Hesíquio de Alexandria

Ourige: Biquipédia, la anciclopédia lhibre.
Ampeço de la letra π, detalhe de Marc. Gr. 622. 

Heisíquio de Alexandria (an griego: ῾Ησύχιος ὁ Ἀλεξανδρεύς, trasl. Hēsýkhios ho Aleksandreýs) fui un gramático i lexicógrafo que probabelmente bibeu an meados de l seclo V, i que cumpilou l mais rico bocabulairo de palabras ancomuns i ouscuras ne l léngua griego que subrebibeu als dies d'hoije. 

L'obra, cuja eisisténcia ye coincida a partir dun único manuscrito eisistente, de l seclo XV, anclui aprossimadamente 51.000 berbetes, ua lista stensa de palabras, formas i frases peculiares, cun ua splicaçon de sous seneficados, i por bezes cun ua refréncia al outor que las usou ó al çtrito de la Grécia adonde éran quemuns. Por este motibo, l libro ten grande balor pa l'estudo de ls dialetos griegos; al mesmo tiempo, pa las reconstituiçones i restouraçones de ls testos de ls outores griegos clássicos, particularmente d'artistas cumo Ésquilo i Teócrito, que se outelizában de muitas palabras ancomuns, l balor desta obra nun puode ser sagerado. Heisíquio nun ye amportante solo pa la filologie griega, mas tamien pa l studo de lénguas yá zaparecidas, cumo l trácio i l macedónio, i na reconstruçon de l proto-ando-ouropeu. 

Las splicaçones de Heisíquio subre muitos eipítetos i frases rebelan muitos fatos amportantes subre la religion i la bida social de ls antigos. 

Nua carta que funciona cumo prefácio Heisíquio menciona que l sou bocabulairo ye baseado ne l de Diogeniano (por sue beç straído dua obra anterior, de Panfilo), mas qu'el tamien se outelizou d'obras semelhantes de l gramático Aristarco de la Samotrácia, Apion, Heliodoro, Amérias, antre outros studiosos. 

Heisíquio probabelmente nun habie sido cumbertido al cristandade. Las splicaçones subre palabras de Griegório de Nazianzo i outros outores crestianos (glossae sacrae) son anterpolaçones posteriores. 

L bocabulairo subrebibeu solo grácias a un manuscrito de l seclo XV, perfundamente danificado, que se ancontra na biblioteca de la Catedral de San Marcos, an Beneza. A melhor eidiçon ye de Moriç Wilheln Custantin Schmidt (1858-1868), mas nanhue eidiçon cumparatiba cumpleta de l manuscrito fui publicada zde qu'eilha fui ampressa por Marco Musuro (na ouficina de Aldo Manúcio), an Beneza, 1514 (reimpressa an 1520 i 1521 cun rebisones çcretas). 

Ua eidiçon moderna ten sido publicada de maneira antermitente, sob ls auspícios de la Academie Rial Dinamarquesa de Guapas-Artes, an Copenhague, zde 1953. 

Bibliografie[eiditar | eiditar código-fuonte]

  • Peck, Harry Thurston, Harpers Dictionary of Classical Antiquities 1898

Lhigaçones sternas[eiditar | eiditar código-fuonte]