Messias (Judaísmo)

Ourige: Biquipédia, la anciclopédia lhibre.
La Torá

Un cunceito de l Judaísmo, l Messias (heibreu משיח Māšîªħ, Mashíach, Mashíyach ó hammasiah, "L cunsagrado"; la forma Asquenazi ye Moshiach; la forma aramaica ye mesiha) refree-se, percipalmente, a la profecie de la benida dun houmano çcendente de l Rei Dabid, que eirá reconstruir la nacion de Israel i restaurar l reino de Dabid, trazendo desta forma la paç al mundo.

Ls crestianos, cun alguas sceçones, cunsidírun que Jasus Cristo ye l Messias, bien cumo l Filho de Dius i ua de las trés Pessonas de la Trindade, doutrina que fui cunfirmada terminologicamente, la títalo dogmático, ne l Cuncílio de Niceia de 325 d.C.. La palabra "Cristo" (an griego Χριστός, Christós, "L Ungido" ó "L Cunsagrado") ye ua traduçon para l griego de l termo heibraico mashiach.

Ne l Bielho Testamiento, la palabra specífica Messias aparece solo dues bezes: an Daniel 9:25 i 26, quando un anjo anuncia al profeta Daniel que l Messias surgirieb i serie muorto 62 sumanas proféticas passado la redificaçon de Jerusalén, antes de la cidade i de l templo séren outra beç çtruídos.

Ne l Nuobo Testamiento, la palabra griega Μεσσίας (Messias) stá registrada tamien solo dues bezes: an João 1:41, quando l André cuntou la sou armano Pedro que recén habien ancontrado l Messias (que traduzido ye l Cristo), i an João 4:25, adonde ua mulhier samaritana comenta cun Jasus que sabie que l Messias (que se chamaba Cristo) staba benido, i que quando benisse, ne ls anunciarie todo, al que Jasus prontamente le respundiu: "You l sou, you que falo cuntigo".

Significado bíblico de la palabra[eiditar | eiditar código-fuonte]

Ne l Antigo Testamiento la palabra "Ungido" (cunsagrado, lhibertador) aplicaba-se la bárias pessonas: ls reis de Israel, ls juízes, bien cumo l Sumo Sacerdote, algo próssimo al termo Messias - alguien de quien l Sprito de Dius se apoderaba, fazendo cun que l eileito rializasse marabilhas, i demostrasse al pobo que sue outoridade subre l pobo de Israel procedie de Dius. Ls própios patriarcas éran cunsiderados "Ungidos", ne l sentido mais amplo de la palabra. Mas até l seclo I a.C., la palabra Messias era aplicada solo a las profecies que se referian a la benida de l lhibertador de Israel.

Outros judius que se proclamórun ó fúrun tenidos cumo Messias[eiditar | eiditar código-fuonte]

L relato de Flábio Josefo acerca de Messias ne l purmeiro seclo[eiditar | eiditar código-fuonte]

Pensaba-se que Flábio Josefo tubisse declarado que l Jasus de l Crestianos era de fato l berdadeiro Messias. Nun eisisten bersones ouriginales de l scritos de Josephus. Inda assi, las cumparaçones de bárias traduçones lhebórun analistas de l testos a cuncluir que esta declaraçon, bien cumo outras, fúrun na berdade alteraçones anseridas al testo seclos depuis de l fatos, nun tenendo sido scritas por Josefo.

Inda assi, tamien de l testos de Josefo, hai l relato de que, ne l purmeiro seclo antes de la çtruiçon de l Templo, alguns messias surgiran, prometendo l alíbio de la oupresson romana, tenendo ancontrado seguidores.

Josefo relata: "Outro cuorpo de homes malbados tamien se lhebantou, mais lhimpos nas sues manos, mas mais malbados nas sues antençones, que çtruíran la paç de la cidade, nun menos de l que l fazirun estes assassinos ls Sicarii. Porque eilhes éran ampostores i anganhadores de l pobo, i, sob la pretensa eiluminaçon debina, éran pula inobaçon i por mudanças, i cunseguiran cumbencer la multidon a agir cumo lhoucos, i caminórun an frente deilhes pul çcampado, afirmando que Dius les eirie eilhi amostrar senhales de lhiberdade" [1]. Mateus, ne l abiso contra "falsos Cristos i falsos profetas", testemunha l mesmo [2].

