon de l ouro i, eibentualmente, de la prata, de l cobre, de la platina i de l mercúrio, todos ls metales praticamente eisisten na natureza solo na forma de minérios, esto ye, cumbinados cun outros eilemientos químicos i na forma oxidada, i para straí-lo i "purificá-lo" (esso quier dezir apartar l metal de la sue cumbinaçon einicial i trasformar este an sustáncia simples, ó seia, reduzir sou nox a zero) podemos tener cumo auxílio l porcesso de oxi-reduçon (eiletrólise andustrial).

La palabra “metal” ben de l griego i quier dezir “percurar, sondar”. L ouro cumpone 1/200 000 000 de la costra terrestre, i ye un de ls metales mais ralos. Mas probablemente fui l purmeiro metal a ser çcubierto, satamente por eisistir quaije siempre an forma de pepita, cuja quelor ye un amarielho guapo i que chama la atençon. Era stremamente pesado, podie ser ousado cumo ornamiento por ser brilhante i podie ser moldado nas mais bariadas formas, pus nun era mui duro. Para alhá desso, era permanente, ua beç que nun oxidaba nin deterioraba.

Ye probable que l ser houmano tenga ampeçado sou trabalho cul ouro hai mais de dieç mil anhos. L ouro i, até cierto punto, la prata i l cobre éran baliosos debido a la sue beleza i raridade i tornórun-se un meio de troca i ua ótima maneira de se armazenar riquezas. Por buolta de 640 a.C., ls lídios de la Ásia Menor ambentórun las moedas, pedaços de lhiga de ouro i prata cun peso detreminado, cunhados cun un brason de l gobierno para garantir sue outenticidade.

Probablemiente, la purmeira porduçon de metal fui oubtida acidentalmente, al se poner ciertos minérios de stanho ó de chombo nua fogueira. L calor dua fogueira (cerca de 200 °C) i l carbon son suficientes para derreter i purificar estes minérios, porduzindo un pouco de metal. Depuis, l stanho i chombo tamien puoden ser derretidos i moldados nua fogueira quemun.

Las purmeiras cuntas de chombo coincidas atualmente fúrun ancontradas an Çatalhuyuk, na Anatólia (atual Turquia), tenendo sido datadas de 6500 a.C. Nun stá claro subre quando ls purmeiros artefatos de stanho fúrun moldados, pus este ye un metal mui mais ralo que l chombo. Ls purmeiros moldes de stanho poderien tener sido tamien reutilizados mais tarde an misturas cun outros metales i, assi, tenéren-se perdido sous registros.

Ambora l chombo seia un metal relatibamente quemun, ye mui macio para tener grande outelidade, de modo que l ampeço de la metalurgie de l chombo nun tubo ampato seneficatibo ne l mundo antigo. Para serbir cumo ferramienta, outro metal mais duro era neçairo i, assi, surgiu l cobre.

L cobre[eiditar | eiditar código-fuonte]

Cobre

L período calcolítico, ó eidade de l cobre, queda antre la eidade de la piedra polida, ó neolítico, i la eidade de l bronze.

L cobre natibo era coincido por alguas de las mais antigas ceblizaçones que se ten ambora i ten sido outelizado pul menos hai dieç mil anhos - adonde atualmente ye l norte de l Eiraque fui ancontrado un colar de cobre de 8.700 a.C. Mas, l çcubrimiento acidental de l metal puode tener ocorrido la bários milénios .

Habie alguns argumientos de que l cobre serie l purmeiro metal a tener sido oubtido acidentalmente an fogueiras, mas esso parece amprobable, ua beç que fogueiras nun son calientes l suficiente para derreter minérios de cobre nin cobre metálico. Un camino mais probable puode tener sido atrabeç de l fornos de cerámica, ambentados na Pérsia (Eiran) por buolta de 6000 a.C. Fornos de cerámicas, para alhá de, lhogicamente, porduziren cerámica, tamien podien derreter ciertos quartzos de defrentes quelors para bitrificar i tornar basos de cerámica queloridos; acunte que la malaquita (un minério de cobre oxidado) ye ua piedra berde quelorida, i un oleiro que tentasse porduzir algun bidro cun malaquita acabarie oubtendo cobre metálico. Assi puode tener ampeçado la metalurgie de l cobre.

