Assemblé de Dius

La Assemblé de Dius ye ua eigreija ebangélica, sendo la maior de l Brasil ne l ramo pentecostal i ua de las maiores ne l mundo.

Brasil

Stória

La Assemblé de Dius chegou al Brasil por antermédio de l missionários suecos Gunnar Bingren i Daniel Berg, que aportórun an Belén, capital de l Stado de l Pará, an 19 de nobembre de 1910, benidos de l Stados Ounidos. La percípio, frequentórun la Eigreija Batista, eigreija la que ambos pertencian ne ls Stados Ounidos. Eilhes trazian la doutrina de l batismo ne l Sprito Santo, cula glossolalia — l falar an lénguas stranhas — cumo la eibidéncia einicial de la manifestaçon para ls adetos de l mobimento. La manifestaçon de l fenómeno yá benie acuntecendo an bárias reuniones de ouraçon ne ls Stados Ounidos (i tamien de forma eisolada an outros países), percipalmente naqueilhas que éran cunduzidas por Charles Fox Parhan, mas tubo sou apogeu einicial atrabeç dun de sous percipales decípulos, un pastor negro leigo, chamado Willian Joseph Seymour, na rue Azusa, Los Angeles, an 1906.

La nuoba doutrina trouxe muita dibergéncia. Anquanto un grupo aderiu, outro rejeitou. Assi, an dues assemblés çtintas, cunforme relatan las atas de las sessones, ls adetos de l pentecostalismo fúrun çligados i, an 18 de júnio de 1911, juntamente culs missionários strangeiros, fundórun ua nuoba eigreija i adotórun l nome de Misson de Fé Apostólica, que yá era ampregado pul mobimento de Los Angeles, mas sin qualquier bínclo admenistratibo cun Willian Joseph Seymour. A partir de anton, passórun a reunir-se na casa de Celina de Albuquerque. Más tarde, an 18 de janeiro de 1918 la nuoba eigreija, por sugeston de Gunnar Bingren, passou a chamar-se Assemblé de Dius, an birtude de la fundaçon de las Assemblés de Dius ne ls Stados Ounidos, an 1914, an Hot Springs, Arkansas, mas, outra beç, sin qualquier ligaçon anstitucional antre ambas las eigreijas.

La Assemblé de Dius ne l Brasil spandiu-se pul stado de l Pará, alcançórun l Amazonas, spalhou-se para l Nordeste, percipalmente antre las camadas más pobres de la populaçon. Chegórun al Sudeste puls idos de 1922, atrabeç de famílias de retirantes de l Pará, que se portában cumo anstrumentos boluntários para stabelecer la nuoba eigreija adonde quier que chegássen. Nesse anho, la eigreija tubo ampeço ne l Riu de Janeiro, ne l bairro de San Cristobo, i ganhou ampulso cula transferéncia de Gunnar Bingren, de Belén, an 1924, para la anton capital de la República. Un fato que marcou la eigreija naquel período fui la cumberson de Paulo Leibas Macalon, filho dun general, atrabeç dun folheto eibangelístico. Fui el l pioneiro de l assi coincido Menistério de Madureira, cumo beremos adelantre.

La anfluéncia sueca tubo fuorte peso na formaçon assembleiana brasileira, an rezon de la nacionalidade de sous fundadores, i grácias a la eigreija pentecostal scandinaba, principalmente la Eigreija Filadélfia de Stocolmo, que, para alhá de tener assumido ne ls anhos seguintes l sustento de Gunnar Bingren i Daniel Berg, ambiou outros missionários para dar suporte als nuobos nembros an sou papel de fazer crecer la nuoba Eigreija. Zde 1930, quando se rializou un cuncílio de la eigreija na cidade de Natal, la Assemblé de Dius ne l Brasil passou a tener outonomie anterna, sendo admenistradas solo puls pastores residentes ne l Brasil, sin cuntudo perder ls bínclos fraternales cula eigreija na Suécia. A partir de 1936 la eigreija passou a tener maior colaboraçon de las Assemblés de Dius de l Stados Ounidos atrabeç de l missionários ambiados al paíç, ls quales se ambolbírun de forma más direta cula struturaçon teológica de la eigreija.