  • Por buolta de 44 d.C., apareciu un home chamado Theudas (ó Teudas), que clamaba ser un profeta. Ancorajaba las pessonas la segui-lo, trazendo ls sous haberes até al Jordan, que debedirieb para ls seguidores. De acordo cun Atos 5 b. 36 (que parece referir-se a ua data defrente), cunseguiu cumbencer 400 pessonas. Cuspius Fadus ambiou homes a cabalho an perseguiçon del i de l sou bando. Muitos deilhes fúrun muortos i outros fúrun tomados cumo catibos, juntamente cul sou lhíder, que fui decapitado ("Ant." xx. 5, § 1). Outro citado pul çtacado judiu Gamaliel ye chamado de Judas, l Galileu [3].
  • Un messias eigípcio terá supostamente cunseguido agregar 30 000 apoiantes, prometendo que sob l sou comando las muralhas de Jerusalén eirien ser çmoronadas.
Ber artigo percipal: Messias Eigípcio
  • Outro messias, segundo l relato de Josefo, prometiu al pobo "la lhibertaçon de las sues misérias" se eilhes l seguissen até al çcampado. L lhíder i sous seguidores fúrun muortos pulas tropas de Festus, l percurador romano.
  • Mesmo quando Jerusalén yá staba sendo çtruída puls Romanos, un profeta, de acordo cun Josefo, subornado puls defensores por forma a eibitar las pessonas de desertáren, anunciou que Dius ls comandaba para beniren al Templo, adonde recebirien senhales milagrosos de la sue lhibertaçon. Fúrun al ancontro de la muorte nas chamas.

Menahen ben Judah[eiditar | eiditar código-fuonte]

Al cuntrário daqueles Messias, que sperában cunseguir la lhibertaçon de l sou pobo atrabeç de anterbençon debina, Menahen ben Judah, l filho de Judas de la Galileia, i nieto de Heizequiel, l lhíder de l Zelotes, que tenien eirritado l Rei Heirodes, era un guerreiro. Quando ampeçou la guerra, el atacou Masada cul sou grupo, armou ls sous seguidores cun las armas eilhi armazenadas, i partiu para Jerusalén, adonde caturou la fortaleza Antónia, derrotando las tropas de Agripa II. Ancorajado por este sucesso, el cumportou-se cumo Rei i clamou la lhiderança de todas las tropas. Spoletou por esso la ouposiçon de Eileazar, outro lhíder Zelota que alguns storiadores acraditan ser armano de Menahen, tenendo sido assassinado cumo resultado dua cunspiraçon. El será probablemiente la mesma pessona mencionada cumo Menahen ben Heizekiah ne l Talmud[4] i eilhi chamado de "probisor de cunfuorto que deberá alibiar".

Bar Kochba[eiditar | eiditar código-fuonte]

Cula çtruiçon de l Segundo Templo de Jerusalén an 70 d.C., la apariçon de Messias parou por algun tiempo. Sessenta anhos mais tarde, un mobimiento político-messiánico de grandes proporçones tubo lhugar, cun Shimeon Bar Kochba (tamien: Bar Kosiba) cumo lhíder. Este lhíder de la rebolta contra Roma fui saudado cumo l Rei-Messias pul Rabi Aquiba, que se referiu a el,[5] cumo: "Ua quarta streilha de Jacob benerá i l cetro eirá arguer-se fura de Israel, i eirá golpear puls cantos de l Reino de Moab,", i Hag. ii. 21, 22; "You eirei sacudir ls cielos i a tierra i çtronar reinados . . . ." [6].