L purmeiro artefato de cobre moldado coincido ye la cabeça dun martielho ancontrada an Can Hasan, Turquia Central, sendo datado de 5000 a.C.

Ambora na época fusse un metal ralo, andícios apuntan que l cobre fui outelizado ne l leste de la Anatólia an 6500 a.C. an Alaca, necrópole pré-hititas. An dibersos sítios daquela region eisisten oubjetos que repersentan touros i cerbos de l metal. Tamien fúrun ancontradas obras de joalherie i ouribesarie, que se presumen tener la mesma dataçon.

An 3500 a.C. aprossimadamente, acradita-se que tenga habido un rápido zambolbimiento de la metalurgie na region de la Mesopotámia - i que este puode tener proporcionado l crecimiento tecnológico daquela region.

Eisisten andícios an dibersos sítios que an aprossimadamente 3000 a.C., ferramientas de cobre se disseminórun pul Ouriente Médio chegando a atingir culturas neolíticas na region de la Ouropa.

Na Spanha i na Hungria, regiones an que l cobre ye abundante, las tribos nómades fazien usos de oubjetos daquel metal, difundindo-lo pula region.

L cobre gerou algun ampato ne l mundo antigo, pus porduzia buonas armas i armaduras razoables, mas inda era mui macio para porduzir ferramientas de corte úteles. Cunsequentemente, la metalurgie de l cobre nun sustituiu la manufatura de armas i ferramientas de piedra, que inda porduzian láminas superiores.

Bronze[eiditar | eiditar código-fuonte]

Fexeiro:Bronze age weapones Romania.jpg
Armas i ornamientos de bronze

L bronze ye ua lhiga de cobre cun un metalóide chamado arsénio ó de cobre cul metal stanho. La adiçon de arsénio ó de stanho ne l cobre oumentou dramaticamente sue dureza, porduzindo armas i armaduras eicelentes. L coincimiento de la metalurgie de l bronze permitiu als reis superar sous einimigos i causou tal reboluçon que marcou l fin de la Eidade de la Piedra i l ampeço de la Eidade de l Bronze. Antretanto, passórun-se milénios até que l bronze podisse ser ousado por suldados quemuns i por cidadanos, tenendo sido, por mui tiempo, artigo de lhuxo de la nobreza.

Ls purmeiros bronzes de cobre/arsénio son de la.Fúrun ousados por mui tiempo até séren sustituídos puls bronzes modernos de cobre/stanho por buolta de 1500 a.C. Nun se sabe al cierto se ls ferreiros que porduzian bronze de cobre/arsénio adicionában cunscientemente minérios de arsénio ó se splorában minas de cobre que afortunadamente cuntinhan arsénio cumo cuntaminante.

Ls purmeiros bronzes de cobre/stanho datan de 3200 a.C., outra beç de la Ásia Menor. Ls bronzes de cobre/stanho son mais duros i durables que ls de cobre/arsénio i, para alhá desso, l trabalho cun arsénio nun ye siguro, ua beç que l arsénio ye un eilemiento benenoso, podendo tener sido l purmeiro “mal andustrial” a atormentar l home. Todo esso cuntribuiu para tornar ousoleto l bronze de cobre/arsénio.

Cumo ls ferreiros daprendírun a porduzir bronze cun cobre i stanho tamien ye un mistério. Tal coincimiento probablemente surgiu por un feliç acidente: pula cuntaminaçon de stanho an minérios de cobre, ambora, por buolta de 2000 a.C., sábamos que l stanho yá era minerado para la porduçon de bronze. Esto ye surprendente, bisto que l stanho ye un metal semi-ralo, i mesmo un minério rico an stanho cumo la cassiterita cuntén solamente 5% del. Eigualmente, la cassiterita perece ua peinha quemun, sendo neçairo halblidades speciales (ó strumientos speciales) para ancontrá-la. Mas, qualesquier téngan sido ls passos para se daprender subre l stanho, el yá era bien cumprendido an 2000 a.C.