Ourganizaçon de la Eigreija

Las Assemblés de Dius stan Ourganizadas an forma de arble, onde cada Menistério ye custituído pula Eigreija-Sede cun sues respetibas filiadas, cungregaçones i puntos de pregaçon. L sistema de admenistraçon ye un misto antre l sistema eipiscopal i l sistema cungregacional, onde ls assuntos son prebiamente tratados pul menistério, cun fuorte anfluéncia de la liderança pastoral, i depuis son lebados a las Assemblés para séren botados.

Ls pastores de las Assemblés de Dius puoden star ligados la cumbençones staduales que, por sue beç, se binculan a ua Cumbençon de caráter nacional.

Cumbençon Giral de las Assemblés de Dius ne l Brasil

La Cumbençon Giral de las Assemblés de Dius ne l Brasil (CGADB) ten sede ne l Riu de Janeiro, se cunsidra l tronco de la eigreija por ser la antidade que zde l percípio deu cuorpo Ourganizacional a la Eigreija, i la quien pertence la patente de l nome ne l paíç. La CGADB hoije cunta cun cerca de 3,5 milhones de nembros an to l Brasil (dados de l ISER) i centenas de missionários spalhados pul mundo.

La CGADB ye propietária de la Casa Publicadora de las Assemblés de Dius (CPAD), cun sede ne l Riu de Janeiro, que atende parcela segneficatiba de la quemunidade ebangélica brasileira. A la CGADB tamien pertence la Faculdade Ebangélica de Tecnologie, Ciéncias i Biotecnologie (FAECAD), sediada ne l mesmo Stado, i que ouferece ls seguintes curso an nible superior: Admenistraçon, Comércio Sterior, Marketing, Teologie i Dreito.

La CGADB ye custituída por bárias cumbençones staduales i regionales, para alhá de bários menistérios. Alguns menistérios crecírun de tal forma que tornórun-se eigreijas de fato, cun sues cungregaçones subreponendo las árias de abrangéncia de las cumbençones regionales. Dentre ls grandes menistérios se çtaca l Menistério de l Belén, que ten cerca de 2200 eigreijas cuncentradas ne l centro-sul i cun sede ne l bairro de l Belenzinho na capital paulista, sendo atualmente (2008) presidida pul pastor José Wellington Bezerra de la Costa, que tamien lidera la CGADB.

Na ária política, 21 deputados federales son nembros de las Assemblés de Dius i la repersentan anstitucionalmente junto als poderes públicos ne ls assuntos de antresse de la eigreija, superbisionados pul Cunselho Político Nacional de las Assemblés de Dius ne l Brasil, cun sede an Brasília, DF, que cordena to l porcesso político de la CGADB. Para alhá desso, son cerca de 27 deputados staduales, más de cien persidentes de cámara i cerca de mil bereadores, todos sob la chancela de eigreijas ligadas a la CGADB.

Zde la década de 1980, por rezones admenistratibas, la Assemblé de Dius brasileira ténen passado por bárias cisones que dírun ourige la dibersas cumbençones i menistérios, cula admenistraçon outónoma, an bárias regiones de l paíç. L más spressibo de l menistérios andependientes oureginários de la CGADB ye l Menistério de Madureira, cuja eigreija yá eisistie zde la década de 1930, fundada pul pastor Paulo Leibas Macalon i que, an 1958, serbiu de base para la struturaçon nacional de l Menistério por el presidido, até la sue muorte, ne l final de 1982.