Anque alguns tenéren dubidado que fusse l Messias, el parece tener cunseguido l apoio generalizado na nacion. Passado causar ua guerra que fizo frente (133-135) al poder de Roma, fui muorto acerca de las muralhas de Bethar. L sou mobimiento messiánico acabou an derrota i na miséria de l subrebibentes. An 135, la rebolta fui smagada pul amperador romano Adriano. Cientos de miles de judius fúrun massacrados, ls subrebibentes çpersórun-se pula diáspora ó fúrun feitos scrabos. Adriano decretou la spulson de todos ls judius de Jerusalén, outorizando l sou retorno solo por un die al anho, an Tisha Be'ab, para demunstrar lhuto pula çtruiçon de l Templo. Passado esta tremenda derrota de l judius, la cidade de Jerusalén serie reconstruída puls Romanos, tenendo l amperador Adriano ourdenado la mudança de l nome de Jerusalén para Aelia Capitolina, i l nome de la Judéia para Síria Palestina, para eibitar qualquier associaçon judaica i cula tierra de Israel. (Ber tamien: Reboltas de l Judius contra la acupaçon pul Ampério Romano)

L ocorrido marcou tamien ua nuoba etapa de l cristandade. Até anton, ls crestianos éran subretodo judius. A partir de eiqui fúrun oubrigados la çpersar-se para outras zonas. Se até anton la psicologie de l lhíderes crestianos tenie ua perspetiba judaica, depuis de l anho 135 la maiorie de l crestianos serien gentios (nun judius), i adquiririan ua perspetiba defrente, de pessonas que biben na Grécia, ó son romanos i que mais facilmente adotarian posiçones antijudaicas (Ber tamien: Purmeiro Cuncílio de Niceia).

Moisés de Creta[eiditar | eiditar código-fuonte]

La derrota de la guerra de Bar Kochba fui un zastre que afetou negatibamente l aparecimiento de Messias ne ls seclos seguintes. Inda assi, la sperança pemaneciu. De acordo cun un cálclo baseado ne l Talmude, l Messias serie sperado an 440 [7]. Esta spetatiba, an lhigaçon cun ls çtúrbios ne l Ampério Romano an face de las ambasones, puoden tener lhebado a ancentibar l Messias que apareciu nesta época an Creta i que angariou l apoio de la populaçon judaica para l sou mobimiento. El denominou-se Moisés i prometiu lhiderar l sou pobo, cumo l antigo Moisés, lhebando l sou pobo de buolta a la Palestina, atrabessando l mar. Ls sous seguidores, cumbencidos por el, deixórun las sues possessones i asperórun pul die prometido, quando sob l sou comando, muitos se lhançórun para l mar, alguns morrírun, outros fúrun salbos. L pseudo-messias zapareciu sin rastro [8].

Na Pérsia de l seclo VII[eiditar | eiditar código-fuonte]

Ls pseudo-Messias que se seguiran surgiran todos ne l Ouriente i éran por bezes reformadores relegiosos cujo trabalho anfluenciarie l Caraismo. Ne l final de l seclo VII, surgiu na Pérsia Isḥlaḳ ben Ya'ḳub Oubadiah Abu 'Isa al-Isfahani de Ispahan [9]. El bibeu ne l reino de l Califa Omíada "Abd al-Malik ibn Marwan" (684-705). El afirmou ser l redadeiro de l cinco precursores de l Messias i tener sido nomeado por Dius para lhibertar Israel. De acordo cun alguns, el era l própio Messias. Tenendo reunido un grande númaro de seguidores, el reboltou-se contra l califa, mas fui derrotado i assassinado an Rai. Ls sous seguidores dezírun que el fura anspirado por Dius i amostrórun cumo proba l fato de tener scrito lhibros anque ser analfabeto. El fondou la purmeira seita a tener surgido de l Judaísmo passado la çtruiçon de l Templo.

L sou çcípulo Yudghan, chamado "Al-Ra'i" (= "l pastor de l ganado de l sou pobo"), que bibeu na purmeira metade de l seclo VIII, declarou ser un profeta i fui bisto puls sous çcípulos cumo un Messias. El era de Hamadana i ansinaba doutrinas que afirmaba tener recebido atrabeç de la profecie. De acordo cun Shahristani, el oupós-se a la fé de l antropomorfismo, ansinou la doutrina de la buntade lhibre, i sustentou que la Torah tenie un sentido alegórico an adiçon al sentido lhiteral. El preconizaba que ls sous seguidores lhebassen ua bida ascética, se abstibessen de chicha i de bino, i que rezassen i jejuassen frequentemente, seguindo nesto l sou mestre Abu 'Isa. El afirmaba que la ouserbáncia de l Shabat i de festibidades era meramente ua queston de memorial. Passado la sue muorte, ls sous seguidores formórun ua seita, ls Iudghanitas, que acraditában que l sou Messias nun tenie morrido, mas si que eirie regressar.