Antre las mais notables relíquias de la Eidade de l Bronze stan las scrituras épicas Eilíada i Odisséia, nas quales ls guerreiros lhutában cun armaduras de bronze i cun lanças cujas puntas éran de bronze.

L minério de cobre nun ye quemun, i las ceblizaçones que usórun l bronze antensamente çcubriran tener saurido l suprimiento lhocal, tenendo que amportar grandes quantidades de outros paíçs. L minério de estanho era inda pior. L cobre yá nun ye un cumponente quemun de la costra terrestre, mas l stanho l ye menos inda. Aliás, l stanho ye quinze bezes mais ralo que l cobre. Esso querie dezir que pul anho 2500 a.C., tiempo an que inda se ancontraba l cobre an bários lhocales de l Ouriente Médio, l suprimiento lhocal de stanho parecie tener-se saurido cumpletamente.

Fui la purmeira beç na stória que ls homes anfrentórun l sgotamiento dun recurso natural; nun solo un sgotamiento temporário, cumo l de l alimento an tiempos de seca, mas si permanente. Las minas de stanho esbaziórun-se i nunca mais tornarian la se anchir.

Fexeiro:Copper Angot Crete.jpg
Lingote de cobre ancontrado an Creta

A menos que l ser houmano pretendisse se ajeitar cul bronze eisistente, nuobos suprimientos de stanho tenerien que ser ancontrados an algun lhugar. La busca cuntinou por árias cada beç mais amplas i, por buolta de 1000 a.C., ls nabegadors fenícios ultrapassában la region Mediterránea i talbeç yá chegassen la regiones tan çtantes quanto Índia, África i Ouropa.

Mas, nesse anterin, zambolbera-se ua técnica de oubtençon de l fierro a partir de sous minérios an 1300 a.C., na Ásia Menor. L fierro era de purificaçon mais defícel. Eisigie ua temperatura mais alta, i la técnica de la outelizaçon de l carbon begetal para esse propósito lhebou algun tiempo para se zambolber.

Alguns afirman que la Eidade de l Bronze ampeça ne l período calcolítico, mas la lhiga nesta época era pouco outelizada. La debison de l período inda ye polémica, esto acuntece debido a la dibersidade cultural de ls pobos de las mais dibersas regiones.

La forma ancontrada para minimizar la polémica fui debedindo la Eidade (Período) de l Bronze an trés períodos: Eidade (Período) de l bronze antigo, (Período) Eidade de l bronze média i Eidade (Período) de l bronze recente.

Eidade (Período) de l bronze antigo[eiditar | eiditar código-fuonte]

Eidade (Período) de l bronze média[eiditar | eiditar código-fuonte]

  • Eidade ó período de l bronze médio, se ampeça an aprossimadamente 2700 a.C. na region de Creta i an 2000 a.C. na region cuntinental, ando até 1600 a.C. an ambas. Nesta época la metalurgie tubo predomináncia de basos, peças de arte, i ferramientas. Las armas apersentában grandes dimensones.

Eidade (Período) de l bronze recente[eiditar | eiditar código-fuonte]

Outra lhiga metálica amportante surgida ne l período antre 1600 i 600 a.C. ye ua mistura de cobre i zinco, chamada laton. Esta fui outelizada mais recentemente puls Roma na cunhaige de moedas. Polido, i dependendo de sue cumposiçon, l lhaton ten coloraçon praticamente idéntica a la ciertas lhigas de ouro-prata, diferindo solo an sue massa.