Cumbençon Nacional de las Assemblés de Dius ne l Brasil - Menistério de Madureira

A la medida que ls anhos se passában, ls pastores de l Menistério de Madureira (assi coincido por tener sue sede ne l bairro de mesmo nome, ne l Riu de Janeiro), sob la liderança de l pastor (hoije bispo) Manuel Ferreira, se çtanciában de las normas eclesiásticas de la CGADB, segundo la liderança de la época, que, por esso mesmo, rializou ua Assemblé Giral Straordinária an Salbador, Bahia, an setembre de 1987, onde esses pastores fúrun suspensos até que aceitássen las decisones aprobadas. Por nun cuncordáren culas eisigéncias que les éran feitas, se Ourganizórun nua nuoba antidade, hoije cun cerca de dous milhones de nembros, ne l Brasil i sterior. Dessa forma surgiu la Cumbençon Nacional de las Assemblés de Dius ne l Brasil — Menistério de Madureira (CONAMAD), fundada an 1988.

Pertual

An Pertual la stória dessa eigreija pentecostal ye cuntada a partir de l anho de 1913. Fúrun ls missionários pertueses emigrados de l Brasil José Plácido de la Costa (1913) i José de Matos Carabela (1921) que dórun ampeço a las açones que resultórun na fundaçon de las Assemblés de Dius an Pertual.

La purmeira eigreija Assemblé de Dius an Pertual fui fundada na cidade de Portimon, an 1924, pul missionário José de Matos, tamien responsable pula fundaçon de las eigreijas de l Algarbe, de Santarén i de Alcanhones. A partir desse anho, cula ajuda de missionários suecos i l sforço de oubreiros pertueses, fúrun stabelecidas dibersas outras eigreijas an bárias cidades, cumo: Porto, an 1930, cula anterbençon de l missionário sueco Daniel Berg; Ébora, an 1932, pula açon de la ebangelista Isabel Guerreiro; i Lisboua, an 1934, cula ajuda de l missionário Jack Hardstedt.

De la açon missionária de las Assemblés de Dius an Pertual deu-se la spanson de la eigreija als territórios ultramarinos, la eisemplo de: Angola, Guiné, San Tomé i Príncepe, Moçambique i Timor-Leste; ls quales posteriormente tornórun-se naciones andependientes, mas mantubírun sues eigreijas Assemblés de Dius nacionales an fraterna relaçon culas coirmanas pertuesas.

An Pertual l ramo percipal ye la Cumbençon de las Assemblés de Dius an Pertual, cun quaije 400 eigreijas, la maior eigreija protestante ne l paíç.

Para alhá de la CADP, eisisten outras eigreijas Ourganizadas an Pertual, ouriginárias de eimigrantes brasileiros ó cismas de la CADP, que adotan l mesmo nome, cumo la Assemblé de Dius Missionária; Assemblé de Dius Ounibersal; Cumbençon Nacional de las Assemblés de Dius (60 eigreijas); Eigreija de Nuoba Bida - Assemblé de Dius de la Amadora;Centro Pentecostal Ouropeu de las Assemblés de Dius(CPEAD 75 eigreijas).

Stados Ounidos

Ne ls Stados Ounidos surgiran bárias cungregaçones pentecostais andependientes, zde l abibamiento de la rue Azuza, an 1906. Buscando ounidade, quemunhon antre si, trabalho missionário i Ourganizaçon legal, alguns líderes cumbocórun ua Cumbençon an Hot Springs, Arkansas, an 1914. Cumo resultado, houbiste la adeson de quaije 500 menistros i la criaçon de l General Council of the Assemblies of God (Cuncílio Giral de las Assemblés de Dius), más tarde sediado an Springfield, Missouri. Essa eigreija ten, hoije, cerca de 2 milhones de nembros i ambia missionários la bários países de l mundo. John Ashcroft, percurador-giral de l EUA durante l purmeiro mandato de George W. Bush, ye nembro dessa eigreija.

Las Assemblies of God apersentan alguas defrenças de sue coirmana brasileira: ne l tocante a la admenistraçon, nun eisiste l sistema de menistérios; cada eigreija local ye outónoma i nun ye subordinada la nanhue outra antidade, mas boluntariamente agrupan-se an presbitério regionales, onde hai eigualdade antre todos i cuntan cula participaçon de repersentantes leigos. La cungregaçon local antrebista i cuntrata l pastor, que ye eisaminado i ourdenado pul Cuncílio Giral. Refrente als questumes, las Assemblies of God son antegradas a la sociadade amaricana, permitindo, por eisemplo, que sues mulhieres corten l pelo i usen calças cumpridas.