Serene[eiditar | eiditar código-fuonte]

Antre 720 i 723, un Sírio, Serene (l sou nome aparece an bárias fuontes cumo Sherini, Sherie, Serenus, Zonoria, Saura) apareciu cumo l Messias. La ocasion eimediata para la sue apariçon puode tener sido la restriçon de las lhiberdades de l Judius pul Califa Omar II (717-720) i sous sfuorços de proselitismo. Dua perspetiba política, este Messias prometie la spulson de l Muçulmanos i la restauraçon de l Judius na Tierra Santa. Cumo Abu 'Isa and Yudghan, Serene fui tamien un reformador relegioso. El era hostil al Judaísmo Rabínico. Ls sous seguidores nun ouserbabarn las lheis de la alimentaçon, las preces anstituidas por rabinos i la proibiçon contra l "bino de lhibaçon". Eilhes trabalhában ne l segundo die de las festibidades, nun screbian decumientos para registrar casamientos i dibórcios tal cumo las prescriçones de l Talmud, i nun aceitórun las proibiçones de l Talmud quanto al casamiento cun parientes próssimos [10]. Serene fui preso. Trouxírun nel delantre l Califa Yazid, la quien declarou tener agido solo por piada, pul que fui antregue als Judius para castigo. Ls sous seguidores fúrun recebidos de buolta al grupo relegioso ouriginal passado tenéren renunciado a la heiresie.

Messias durante las Cruzadas[eiditar | eiditar código-fuonte]

Sob la anfluéncia de las Cruzadas, l númaro de Messias oumentou, sendo que l seclo XII conheciu bários. Un apareciu an Fráncia (c. 1087) i fui assassinado puls franceses. Outro apareciu na Porbíncia de Córdoba (c. 1117), i outro inda an Fizo (c. 1127). Destes trés nada se conhece que nun la mençon de Maimonides "Eiggeret Teman" (carta als judius Iemenitas).

Dabid Alroy[eiditar | eiditar código-fuonte]

L próssimo mobimiento Messiánico amportante apareciu outra beç na Pérsia. Dabid Alroy ó Alrui, nacido ne l Curdiston, declarou-se por buolta de 1160 cumo un Messias. Tirando partido de la sue popularidade pessonal, de las fraquezas de l Califado i de l çcontentamiento de l Judius, la quien fúrun ampostas pesadas taxas, el montou un squema político, afirmando tener sido ambiado por Dius para lhibertar ls Judius de la oupresson puls Muçulmanos i lhiderá-los de buolta la Jerusalén. Cun este oubjetibo, el antimou ls guerreiros judius de l çtrito bezino de l Adherbaijan i sous correligionários an Mosul i Vagdad para beniren apoiar la catura de Amadie. A partir dende, la sue carreira stá rodeada de lhendas. L sou mobimiento falhou, i diç-se que tenerie sido assassinado, anquanto drumia, pul sou própio sogro. Ua taxa pesada fui amposta als Judius passado esta rebolta. Passado la sue muorte, Alroy tubo muitos seguidores an Khof, Salmas, Tauris, i Maragha, i estes formórun ua seita chamada de l Menahemistas, cun ourige ne l nome Messiánico "Menahen," assumido pul sou fundador.

Ne l Iémen[eiditar | eiditar código-fuonte]

Pouco tiempo depuis de Alroy, un alegado anunciador de l Messias apareciu ne l Iémen (an 1172) nua altura an que ls Muçulmanos stában tentando cumberter ls Judius que eilhi bibian. El declarou que las çgraças deste tiempo éran un prognóstico de la benida de l reino Messiánico, i ourdenaba als Judius que debedissen la sue propiadade cun ls pobres. Este pseudo-messias fui tematizado pul "Eiggeret Teman" de Maimónides. El cuntinou la sue atibidade por un anho, tenendo depuis sido preso pulas outoridades muçulmanas i decapitado passado la sue própia sugeston, diç-se, de forma a poder probar la berdade de la sue misson al retornar a la bida.