Fierro[eiditar | eiditar código-fuonte]

Heimatita

Cumo la maiorie de metales, l fierro nun ye ancontrado na costra terrestre an sou stado eilementar, i si cumbinado cul oxigénio ó cul alxofre. Sous minérios mais quemuns son la heimatita (Fe2O3) i la pirita (FeS2). L fierro funde a la temperatura de 1370°C i, an stado puro, ye un metal relatibamente macio.

Ancontra maior outelidade an ferramientas na forma de aço, ua lhiga de fierro cun carbono bariando antre 0,02 i 1,7%. Quando fundido na persença de carbono, l fierro dissolbe, al cuntrário de l cobre, cunsidrables quantidades de carbono, a las bezes chegando a 6%. Tal quantidade de carbono ne l fierro torna-lo salagre, i tales lhigas nun puoden mais ser chamadas de aço.

La straçon de fierro de sous minérios acuntece cula lhigaçon de las ampurezas (oxigénio ó alxofre) cul carbono. Cumo la própia taxa de oxidaçon oumenta debrebe para alhá de l 800°C, ye amportante que la fundiçon ocorra nun ambiente cun pouco oxigénio.

Un aglomerado de cristais de pirita, 12 cn

L artefato de fierro mais antigo de l mundo ye un strumiento de quatro lhados datado de aprossimadamente 5000 a.C. Fui ancontrado nua sepultura de Samarra, norte de l Eiraque. Solo outros treze oubjetos de fierro son mais antigos que 3000 a.C., todos ancontrados an trés sítios de l Ouriente Médio: trés sferas pequeinhas fúrun ancontradas ne l nible de habitaçones an Tepe Sialk, norte de l Eiran, datado de 4600-4100 a.C., nuobe cuntas fúrun ancontradas nas sepulturas de l Gerzeh (cemitéio de l período pré-dinástico), Eigito, datado de 3500-3100 a.C. i un anielho aprossimadamente desta mesma eidade fui ancontrado nua sepultura de Armant, tamien ne l Eigito.

La produçon deste de l fierro poderie, antretanto, tener-se ampeçado antes destas datas, ua beç que la mala cunserbaçon de las peças de fierro supone que outras mais antigas, que poderien tener eisistido, nun tenerien chegado al nuosso tiempo. Cul tiempo, l fierro se trasforma an ferrugen i acaba se çfazendo an .

Antre 3000 a.C. i 2000 a.C. crecente númaros de oubjetos de fierro fraugado (çtinto de l fierro meteórico pula falta de níquel) surge na Ásia Menor, Eigito i Mesopotámia.

Na Ásia Menor, ocasionalmente usaba-se fierro fraugado para armas ornamentales: un punhal cun lhámina de fierro i cabo de bronze fui recuperado dun túmulo hático de 2500 a.C. L rei eigípcio Tutankhamon, que morriu an 1323 a.C., fui anterrado cun un punhal de fierro cun cabo de ouro. An Ugarit, antiga cidade na atual Síria, recuperou-se ua antiga spada eigípcia cul nome de l faraó Mernetah (que reinou de 1213 a.C. a 1203 a.C.), assi cumo un machado de batailha cun lhámina de fierro i cabo de bronze decorado de ouro. Sabe-se que ls antigos hititas trocórun fierro por prata (l fierro balia 40 bezes mais que la prata) cula Assíria.