Reino Ounido i Eirlanda

Organizada an 1924, la Assemblies of God in Great Britain and Ireland creciu sob la anfluéncia de l pastor Donald Ge. Reúne hoije cerca de 600 eigreijas locales i ten ua rede de missionários atuando an bários cuntinentes. Ua caratelística de la AGGBI ye la prática de la Santa Cena semanalmente.

Eisisten inda Assemblés de Dius cumpuosta por eimigrantes caribeinhos i brasileiros, cujas eigreijas nun ténen relaçones cula AGGBI.

Doutrina

Santa Cena

De acordo cul credo de las Assemblés de Dius, antre las berdades fundamentales de la eigreija, stan la crença:

• Nun tierra Dius eiterno eisistente an trés pessonas: l Pai, l Filho i l Sprito Santo;
• Na anspiraçon berbal de la Bíblia Sagrada, cunsidrada la única regra anfalible de fé normatiba para la bida i l caráter crestiano;
• Na cuncepçon berginal de Jasus Cristo, na sue muorte bicária i spiatória, ressurreiçon corporal i ida pa l cielo;
• Ne l pecado que çtancia l home de Dius, cundiçon que tierra puode ser restaurada atrabeç de l arrependimento i de la fé an Jasus Cristo.
• Arrebatamento de l nembros de la Eigreija para la Nuoba Jarusalen an brebe cul regresso de Cristo.
• Na necidade dun nuobo nacimento pula fé an Jasus Cristo i pul poder atuante de l Sprito Santo i de la Palabra de Dius para que l home se torne digno de l Reino de l Cielos;

La eigreija pratica l batismo an augas por eimerson de l cuorpo anteiro, ua tierra beç, an adultos, an nome de la Trindade; la celebraçon, sistemática i cuntinada, de la Santa Cena; i l recebimento de l batismo ne l Sprito Santo cula ebidéncia einicial de l falar an outras lénguas, seguido de ls dones de l Sprito Santo.

La eisemplo de la maiorie de ls cristianos, ls assembleianos spéran la segunda benida premilenial de Cristo an dues fases çtintas: la purmeira, ambesible al mundo, para arrebatar la Eigreija fiel de la tierra, antes de la Grande Tribulaçon; i la segunda, besible i corporal cula Eigreija glorificada, para reinar subre l mundo por mil anhos, sendo portanto çpensacionalista.

Inda, nesse corolário de fé, ls assembleianos spírun cumparecer perante l Tribunal de Cristo, para recebir la recumpensa de l sous feitos an fabor de la causa de l Cristianismo, seguindo-se ua bida eiterna de gozo i felicidade para ls fieles i de termiento para ls anfieles.

Liturgie

Pregaçon

Ls cultos de la Assemblé de Dius se caraterizan por ouraçones, cánticos (musiqueiras gospel i hinos ebangélicos clássicos), testemunhos i pregaçones, onde muitas bezes acuntécen manifestaçones de ls dones spirituales, cumo profecies i l culto an lénguas.

Ten dies i hourários specíficos, sendo l percipal deilhes ne l Demingo (l culto público) por bolta de las 19 horas, i l de Ansinamento Bíblico (la Scuola Bíblica Dominical, cun dibison de classes por eidade als demingos por bolta de las 9 horas.