Abraon Abulafie[eiditar | eiditar código-fuonte]

Cun Abraon ben Samuel Abulafie (Heibreu: אברהם בן שמואל אבולעפיה) (Saragoça, Spanha, 1240; morriu depuis de 1291 an Comino, Malta), l cabalista, ampeça la tradiçon de pseudo-Messias cujas atibidades son perfundamente anfluenciadas pulas sues speculaçones cabalísticas.

Cumo resultado de l sous studos místicos, Abulafie ampeçou a acraditar que era un profeta, i nun lhibro profético publicado an Urbino (1279) el declarou que Dius le tenie falado. An Messina, na ilha de la Sicília, adonde fui bien recebido i ganhou çcípulos, declarou ser l Messias i anunciou 1290 cumo l anho de l ampeço de la era messiánica. Tierramon ben Adret, la quien apelórun para julgar quanto a las afirmaçones de Abulafie, cundenou-lo, i alguas cungregaçones declarórun-se contra el. Perseguido na Sicília, fui para la ilha de Comino, próssimo de Malta (c. 1288), inda afirmando nas sues scritas la sue misson messiánica. dous de l sous çcípulos, José Gikatilla i Samuel, ambos de Medinaceli, declarórun mais tarde séren profetas i milagreiros. L redadeiro profetizou an lhenguaige mística an Ayllon an Segóbia l adbento de l Messias .

Nissin ben Abrahan[eiditar | eiditar código-fuonte]

Un outro pretenso profeta fui Nissin ben Abrahan, atibo an Ábila. Ls sous seguidores dezien que anque analfabeto, tenie sido faborecido subitamente por un anjo, cul poder de screbir un lhibro místico "La marabilha de la Sabedorie". De nuobo, apelórun la Tierramon ben Adret, que dubidou de la pretenson profética de Nissin i acunselhou ambestigaçon cuidadosa. L profeta cuntinou la sue atibidade, inda assi, i fixou até l redadeiro die de l quarto més, Tammuç, 1295, cumo la data de la benida de l Messias. Ls crentes preparórun-se para l eibento jejuando i dando para la caridade, i reuniran-se ne l die zeignado. Mas an beç de ancontráren l Messias, alguns biran pequeinhas cruzes presas als sous bestimientos, talbeç colocadas por çcrentes para ridicularizar l mobimiento. Na sue decepçon, alguns de l seguidores de Nissin tener-se-iban cumbertido al Cristandade. Nun se sabe l que acuntiu al profeta.

Moisés Botarel de Cisneros[eiditar | eiditar código-fuonte]

Un seclo depuis, outro falso Messias surgiu. Este pretendente la Messias serie Moses Votarel of Cisneros [11]. Un de l sous aderentes terá sido Hasdai Crecas. La sue relaçon ye referida por Jerónimo de la Santa Fé ne l sou çcurso na çputaçon de Tortosa an 1413.

Asher Lhemmlein[eiditar | eiditar código-fuonte]

An 1502, Asher Lhemmlein (Lämmlein), un alman proclamando ser un anunciador de l Messias, apareciu an Ístria, acerca de Beneza, i anunciou que se ls Judius fússen penitentes i praticassen la caridade, drento de seis meses benerie l Messias, i un pedamiego de nubes i de fumo eirie preceder ls Judius ne l sou regresso la Jerusalén. El tubo seguidores an Eitália i na [[Almanha[[, mesmo antre Crestianos. An oubediéncia a las sues preces, las pessonas jejuórun, rezórun i dórun smolas para preparar la benida de l Messias, i l anho quedou coincido cumo l "anho de la peniténcia". Mas l "Messias" terá morrido ó zaparecido (ber Lemmlein Asher).

