Canto gregoriano

Ourige: Biquipédia, la anciclopédia lhibre.
Fexeiro:Antifonado22decembris.jpg
Ua "partitura" para canto griegoriano

L canto griegoriano ye un género de música bocal monofónica, monódica (solo ua melodie), nun acumpanhada, ó acumpanhada solo pula repetiçon de la boç percipal cul organun, cul ritmo libre i nun medido, outelizada pul ritual de la liturgie católica romana, l'eideia central de l cantochon oucidental.[1]

Las caratelísticas fúrun heirdadas de ls salmos judaicos, assi cumo de ls modos (ó scalas, mais modernamente) griegos, que ne l seclo VI fúrun selecionados i adatados por Griegório Magno para séren outelizados nas celebraçones relegiosas de la Eigreija Católica.

Solamente este tipo de prática musical podie ser outelizada na liturgie ó outros oufícios católicos. Solo ne ls finales de la Eidade Média ye que la polifonia (harmonia oubtida cun mais dua linha melódica an cuntraponto) ampeça a ser antroduzida ne ls oufícios de la cristandade d'anton, i a coeisistir cula prática de l canto griegoriano.[2]

Amportança de l testo[eiditar | eiditar código-fuonte]

Fexeiro:Pope Griegory I.jpg
Papa Griegório I, l qual amplementou l canto que lieba sou nome ne l ritual crestiano.

Zde sou surgimiento que la música crestiana fui ua ouraçon cantada, que debie rializar-se nun de forma puramente material, mas cun deboçon ó, cumo dezie Paulo (Apóstolo): "cantando la Dius an buosso coraçon". L testo era, pus, la rezon de ser de l Canto Griegoriano. Na berdade, l canto de l testo se baseia ne l percípio - segundo Santo Agostico - de que "quien canta oura dues bezes".

Canto griegoriano - L Sapientie - de las Antífonas de l Ó pul Coro de l Mosteiro de San Bento de Oulinda/PE/BR,

L canto Griegoriano jamales poderá ser antendido sin l testo, l qual ten primazie subre la melodie, i ye quien dá sentido l'esta. Por esso, al anterpretá-lo, ls cantores dében haber cumprendido bien l sentido del. An cunsequéncia, debe-se eibitar qualquiera ampostaçon de boç de tipo ouperístico, an que se busca l çtaque de l'antérprete.

Deste canto proceden ls modos griegorianos, que dan base a la música oucidental. Deilhes bénen ls modos maior (jónio) i menor (eiólico), i outros cinco, menos coincidos (dórico, frígio, lídio, mixolídio i lócrio).

Refréncias

  1. Canto griegoriano - Sitio de l Baticano[lhigaçon einatiba]
  2. Antífonas de l Ó: L'antigo i l nuobo na ouraçon liturgica de l'adbento. - San Paulo: Paulinas, 1997. ISBN 85-356-0021-3

Lhigaçones sternas[eiditar | eiditar código-fuonte]

Modelo:Portal-Música erudita

Modelo:Rabisco-música