Ls cultos i trabalhos ten duraçon média de 2 horas i meia, sendo debedidos an:

• Ouraçon einicial - Normalmente un oubreiro ó pastor faç ua ouraçon pedindo la bençon de Dius.
• Cánticos einiciales - Outelizando-se de la Harpa Cristiana (un libreto de Hinos Ebangélicos Clássicos), canta-se an média de 03 hinos
• Leitura trecho bíblico (ó Palabra Antrodutória) - Neste momento la leitura de l trecho bíblico i anspirada pul Sprito Santo, ne l qual l culto será direcionado cumo un to cun base nesse trecho.
• Ouportunidades de Cánticos por Grupos de Moços, Crianças, Senhoras, Adolescentes, Corales, Grupos i Menistérios de Agabon.
• Ouportunidades de Testemunhos por Nembros - Momento ne l qual ls nembros cuntan l que Dius mudou an sues bidas i ben fazendo atualmente por eilhes.
• Leitura Bíblica i Pregaçon - na qual un pastor, un nembro de la eigreija local, ó un pregador ó pastor cumbidado fazerá la pregaçon (sermon) splicando la passaige bíblica para to la eigreija.
• Apelo - Cumbite als que nun son ebangélicos la aceitáren la Jasus cumo sou único i suficiente Salbador.
• Cántico de Encerramento.
• Ouraçon Final.
• Bençon Apostólica

Nota: Nin todas ls menistérios de la Assemblé de Dius siguen esta liturgie.

Ye amportante lembrar que atualmente muitas Assemblés de Dius adotan linha litúrgica cuntestualizada de agabon i cunduçon de l cultos, bien próssimos de las liturgies praticadas pulas Quemunidades Ebangélicas i Eigreijas de Nuoba Bida an giral.

Críticas

La Assemblé de Dius suofre críticas, tanto por parte de outras eigreijas religiosas quanto por setores nó-religiosos de la sociadade cebil. L rápido crecimento de la eigreija ten stimulado dibersas produçones anteletuales de pesquisadores de l fenómenos sociológicos i antropológicos cuntemporáneos; al mesmo tiempo que yá gerou apaixonadas cuntrobérsias i çcussones, ne l campo puramente eideológico.

L fenómeno de l rápido acúmulo financeiro ligado als líderes de algua de las percipales eigreijas tamien ye albo de críticas de la sociadade, ua beç que la prática religiosa ye eisenta de taxaçon fiscal ne l Brasil i passible de se transformar an anstrumento de crimes financeiros cumo eibason de debisas i labaige de denheiro.

Ye amportante ouserbar que la Assemblé de Dius, cumo repersentante de l pentecostalismo clássico, ye criticada an relaçon als métodos de arrecadaçon de oufertas, feitas por neopentecostais.

Nuobos cunceitos la respeito de usos i questumes

Grande Templo in Cuiabá, Mato Grosso.

]]

Muitas eigreijas Assemblés de Dius bénen spurmentando, más recentemente, grandes mudanças cumportamentales cuncernente la usos i questumes.

An particular, alguas dessas eigreijas yá nun más amponen l uso de determinadas peças de l bestuário feminino, cunsentindo que las mulhieres usen calças cumpridas, decotes más alongados ó mangas más cúrties, permitindo inda l uso de jóias cumo brincos, cordones i pinturas, zde que mantenido un razonable padron de pudor.

Quanto als homes, deminuen las restriçones al uso de bigode, barba crecida ó pelos más grandes, bien cumo bermudas i lazer sustituindo-se l rigor de la proibiçon pula recomendaçon dua buona eimaige pessoal ante la sociadade, ne ls padrones eisigidos por alguas ourganizaçones corporatibas.

De eigual modo, tenden a zaparecer de l cenário assembleiano las folclóricas proibiçones al uso de la telebison i de l rádio; anquanto alguas eigreijas passan a ourientar ls sous adetos la líren buonos libros i fazíren uso adequado de la anternet, nua clara demunstraçon de que las posiçones radicales de l passado stan sendo sustituídas pul respeito a la libardade de sous nembros usufruíren de l benefícios que la tecnologie pon al çpor de la sociadade cuntemporánea.

Porduçon teológica

La Assemblé de Dius, cul crecimento de ls sous seminários i faculdades teológicas, ampeça a criar ua tradiçon académica, que inda an relaçon al tamanho de la eigreija, nun gerou un ampato besible subre la liderança. Ls pastores assembleianos, que se tórnan para studos académicos, son próssimos de la literatura reformada, specialmente presbiteriana, para alhá de séren críticos de l neopentecostalismo.

Portestantismo