Reubeni i Salomon Molko[eiditar | eiditar código-fuonte]

Antre ls pseudo-messias hai que ancluir Dabid Reubeni i Salomon Molko. L purmeiro afirmou ser l ambaixador i armano de l Rei de Khaibar, ua cidade i antigo çtrito de la Arábia, adonde ls çcendentes de las "tribos perdidas" de Ruben i Gad supostamente bibian. Pediu al Papa i la poténcias ouropeias que les fornecessen canhones i armas de fuogo para la guerra cun ls Muçulmanos que, dixe, ampedian la ounion de l Judius que bibian ne ls dous lhados de l Mar Burmeilho. Negou spressamente ser un Messias ó un profeta [12]), dezindo que era solo un guerreiro.

La buona-buntade cun que fui acolhido pul Papa an 1524, la audiéncia que le fui cuncedida nas cortes pertuesas an 1525 (la cumbite de l Rei D. João III), adonde recebiu pula purmeira beç la promessa de ajuda i la pausa temporária na perseguiçon als Marranos, fizo crer a estes judius pertueses i spanholes que Reubeni era un precursor de l Messias. Selaya, anquiridor de Badajoç, queixou-se al Rei de Pertual que un Judiu benido de l Ouriente (referindo-se la Reubeni) tenie suscitado als Marranos spanholes la sperança de que l Messias chegarie i eirie lhiderar Israel de todas las sues tierras de buolta a la Palestina, i que tenie mesmo ancorajado a atos públicos[13]. Un sprito de spetatiba creciu durante la stadie de Reubeni an Pertual. Ua mulhier marrana de la region de Heirara, an Puebla de Alcocer declarou ser ua profeta, tubo bisones, i prometiu lhiderar ls sous correligionários para la Tierra Santa. Fui queimada biba, juntamente cun quien acraditaba neilha.

Isaac Lhuria[eiditar | eiditar código-fuonte]

Isaac Lhuria (Isaac ben Tierramon Ashkenazi Lhuria) fui un seguidor judiu de la Cabala (misticismo sotérico) i reibindicou ser l Messias. Mais tarde, l sou çcípulo i seguidor Hayyin Bital Calabrese fui tenido cumo l Messias por alguns judius de la Palestina. Ambos afirmórun séren Messias Efraíticos, anunciadores de l Messias Dabídico.

Isaac Lhuria (n. 1534 an Jerusalén; f. 1572 an Safed, Israel) ansinaba ne l sou sistema místico la transmigraçon i superfetaçon de las almas, i acraditaba el própio tenr la alma de l Messias de la casa de José, i tener cumo misson apressar la benida de l Messias de la lhinha de Dabid atrabeç de l melhoramiento místico de las almas.

Tenendo zambolbido l sou sistema Caalístico ne l Eigito sin inda assi cunseguir eilhi muitos seguidores, el fui para Safed, Israel, por buolta de 1569. Fui eilhi que conheciu Hayyin Bital Calabrese, la quien rebelou ls sous segredos i atrabeç de quien assegurou muitos seguidores. A estes, ansinou secretamente l sou messianismo. El acraditaba que la era messiánica eirie tener ínicio ne l percípio de la segunda metade de l segundo die (de l anho 1000) passado la çtruiçon de l templo de Jerusalén, ó seia, an 1568.

Cula muorte de Lhuria, Hayyin Bital Calabrese (n. 1543; f. 1620 an Damasco) reibindicou ser l Messias Efraíta i pregou l brebe adbento de la era Messiánica. An 1574, Abraon Shalon, un pretendente la Messias Dabidico, quemunicou la Bital, dezindo que el (Shalon) era l Messias Dabidico, anquanto que Bital era l Messias de la casa de José. El pediu la Bital que fusse la Jerusalén i que eilhi quedasse pul menos dous anhos, cul que l sprito debino eirie chegar-le.

Shalon dixe la Bital, para para alhá desso, que nun receasse la muorte, l çtino de l Messias Efraíta, yá que el eirie tentar salbá-lo dessa perdiçon.

Sabbatai Zebi[eiditar | eiditar código-fuonte]

L mobimiento messiánico mais amportante de todos, i un cuja anfluéncia atingiu to l mundo judaico, tenendo durado an bários sítios mais dun seclo, fui l mobimiento de Sabbatai Zebi (1626- 1676).