Mas l fierro nun sustituiu l bronze cumo percipal metal ousado para armas i ferramientas, anque alguas tentatibas. La metalurgie de l fierro eisigie mais cumbustible i trabalho que la metalurgie de l bronze, i la qualidade de l fierro porduzida puls purmeiros ferreiro puode tener sido anferior al de l bronze cumo material para ferramientas. Mas, antre 1200 i 1000 a.C., ferramientas i armas de fierro sustituíran las de bronze an to Ouriente Médio. Este porcesso parece tener ampeçado ne l ampério Hitita an torno de 1300 a.C., ó talbeç ne l Xipre i sul de la Grécia, adonde artefatos de fierro dominan l registro arqueológico passado 1050 a.C. Por buolta de 900 a.C., la Mesopotámia staba totalmente na Eidade de l Fierro, i la Ouropa Central por buolta de 800 a.C. La rezon para esta adoçon repentina de l fierro permanece un tópico de l debate antre arqueólogos. Ua teorie proeminente ye que las guerras i las maciças migraçones que se ampeçórun al redror 1200 a.C. tenerien anterrompido l comércio regional de stanho, fuorçando la mudança de l bronze pa l fierro. L Eigito, antretanto, nun spriénciau ua trasiçon tan rápida de l bronze al fierro: ambora ls metalúrgicos eigípcios porduzissen artefatos de fierro, l bronze cuntinou difundido até passado sue cunquista pula Assíria, an 663 a.C.

Porduçon de Fierro na Antiguidade[eiditar | eiditar código-fuonte]

Para todos nós, la eideia de la metalurgie de l fierro stá associada a la eimaige de las grandes centrales núclear siderúrgicas modernas, nas quales l gigantismo parece ser un atributo andispensable. Inda assi, l fierro i mesmo l aço se fabrican zde remota antiguidade, debendo antoce eisistir, necessariamente, meios mais fáceles para sue oubtençon.

Forno antigo (1700)

De fato, ye mui fácele oubter-se fierro metálico, specialmente a partir dun mineral chamado limonita. De 700°C an delantre, l minério yá ampeça a derreter. Ls purmeiros fornos para porduçon de fierro éran de barro, cun ua abiertura na parte superior para la fumaça salir i outra na parte anferior, pa l aire antrar; anche-se l forno cun camadas alternadas de lenha i minério de fierro. Se la cumbuston ocorrer a cuntento, bocé ten la porbablidade de oubter ua cierta quantidade de fierro. Esse fierro tamien ye chamado de lupa, nun chega a fundir-se cumpletamente i se apersenta sob la forma dues bolas, cun porçones de minério aderidas, que son apartadas depuis, calecendo l material outra beç al rubro i fraugando-las cul malho. Ls pedaços de minério que inda se ancontran relatibamente puros son salagres i se çprenden anquanto la massa de fierro metálico, que ye maleable se torna, pula fraugadura, cumpata i coerente.

L fierro fraugado puode ser carburado. La carburaçon sirbe para trasformar l fierro, que ye macio, nun aço mais duro. La carburaçon ye feita mantendo-se l fierro fraugado an brasas de carbon por algun tiempo. Ne l ampeço de la Eidade de l Fierro, ls ferreiros yá tenien çcubierto que l fierro repetidamente reforjado i carburado porduzia un metal de melhor qualidade. La témpera por resfriamiento de l aço tamien yá era coincida naqueilha época. L aço temperado mais antigo ye ua faca de aço ancontrada ne l Xipre i datada de 1000 a.C.

L fierro porduzido a partir de l minério, mas, a las bezes era sastifatoriamente duro i resistente. Esso nun ocorria siempre, mas cun frequéncia suficiente para que ls metalúrgicos lhabutassen na refinaçon de l fierro. Acabou-se çcubrindo que la adiçon de l carbon begetal al fierro an quantidade adequada l andurecie. Porduzia l que hoije chamamos de “superfice de aço”.

An 900 a.C., ls siderúrgicos daprendírun a fazer esso propositadamente, i la Eidade de l Fierro ampeçou. Repentinamente, la scasseç de l cobre i de l stanho nun tenie mais amportança. Este ye un eisemplo de cumo ls homes ténen lhidado cul sgotamiento de recursos ne l curso de la stória. An purmeiro lhugar, antensificórun la busca de nuobas probisones i, an segundo, ancontrórun sustitutos. Esse fui l método de oubtençon de fierro na antiguidade i, possiblemente, tamien na pré-stória.

