Gaspar Arce

Ourige: Biquipédia, la anciclopédia lhibre.
Gaspar Núñez de Arce

Gaspar Nuñez de Arce [1834-1903]. Poeta i político spanhol, nacido an Valladolid, Gaspar Nuñez de Arce (1834-1903). L pai querie que fura padre i scapou pa Madrid para nun antrar ne l seminário, screbindo an jornales liberales cul nome de El Bachiller Honduras. Preso an Cáceres por bias de ls sous biolentos ataques a la política cunserbadora de l general Narváez. Quando Sabel II caiu fui eilegido secretario de la Junta Revolucionaria de la Catalunha i screbiu l Manifiesto a la Nación publicado pul gobierno porbisório l 26 de outubre de 1868. Fui deputado por Valladolid an 1865 i menistro de bárias pastas. Deixou la política an 1890 por rezones e salude. Antrou pa la Real Academia de la Lengua an 1874. Screbiu bárias pieças de triato, mas l mais amportante fui la sue produçon poética. Gritos del combate (1875), talbeç seia l lhibro del mais afamado, adonde aparece l poema chamado «Tristezas», traduzida pul mirandés Manuel Sardenha (pseudónimo de l Abade Manuel Joaquim Sardinha) i por este publicado na rebista lhitrária República das Letras (1876), fundada i derigida por João Penha. La poesie del ten ua grande perfeiçon formal i ten delor i pessimismo, bendo l camino que lhieba l mundo pa la çtruiçon i l caos, zurzindo ls males de l sou tiempo.