Sabbatai sofria de crises de tristeza, seguidas de período de grande alegrie i atibidade; ten sido sugerido que el serie un doente bipolar (maníaco-depressibo). Un die Sabbatai fui al ancontro de Nathan de Gaza (1644-1680), ua spece de adebino i curandeiro, na esperança de ancontrar la seluçon para ls sous males. Nathan reconhece-lo cumo Messias i ancute-le essa eideia; Sabbatai debe la Nathan la eilaboraçon de la teologie deste mobimiento messiánico, ua beç que Sabbatai nada screbiu i nun apersentou nanhue mensaige ouriginal.

An Setembre de 1665, na cidade de Smirna, delantre dua multidon an delírio, Sabbatai declara-se Messias de Israel. Seis meses depuis, Sabbatai dirige-se para Custantinopla, probablemiente cul oubjetibo de cumberter ls muçulmanos. An Febreiro de 1666 ye preso por orde de Mustafá Paxá que le apersentou dues alternatibas: la cumberson al Eislan ó la muorte. Para scapar a la muorte, Sabbatai renuncia al Judaísmo i cumberte-se a la religion muçulmana. Nathan de Gaza i ls outros seguidores anterpretórun la sue apostasia cumo la proba de que el era rialmente l Messias: ls atos de redençon son aqueilhes que causan mais scándalo. Ver l artigo Sabbatai Zebi para mais detalhes.

Pseudomessias sabbatainianos[eiditar | eiditar código-fuonte]

Passado la muorte de Sabbatai seguiu-se ua lhinha de messias putatibos. Jacob Querido, filho de Joseph Filosof, i armano de la quarta mulhier de Sabbatai, tornou-se lhíder de l Shabbethanos an Salónica, sendo bisto cumo la ancarnaçon de Shabbethai. El afirmaba-se filho de Sabbatai i adotou l nome Jacob Tzbi. Cun 400 seguidores, el cumbertiu-se al Eislan por buolta de 1687, formando ua seita chamada Dönmeh. El própio chegou mesmo a peregrinar la Meca (c. 1690). Passado la sue muorte, l sou filho Berechiah ó Berokia sucediu-lo (c. 1695-1740).

Bários seguidores de Sabbatei declarórun-se eilhes própios Messias. Miguel Abrahan Cardoso (1630 - 1706), nacido de pais marranos, puode tener sido ampeçado ne l mobimiento Shabbethaniano por Moisés Pinheiro an Liborno. El tornou-se un profeta de l Messias, i quando l redadeiro se cumbertiu al Eislan, el chamou-lo de traidor, dezindo que ye neçairo que l Messias se cunte antre ls pecadores por forma a spiar la idolatria de Israel.

El aplicou la passaige de Isaías LIII la Sabbatai, i ambiou eipístolas que probarian que el era l berdadeiro Messias, chegando mesmo a sofrer la perseguiçon por defender la sue causa. Mais tarde, cunsiderou-se un Messias Efraíta, argumentando cun alegadas marcas ne l sou cuorpo que l probarian. Pregou i screbiu subre benida an brebe de l Messias, marcando datas defrentes, até que acabou por morrer.

Mordecai Mokia[eiditar | eiditar código-fuonte]

Outro seguidor de Shabbethai que le permaneciu fiel, Mordecai Mokia, ó Mordekay Mokiah ("l admoestador") de Eisenstadt, tamien pretendiu ser un Messias. L sou período de atibidade fui de 1678 la 1682 ó 1683.

Defendiu ampeçalmente que Shabbethai era l berdadeiro Messias i que la sue cumberson tenie sido neçaira por motibos místicos. Pregaba que este nun morrera mas que se eirie rebelar drento de trés anhos passado la sue suposta muorte, i apuntou para las perseguiçones de Judius an Ouran (Spanha), na Áustria, i an Fráncia, i la pestiléncia na Almanha cumo presságios de la sue benida.

Ancontrou seguidores antre judius de la Hungria, Morábia i de la Boémia. Dando un passo mais, el declarou ser l Messias Dabídico. Shabbethai, de acordo cul, passou solo a ser l Messias Efraíta. Cumo tenie sido rico, significaba que nun poderie eisecutar la redençon de Israel. El, Mordecai, sendo pobre, era l Messias berdadeiro i al mesmo tiempo la ancarnaçon de la alma de l Messias efraíta.