Porduçon de Fierro na Eidade Média[eiditar | eiditar código-fuonte]

Na Alta Eidade Média, l porcesso siderúrgico corriente era l de la frauga catalana, que cunsiste nun pequeinho forno drento de l qual se coloca l minério junto cun carbon de madeira, ansuflando-se aire por meio dun fole, mobido la braço ó mediante fuorça animal. L éxito melhor que ne l porcesso de la anterior, cun fornos de lhupa, pus l aire ye soprado para drento de l forno i la cumbuston alcança maiores temperaturas. Mas tamien na frauga catalana l fierro nun chega a derreter cumpletamente.

Barras de níquel

Durante todos esses milénios i até passado relatibamente recente, la siderurgie fui, por eiceléncia, ua atebidade florestal. Praticaba-se nas florestas, nun númaro de pequeinhos stablecimentos, cundicionados pula fácele oubtençon de cumbustible (madeira). Tales stablecimientos tenien caráter itinerante, pus acumpanhában la retraçon de la floresta, a la medida que esta iba sendo çtruída. Tamien ne l Brasil, notadamente an Minas Gerales, la siderurgie propiciou an fraugas semelhantes, que tubírun grande parte de la respunsablidade ne l çflorestamento daquela region

Atrabeç de la stória, zde la çcubierta de la metalurgie, la outelizaçon de l metal ten oumentado, i de forma acelerada. Çcubriran-se nuobos métodos de fabricaçon de l aço ne l seclo XIX, i ls metales çconhecidos als antigos, cumo l cobalto, l níquel, l banádio, l nióbio i l tungsténio, fúrun outelizados an cumbinaçon cul aço, formando lhigas de metal de dureza i propiadades inusitadas. Zambolbírun-se métodos de oubtençon de l alumínio, de l magnésio i de l titánio, metales que ténen sido ousados para custruçones an grande scala.

Metalurgie de l Fierro na Índia[eiditar | eiditar código-fuonte]

Coluna de fierro na Índia

Talbeç yá an 300 a.C., i cierta mente por buolta de 200 a.C., aço de la alta qualidade stubisse sendo porduzido ne l sul de la Índia(Ceilon nun ye Índia) atrabeç dua técnica que, mais tarde, serie chamada “aço de crisol” puls ouropeus. Nesta técnica, fierro de alta pureza, carbon i éran misturados nun crisol i calecidos até que l fierro derretisse i absorbisse l carbono. Ua de las eibidéncia mais antigas de metalurgie de l fierro fui ancontrada na ária de Samanalawewa, an Sri Lhanca, adonde miles de sítios fúrun ancontrados (Juleff, 1996).

De modo surprendente i antrigando ls cientistas, ancontra-se an Nuoba Deli, Índia, la einorme coluna de fierro de Qtar Al-Minar, fabricada por hindus hai 2,5 mil anhos i que pouco anferrujou. La técnica ampregada para la oubtençon de fierro cun tal resisténcia a la corroson inda ye matéria de debate.

Metalurgie de l Fierro na China[eiditar | eiditar código-fuonte]

Arqueólogos i storiadors debaten se la metalurgie de l fierro baseada ne ls fornos de lhupa jamales difundiu-se de l Ouriente Médio a la China. Al redror 500 a.C., antretanto, metalúrgicos ne l stado de Wu, leste de la China, zambolbírun ua tecnologie de fundiçon de l fierro que nun serie praticada na Ouropa até épocas mediebales tardies. An Wu, ls fornos de fierro chegában la temperaturas de 1130°C, caliente l bastante para séren cunsidrados altos-fornos. La esta temperatura, l fierro cumbina-se cun 4.3% de carbono i derrete. Cumo un líquido, l fierro puode ser puosto an moldes, un método mui mais trabalhosos que l fraugamiento andibidual cada peça de fierro a partir dua lhupa.

