Andependéncia de Pertual

Ourige: Biquipédia, la anciclopédia lhibre.

Se rápida fui la acupaçon muçulmana de la Península Eibérica, la recunquista puls Bisigodos fui francamente mais lhenta. Este porcesso gradual ouriginou l nacimento de pequeinhos reinos que iban sendo alargados a la medida que la Recunquista era bien sucedida. Purmeiro, l Reino de las Astúrias, que benerie a debedir-se antre ls filhos de Fonso III de las Astúrias quando morriu. Assi nacian ls reinos de Lion i Galiza i, mais tarde, de Nabarra i Aragon i de Castielha, sendo que este cumprendia yá las tierras de Portucale, que correspondia mais ó menos ls territórios que hoije fázen parte de Pertual, até a la cidade de Coimbra.

Fonso VI de Lhion i Castielha, (outodenominado Amperador de to la Spánia), antregou por mérito a un cruzado l gobierno de l Reino de la Galiza al Conde Raimundo de Borgonha, juntamente cula sue filha Urraca para que estes formassen ua aliança. A partir dende, las chamadas tierras de Portucale passan a ser un Cundado (Cundado Portucalense) dependente de l Reino de la Galiza, que por sue beç prestaba bassalaige la Fonso VI de Lhion i Castielha, Amperador de to la Spánia Cristiana.

Alguns anhos mais tarde, an 1096, çcontente cun las políticas bélicas de Raimundo, Fonso VI antrega l gobierno de l Cundado Portucalense al primo de Raimundo, Rei de la Galiza, l Cunde D. Anrique de Borgonha, juntamente cula sue outra filha, D. Tresa, passando assi a ser Cunde de Portucale. Na prática, l Cundado Portucalense deixaba de ser dependente de l Reino de Galiza, para prestar bassalaige diretamente al Reino de Lhion, l que probocou un grande çcontentamento antre la nobreza galega.

Deste cundado, nacerie l reino de Pertual. D. Anrique gobernou ne l sentido de cunseguir ua cumpleta outonomie para l sou cundado i deixou ua tierra portucalense mui mais lhibre de l que aqueilha que recebira. Aquando la muorte de D. Anrique (1112), sucede-le la biúba deste, D. Tresa, ne l gobierno de l cundado durante la menoridade de l sou filho Fonso Anriqueç. Ampeçalmente, l pensamiento de D. Tresa fui idéntico al de l sou marido: fortalecer la bida portucalense, cunseguir la andependéncia para l cundado. D. Tresa ampeçou (1121) a antitular-se «Reina», mas ls muitos cunflitos diplomáticos i la anfluéncia que cuncediu la alguns nobres galegos (percipalmente la Fernon Peres) na geréncia de l negócios públicos prejudicou l sou sfuorço de tal maneira la que D. Tresa fui oubrigada a abdicar de las sues pretensones, i mudar de política. Por esta altura, D. Tresa planeaba ua ounion cula poderosa família galega de l Trava, ounindo assi outra beç l Cundado Portucalense al Reino de Galiza, ambiabilizando to i qualquier aspiraçon pertuesa a la andependéncia.

Als catorze anhos de eidade (1125), l moço Fonso Anriqueç, cul apoio de la nobreza pertuesa, arma-se la si própio cabalheiro – segundo l questume de l reis – tornando-se assi guerreiro andependiente. La posiçon de faboritismo an relaçon als nobres galegos i la andifrença para cun ls fidalgos i eclesiásticos portucalenses por parte de sue mai, D. Tresa, ouriginou la rebolta destes, sob xefia de l sou filho, D. Fonso Anriqueç.

La lhuita antre D. Fonso Anriqueç i sue mai zamrola-se, até que la 24 de Júnio de 1128 se traba la Batailha de San Mamede (Guimarães) i D. Tresa ye spulsa de la tierra que dirigira durante 15 anhos. Ua beç bencida, D. Fonso Anriqueç toma cunta de l cundado, declarando-lo reino andependiente, dado que el era nieto de Fonso VI, Amperador de to la Spánia, passando a assinar todos ls decumientos oufeciales nun cumo Cunde, mas si cumo Rei.

Cuntinou, inda assi, a lhutar contra las fuorças de Fonso VII de Lhion i Castielha (anconformado cula perda de las tierras pertuesas, pus a la semelhança de sou pai, Fonso VI, el tamien se antitulaba cumo Amperador), anquanto paralelamente trababa lhuitas contra ls muçulmanos. An 1139, depuis dua strondosa bitória na batailha de Ourique contra un fuorte cuntingente mouro, D. Fonso Anriqueç afirma-se cumo Rei de Pertual, i cul apoio de l xefes pertueses, ye aclamado cumo Rei soberano.

Nacia, pus, an 1139, l Reino de Pertual i sue purmeira dinastie, cul Rei Fonso I de Pertual (D. Fonso Anriqueç). Solo la 5 de Outubre de 1143 ye reconhecida la andependéncia de Pertual pul rei Fonso VII de Lhion i Castielha, ne l Tratado de Çamora, assinando-se la paç definitiba. Zde anton, D. Fonso Anriques (Fonso I) percurou cunsulidar la andependéncia por si declarada. Fizo amportantes doaçones a la Eigreija i fondou dibersos Cumbentos. Dirigiu-se al Papa Inocéncio II i declarou Pertual tributário de la Santa Sé, tenendo reclamado para la nuoba monarquia la proteçon pontifícia. An 1179 l Papa Alxandre III, atrabeç de la Bula Manifestis Porbatun, reconhece la eisisténcia de Pertual cumo paíç andependiente i bassalo de la Eigreija Católica Apostólica Romana.

Na cuntinaçon de las cunquistas percurou tamien terreno al sul, poboado, até anton, por Mouros i, passado ber malograda la purmeira tentatiba de cunquistar Lhisboua an 1142, feito que solo cunseguiu rializar an 24 de Outubre de l mesmo anho, passado cunquistar Santarén ne l die 15 de Márcio cul auxílio dua poderosa squadra cun 160 nabios, i un cuntingente de 12 a 13 mil cruzados que se dirigian para la Tierra Santa.