Judius eitalianos, oubindo falar del, cumbidórun nel a ir até Eitália. Biajou para la Eitália por buolta de 1680, tenendo sido bien recebido an Reggio i Modena. Falou de las perparaçones messiánicas que tenerie que fazer an Roma, i dou a antender que talbeç adotasse l Cristandade steriormente. Denunciado a la Anquisiçon ó acunselhado a deixar la Eitália, el regressou a la Boémia, adonde se diç que se tornou demente. A partir deste tiempo, ua seita ampeçou a tomar forma eilhi, i persistiu até a la era Mendelssoniana.

Outro pretendente la Messias Shabbethaniano fui Löbele Prossnitç. El ansinou que Dius tenie dado l domínio de l mundo al "pio", esto ye, aquel que entrara nas perfundezas de la Cabala. Tal repersentaçon de Dius tenie sido Shabbethai, cuja alma tenie passado para outros homes "pios", Jonathan Eybeschutç i el própio.

Outro, Isaías Hasid (un cunhado de l Shabbethaniano Judah Hasid), que bibia an Mannhein, afirmou secretamente ser l Messias ressucitado anque tener publicamente abjurado de qualesquier fés Shabbethanianas.

Jacob Frank[eiditar | eiditar código-fuonte]

Jacob Frank (n. 1726 an Podolia; f. 1791), fundador de l franquistas, tamien afirmou ser l Messias. Na sue mocidade tenie tenido cuntato cul Dönmeh. El ansinaba que era ua rencarnaçon de l Rei Dabid. Tenendo assegurado alguns seguidores antre ls Judius de la Turquia i de Baláquia (na atual Roménia), el bino an 1755 até a la Podolia, adonde ls Shabbethanianos necessitában dun lhíder, i rebelou-se cumo la rencarnaçon de la alma de Berechiah.

Anfatizou la eideia de l "rei sagrado" que serie al mesmo tiempo Messias, tenendo-se chamado apropiadamente de "santo señor". Ls sous seguidores afirman que rializou milagres, tenendo chegado mesmo a rezar-le.

L sou oubjetibo (i l de la sue seita) era l de arrincar pula raiç l Judaísmo rabínico. Fui fuorçado a deixar Podolia; i sous seguidores fúrun perseguidos.

Regressando an 1759, acunselhou ls sous seguidores la cumbertíren- se al cristandade. Cerca de 1000 deilhes cumbertírun-se, tornando-se polacos gentios cun ouriges judaicas. El própio cumbertiu-se an Barsóbia an Nobembre de 1759].

Mais tarde, la sue ansinceridade fui sposta, i fui amprisionado por heiresie, permanecendo inda assi, mesmo ancarcerado, l lhíder de sue seita.

Menachen Mendel Schnerson[eiditar | eiditar código-fuonte]

Antre la lhinha Chabad Lhubabitch de l Judaísmo chassídico houbiste un crecente ferbor messiánico ne ls finales de la década de 1980 i percípios de la década de 1990, debido a la fé que l sou lhíder, Menachen Mendel Schnerson starie pristes a rebelar-se cumo l Messias. La muorte de Schnerson an 1994 abatiu un pouco este sentimiento, anque muitos seguidores de Schnerson inda acraditáren que el ye l Messias i que eirá regressar an debido tiempo.

  1. Josephus, "V. J." ii. 13, §; 4; eiden, "Ant." xx. 8, §; 6
  2. Matt. xxib. 24
  3. Atos 5 b. 37
  4. Talmud (tratado Sanhedrin 98b)
  5. Númaros xxib. 17
  6. Talmud tracate Sanhedrin 97b
  7. (Sanh. 97b) ó 471 ('Ab. Zarah 9b)
  8. (Socrates, "Storia Eclesiastica," bii. 38; Grätç, "Gesch." 3d ed., ib. 354-355)
  9. Para outras formas de l sou nome ber i para la sue seita ber "J. Q. R." xbi. 768, 770, 771; Grätç, l.c. b., notas 15 i 17
  10. Grätç, l.c. nota 14
  11. Grätç (l.c. biii. 404)
  12. Fuenn, "Keneset Yisrael," p. 256
  13. Grätç, l.c. ix. 532