Moldes de fierro son frágeis i amprópios para ferramientas de choque. Puode, antretanto, ser decarborizado la aço ó fierro fraugado calecendo-se por bários dies. Na China, estes métodos de fundiçon de fierro difundiran-se pa l sul i norte, i, por 300 a.C., l fierro éran l material preferido an to China para la maiorie de las ferramientas i armas. Ua fóia coletiba ancontrada na porbíncia de Heibei(nordeste de la China), datada de l terceiro seclo antes de Cristo, cuntén dibersos suldados anterrados cun sues armas i outros eiquipamentos. Ls artefatos recuperados desta fóia son feitos de bários tipos de fierro fraugado i moldado, de aço temperado, cun solo algua armas, probablemente ornamentales, de bronze.

Durante la dinastie Han (202 a.C.-220 a.C.), la metalurgie chinesa de fierro chegou a ua scala i ua sofisticaçon nun alcançadas ne l Oucidente até l seclo XVIII. Ne l purmeiro seclo, l gobierno Han stableciu la metalurgie de l fierro cumo monopólio estatal i custruiu ua série de grandes alto-fornos na porbíncia de Heinan, cada un capaç de porduzir dibersas toneladas de l fierro por die. Por esta época, ls metalúrgicos chineses çcubriran cumo porduzir fierro fraugado a partir de fierro-gusa, mobimentando-lo derretido an cuntato cul aire até perder la maior parte de sou carbono.

Durante la mesma época, ls metalúrgicos chineses çcubriran que fierro fraugado i fierro fundido poderien ser derretidos i misturados, resultando nua lhiga cun cuntenido antermediário de carbono, esto ye, l aço. D'acuordo cula lenda, la espada de Lhiu Vang, l purmeiro amperador de l período Han, fura feita desta forma. Alguns testos de la era mencionan “harmonizar l duro i l macio”, ne l cuntesto de la metalurgie de l fierro.

Para adonde apuntan las pesquisas[eiditar | eiditar código-fuonte]

Las pesquisas apuntan que l período adonde la eidade de l bronze de fato se firmou tecnologicamente fui antre 4000 a.C. i 2000 a.C. (andependientemente de las polémicas). Ua pista amportante subre la disseminaçon de la metalurgie fui ancontrada ne l norte de la Síria, nua lhocalidade chamada Ugarit. Custa que fúrun ancontrados ferramientas dibersos de bronze datados an torno de 3000 a.C.

Biblos[eiditar | eiditar código-fuonte]

Sabe-se tamien que Biblos era un porto de anfluéncia eigípcia que se lhocalizaba na region de la cuosta fenícia an torno de 2000 a.C. Fúrun ancontrados naqueilha region alguns sítios cuntendo túmulos cujos anteriores cuntinhan punhales, facas i harpas de bronze, para alhá de basos de prata. Estas çcubiertas probórun haber adiantado stado tecnológico de la metalurgie naqueilha region.

Scandinábia i Almanha[eiditar | eiditar código-fuonte]

Peças de bronze datadas de 1500 a.C. la 1200 a.C. fúrun ancontradas nas regiones de la Scandinábia i de la Almanha, estes oubjetos éran pulseiras i spadas, para alhá de outros ferramientas trabalhados artisticamente. Muitas peças ancontradas nas mais dibersas regiones de la Ouropa tenien l formato de cisnes, i spirales que aparentemente repersentában serpentes.

Ouriente Médio[eiditar | eiditar código-fuonte]

L Ouriente Médio, suponen ls storiadors, fui l brício de la metalurgie primitiba, pus fui nesta region adonde se ancontrórun ls andícios mais antigos subre esta atebidade houmana. Ferramientas de fierro datados an torno de 1200 a.C. fúrun ancontrados an dibersos sítios.

Roma[eiditar | eiditar código-fuonte]

Roma tubo papel amportante ne l zambolbimiento de las tecnologies de fundiçon i straçon de l metales. La prata i l ouro puros ó an lhiga, por eisemplo, an torno de l seclo V a.C., passórun a ser outelizados puls romanos an adornos i ferramientas. La metalurgie era ousada para sculpir mulhieres znudas, l que era ua forma de arte de la época.