Anastácio Sinaíta

Ourige: Biquipédia, la anciclopédia lhibre.

Anastácio Sinaíta ó Anastácio de l Sinai fui un prolífico scritor esclesiástico, padre, monge i abade de l Mosteiro de Santa Catarina ne l Monte Sinai.

L pouco que se sabe subre la bida de Anastácio fui oubtido a partir de sues própias obras :p. IX. Na antiguidade, el era frequentemente cunfundido cul presbítero i scritor Anastácio I de Antioquia (559 - 598) i l'outoria de bárias de las obras atribuídas la Anastácio de l Sinai ten sido fuortemente çputadas. Un cánone fui aceito probisoriamente antre ls académicos modernos, mas mesmo nestas obras hai seçones spúrias:p. XIII - XXIII. Ls testos son na forma de preguntas i repuostas subre ls dogmas, rituales i stilos de bida crestianos, sermones i segese. El tamien gustaba de rastrear l'eitimologie de tenermos amportantes de l cristandade i era un erudito tanto subre la Bíblia quanto subre la literatura patrística. Para alhá desso, el tenie un amplo antresse na natureza de Dius i de l'home, specialmente an cristologie:p. 326-330. El tamien nun relutaba an zambolber i spressar sues própias teories subre assuntos eclesiásticos chabe, l que probocou comentairos, emendas i até censuras posteriores a partes de sues obras:p. IX.

Percipales obras[eiditar | eiditar código-fuonte]

Sues percipales obras ancluen la Biae Dux, Qaestiones eit Respunsiones, Heixaemeron, Prática i, ii, iii de creatione homenis, and the Narrationes. La Biae Dux - tamien chamada de Hodegos (trasliteraçon de l griego) i "Guia de l camino cierto " - fui scrita an defesa de l credo calcedoniano contra ls ataques heiréticos, percipalmente de ls monofesitas:p. 313-4.. 

Sues Qaestiones eit Respunsiones ("Preguntas i Repuostas") caen na catadorie de la teologie pastoral i fúrun mui populares. Neilhas, Anastácio ouferece cunselhos, percipalmente pa la quemunidade laica, subre assuntos sprituales i sacramentales, subre doaçones caridosas, casamiento i outros. El tamien rebela un ton çtintamente pessonal i ouferece ua bison de la bida diária de pessonas quemuns:p. 124-5. Esta obra ye particularmente amportante por ser ua testemunha purmária de la spanson de l Eislana ne l Sinai i ne l Eigito, que éran predominantemente crestianos na época i l'eifeito que la dominaçon muçulmana tubo na bida i la fé de la populaçon local:p. 115-6, 130-2. 

Anastácio fui probabelmente l'outor de l Haxaemeron, un comentairo an duoze libros subre la narratiba de criaçon de l Génesis (Heixaemeron, chamado tamien de Hexamiran, senefica "seis dies"). El argumenta qu'anquanto Moisés staba ne l Monte Sinai, el fui anspirado pul Sprito Santo a screbir nun solo subre la narratiba de la criaçon, mas tamien, ne l mesmo testo, subre la profecie dua nuoba criaçon atrabeç de Cristo. Assi, segundo el, Adon repersentarie Cristo i Eiba, la Eigreija. Esta stensa segese subre l'ampeço de l Génesis se anspirou an comentairos anteriores scritos por muitos padres de la Eigreija, ancluindo Clemente de Alexandria, Orígenes, Griegório de Nissa, Griegório de Nazianzo i Dionísio Areopagita. Las anterpretaçones alegóricas ne l Heixaemeron de Anastácio son, an muitos puntos, un cuntraponto a las mais literales ancontradas na obra homónima (i mais famosa) de Basílio Magno:p. XIII. 

Lhigaçones sternas[eiditar | eiditar código-fuonte]

Bibliografie[eiditar | eiditar código-fuonte]

  • Kuehn, Clement A. Review of Patrology: The Eastern Fathers from the Council of Chalcedon (451) to John of Damascus (†750), ed. by Angelo Di Berardino et al. In Byzantinische Zeitschrift 101/2 (2008): n.p.
  • Uthemann, Karl-Heinz, ed. Anastasii Sinaïtae: Viae dux. CCSG 8. Turnhout: Brepols, 1981.
  • Uthemann, Karl-Heinz, ed. Anastasii Sinaïtae: Sermones duo in constitutionem hominis secundum imaginem Dei necnon opuscula adversus monotheletas. CCSG 12. Turnhout: Brepols, 1985.